2009
OLCHA WIERZBOWSKA-SIKORSKA
Urodziła się 20 listopada 1936 roku w Wejherowie. Po ukończeniu filologii polskiej na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza rozpoczęła pracę w Wydawnictwie Naukowym PWN. Przez całe zawodowe życie zajmowała się książkami, ich wydawaniem i promowaniem czytelnictwa. Była dyrektorem poznańskiego Oddziału PWN, jest wiceprezeską Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Książek. Jest inicjatorką Targów "Książka dla Dzieci i Młodzieży" w ramach Poznańskich Spotkań Targowych , w czasie których odbywa się także Salon Ilustratorów.
Współpracując z Biblioteką Raczyńskich, zorganizowała Konkurs Literacki PTWK "Poezja, proza, esej, literatura dla dzieci i młodzieży". Brała udział od jesieni 1993 roku w pracach jury Kwartalnego Przeglądu Nowości w Bibliotece Raczyńskich promującego literaturę piękną i popularnonaukową. Nagrody honorowe dla autorów i wydawców przyznaje się w tym przeglądzie 4 razy w roku: wiosną, latem, jesienią i zimą. Tworzyła podstawy "Poznańskich Dni Książki Naukowej", w czasie których od 1999 roku wydawcy z polskich uczelni wyższych prezentują publikacje swoich wydawnictw w budynku Collegium Maius. Brała udział w poznańskiej części ogólnopolskiej akcji edukacyjnej "Cała Polska czyta dzieciom". To dzięki niej przy Bibliotece Raczyńskich powstało Muzeum Ilustracji Książki dla Dzieci. We współpracy z Biblioteką Uniwersytecką tworzyła "Poznański Przegląd Książki Naukowej". Zasiada w jury konkursu na książkę podróżniczą o nagrodę "Bursztynowego Motyla" (od 1996).
Nagrodzona: Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski; Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi; Medalem Zasłużony Działacz Kultury, Medalami Komisji Edukacji Narodowej.
Dnia 9 czerwca 2009 roku na sesji LVI przyznano redaktor Olsze Wierzbowskiej-Sikorskiej tytuł Zasłużony dla Miasta Poznania za upowszechnianie kultury słowa pisanego w Polsce, regionie i Poznaniu.
**
ALOJZY ANDRZEJ ŁUCZAK
Urodził się 12 czerwca 1930 roku w Poznaniu, zmarł 29 kwietnia 2011 roku, także w Poznaniu. Studiował w Akademii Ekonomicznej, gdzie obronił pracę magisterską w roku 1956. Był powszechnie znany w polskim świecie muzycznym jako założyciel i długoletni prezes młodzieżowego ruchu miłośników muzyki "Pro Sinfonika". Od roku 1968 w cyklach zajęć muzycznych uczestniczyło ponad 300 tysięcy młodych ludzi. Co roku wraz z początkiem września rozpoczynał się w Poznaniu kolejny sezon muzyczny przeznaczony dla różnych grup wiekowych. Koncertów było rocznie zazwyczaj ponad 200. Jak trudno przyciągnąć do dobrej muzyki dzieci i młodzież, wie każdy nauczyciel muzyki, każdy rodzic, a nawet każdy niezwiązany z nią obserwator codzienności. Łuczak robić to chciał i umiał. Jak napisano w nekrologu po jego śmierci: "Gdy inni wołali: dajcie dzieciom muzykę, on wiedział, jak tego dokonać i dokonał". Działalność "Pro Sinfoniki" nie ograniczała się do słuchania muzyki, choćby było to nawet "słuchanie ze zrozumieniem". Dużo o niej dyskutowano, tworzono komentarze, niekiedy też muzykowano. Prezes Prezesów (tak nazywali go wychowankowie) był zwolennikiem pracy ciągłej, mozolnej, bez efekciarskich porywów i krótkotrwałych wzlotów. Swoją wiedzą, zapałem, umiejętnościami budował przez dziesiątki lat w muzykalnym, jak mówią, Poznaniu wielką grupę melomanów. Rodzice przywozili do auli UAM częstokroć kilkuletnie dzieci, które po pewnym czasie same uczęszczały na spotkanie, by w końcu przyprowadzić tam swoje pociechy. Łuczak wiedział, że tylko edukacja muzyczna, z którą jest coraz gorzej w szkołach, może uwrażliwić kolejne pokolenia Polaków. Upowszechniał ten typ działalności edukacyjnej także w czasie konferencji poza Polską w Tunezji, Australii, Szwajcarii, Kanadzie. Oprócz pracy w "Pro Sinfonice" był dyrektorem Poznańskiej Estrady i Filharmonii Poznańskiej (1967-73). Od 1973 do 1981 roku pracował jako dyrektor w Poznańskich Zakładach Graficznych, kierował też Studium Kultury Współczesnej Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. Współtworzył i przewodniczył Wielkopolskiemu Towarzystwu Kulturalnemu. Z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia i Telewizji organizował Festiwale Jednego Kompozytora. Był redaktorem wydawnictw "Pro Sinfonika" i "Nurt". Napisał kilkaset artykułów, esejów, recenzji, omówień i ponad 20 książek, z których najbardziej znane to: "Głodny", "Jeszcze będziesz mi orłem", "Unieść się z muzyką", "Nie znajdziesz mnie szukając tylko w niebie". Poza muzyką i literaturą interesował się przyrodą.
