DOWÓDCY 15 PUŁKU UŁANÓW POZNAŃSKICH

Aleksander PAJEWSKI (1879 - 1926) Dowódca pułku: 31 stycznia - 23 kwietnia 1919 r.

Urodzony 5 stycznia 1879 r. w Suwałkach, był synem ziemianina Aleksandra, emerytowanego pułkownika armii carskiej i Kazimiery z Kwiatkowskich. Ukończył szkołę realną w Warszawie, następnie w lipcu 1898 r. wstąpił do 6. pułku lejb dragonów. Od sierpnia tego roku odbywał szkolenie w Elizawetgradzkiej szkole jazdy, po której ukończeniu mianowany junkrem 14 VIII 1900 r. Po powrocie do pułku otrzymał 11 X 1900 r. nominację na podporucznika ze starszeństwem z 14 września tego roku, awansując po czterech latach na porucznika. W pułku, przemianowanym na 2. lejb huzarów, dowodząc szwadronem otrzymał stopień podrotmistrza (14 IX 1908). W czasie I wojny światowej walczył w szeregach pułku na froncie niemieckim i austriackim jako dowódca szwadronu, awansując 5 lutego 1916 r. na rotmistrza ze starszeństwem od 14 września 1912 r. Od czerwca 1917 roku w I. Korpusie Polskim, był kolejno dowódcą szwadronu, dywizjonu i pomocnikiem dowódcy pułku w 1 pułku ułanów, nazwanym z czasem Krechowieckim. Przebył z nim wszystkie walki (m.in. broniąc Stanisławowa i szarżując pod Krechowcami), służąc aż do rozwiązania. W listopadzie 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego, podjął służbę w odtworzonym 1 pułku Ułanów Krechowieckich. Reskryptem Rady Regencyjnej ogłoszonym w dzienniku Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 25 października 1918 r. uzyskał zatwierdzenie stopnia pułkownika, do którego nabył prawa na mocy przepisów opracowanych jeszcze w I. Korpusie Polskim na podstawie norm obowiązujących w armii rosyjskiej. Dowodził dywizjonem Ułanów Krechowieckich w walkach o Małopolskę wschodnią od 10 grudnia 1918 do 12 stycznia 1919. Dnia 25 stycznia na własną prośbę przeniesiony do Poznania, 31 stycznia tego roku zatwierdzony dowódcą 1 pułku Ułanów Wielkopolskich (mocą rozkazu Dowództwa Głównego Nr 27; de facto dowodził Pułkiem już w dniu uroczystej przysięgi Wojsk Wielkopolskich, 26 I 1919 r.). Formalnie do Sił Zbrojnych b. zaboru pruskiego został przyjęty dekretem NRL Nr 56 z 23 maja 1919 r. wraz z nadaniem starszeństwa w stopniu od 1 IV 1914 r., zaś 29 maja tego roku rozkazem Nr 145 DG - był dowódcą nowo utworzonej 1 Brygady Jazdy Wielkopolskiej (rozkaz DG o sformowaniu sztabu Brygady i naznaczeniu go na jej dowódcę ukazał się już 18 kwietnia). Mimo swego krótkiego dowodzenia 1 pułkiem Ułanów Wielkopolskich zyskał szacunek i uznanie podkomendnych, bowiem na wniosek korpusu oficerskiego Pułku, rozkazem DG Nr 151 z 4 VI 1919 otrzymał zezwolenie na noszenie munduru pułkowego. Dekretem Nr 164 Naczelnej Rady Ludowej z 23 czerwca 1919 r. awansowany na generała podporucznika, w 1920 r. nadal był dowódcą brygady, przemianowanej na 7 Brygadę Jazdy. Według opinii Głównodowodzącego Wojsk Wielkopolskich, gen. Dowbor-Muśnickiego, nadawał się na dowódcę dywizji kawalerii.

Od 4 marca 1920 r. na żądanie wiceministra, był szefem Departamentu IV Koni Ministerstwa Spraw Wojskowych, zyskując za swą pracę nad zaopatrzeniem armii zarówno w okresie przygotowań, jak i podczas samej wojny, uznanie ministra Spraw Wojskowych wyrażone w rozkazie dziennym Nr 183 MSWojsk. z 13 X 1921 r. Zweryfikowany w stopniu generała brygady, otrzymał starszeństwo z 1 czerwca 1919 r. (w ,,Spisie oficerów służących czynnie w dniu 1 VI 1921 r." figurował jako tytularny). Dnia 25 grudnia 1921 objął stanowisko inspektora jazdy przy Inspektoracie V Armii we Lwowie, a 1 VI 1924 wrócił do MSWojsk. i został szefem Departamentu II Kawalerii. W czasie przewrotu majowego znalazł się w otoczeniu prezydenta Wojciechowskiego w Belwederze i Wilanowie. Zmarł 1 września 1926 r. w Warszawie, spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim. Odznaczony był Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości (pośm.), Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), francuskim Krzyżem Oficerskim Orderu Legii Honorowej i Medalem Międzysojuszniczym. Za służbę w wojsku rosyjskim otrzymał: Order św. Anny z Mieczami II kl., Order św. Stanisława z Mieczami II kl., św. Anny z Mieczami i Kokardą III kl., św. Stanisława III kl., św. Anny IV kl. (Za waleczność). Rodziny nie założył.