3.2. Przegląd emisji gazów cieplarnianych w Polsce
Polska z powierzchnią 312.683 km² jest trzecim co do wielkości powierzchni krajem w UE. 38,2 milionowa populacja Polski stanowi 7,7% liczby ludności całej Unii Europejskiej.
Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, a w szczególności podpisany w ramach tej Konwencji Protokół z Kioto, nakłada na Polskę obowiązek zredukowania emisji gazów cieplarnianych o 6% względem roku bazowego. Dla trzech podstawowych gazów cieplarnianych: dwutlenku węgla, metanu i podtlenku azotu za rok bazowy przyjęto 1988 r., natomiast dla gazów przemysłowych z grupy HFCs i PFCs oraz sześciofluorku siarki rok 1995. Obowiązkiem Polski względem Konwencji jest coroczne opracowywanie raportu (NIR - National Inventory Report) przedstawiającego wyniki inwentaryzacji emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych w kraju. Co cztery lata opracowywane są również raporty rządowe dla Konwencji, opisujące postępy realizacji przyjętych w jej ramach postanowieo. Polska opracowała dotąd pięć takich raportów, ostatni wydany w 2010 r.
W tablicy 2 przedstawiono zbiorcze dane emisyjne dla Polski.
Jak wynika z tablicy emisja CO2 (bez LULCF) w ciągu prawie 20 lat w okresie 1990-2009 zmalała w Polsce o 15,8%. Większą część tego spadku emisji odnotowano w pierwszej dekadzie lat po roku 1989 kiedy to dokonała się zmiana modelu gospodarczego naszego kraju w kierunku gospodarki rynkowej. Spadkowy trend emisji nadal się utrzymuje.
W skali całego kraju w emisji gazów cieplarnianych dominuje dwutlenek węgla stanowiąc ponad 82% krajowej emisji tych gazów.
Metan i podtlenek azotu stanowią odpowiednio ok. 9,2% i 7,3% całkowitej krajowej emisji gazów cieplarnianych (wyrażonej w ekwiwalencie emisji CO2). Fluorowodory (HFCs, PFCs, SF6), tak zwane przemysłowe gazy cieplarniane, stanowią jedynie niewiele ponad 1% całkowitej emisji krajowej gazów cieplarnianych.