Był wielokrotnie odznaczany i wyróżniany m.in.: Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich (1974); Dziecięcym Orderem Uśmiechu (1976); Medalem Wojewody Wielkopolskiego "Ad Perpetuam rei Memoriam" (1993); Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2000); "Złotym Hipolitem" Towarzystwa im. H. Cegielskiego (2005); Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2008)
Wielkie zasługi położone w tworzeniu i prowadzeniu "Pro Sinfoniki", "pokazywanie" tysiącom dzieci muzyki, wprowadzanie ich w wysoką kulturę sprawiły, że Rada Miasta Poznania na sesji LVI przyznała Alojzemu Andrzejowi Łuczakowi tytuł Zasłużony dla Miasta Poznania w dniu 9 czerwca 2009 roku.
**
ks. STEFAN DUSZA
Urodził się 7 października 1936 roku w Giełbie, od roku 1950 przebywał w pallotyńskim Collegium Marianum w Wadowicach. Studiował w seminarium duchownym w Ołtarzewie, gdzie przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Zygmunta Choromańskiego w dniu 4 czerwca 1961 roku. Studiował ponadto na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i w Akademii Teologii Katolickiej, gdzie uzyskał tytuł magisterski. 1 października 1967 roku rozpoczął pracę redaktorską w poznańskim Wydawnictwie Pallottinum, które działało w Poznaniu już od 1948. Po 3 latach, w wieku 34 lat został jego dyrektorem. Był nim aż do 1 września 2008 roku, czyli przez 38 lat. Początki pracy w baraku przy ul. Przybyszewskiego i dla księdza dyrektora, i wszystkich tam zatrudnionych były niezwykle trudne, system totalitarny nie sprzyjał rozwojowi piśmiennictwa religijnego. Kłopoty miał wszelkiego rodzaju: z czujną cenzurą, lokalem, papierem, maszynami drukarskimi, dystrybucją. Utrudniało to bardzo tego rodzaju działalność, na którą (o czym powszechnie wiedziano) zapotrzebowanie w społeczeństwie w większości katolickim było bardzo duże. Mimo przeszkód ukazują się książki i inne pisma o profilu wyraźnie religijnym. W roku 1965 bestsellerem wydawniczym stała się Biblia Tysiąclecia tłumaczona z języków oryginalnych. Po bez mała 10-letniej pracy tłumaczy, polonistów, edytorów i biblistów biblia ta zastąpiła znakomite wydanie księdza Jakuba Wujka sprzed ponad 350 lat. Dotąd ukazało się 5 wydań Biblii Tysiąclecia w nakładzie około miliona egzemplarzy. Obecnie sprzedaje się jej 10tysięcy egz. rocznie.
W Pallottinum wydawane są książki naukowe, podręczniki, mszały, modlitewniki, śpiewniki, a także literatura piękna. Po roku 1989 znacznie już łatwiej było funkcjonować wydawnictwu o charakterze religijnym. Polepszyły się warunki, ale wzrosły też wymagania, rynek stał się bardzo konkurencyjny. Był ksiądz Dusza inicjatorem wydania w Poznaniu także wersji elektronicznej Pisma Świętego zadedykowanej w roku 1997 papieżowi Janowi Pawłowi II. Projekt zrealizowano z udziałem Miasta Poznania. 24 maja 2008 roku odbyły się, z udziałem m.in. kardynała Józefa Glempa, obchody 60-lecia Pallottinum, wydawnictwa o niepodważalnej renomie w Polsce i poza jej granicami. Obecnie wydaje się w nim ponad 30 nowości i około 40 wznowień rocznie. Radością dla ks. Duszy jest, jak sam mówił: ".... ta sterta listów, które przychodzą z podziękowaniami prawie od wszystkich biskupów za książki, które wydajemy".
9 czerwca 2009 roku na sesji LVI radni miejscy "wyrażając uznanie za wieloletnią działalność w poznańskim Wydawnictwie Pallottinum..." przyznali księdzu tytuł Zasłużony dla Miasta Poznania.