3.2.2. Wybrane wskaźniki charakteryzujące emisję gazów cieplarnianych w Polsce
Według przeglądowego oszacowania Europejskiej Agencji ds. Środowiska (EEA 2009) emisja gazów cieplarnianych przypadająca na 1 mieszkańca wynosi w Polsce 10,5 ton CO2 ekw/M (dane dla 2007 r.) podczas gdy w dwunastu nowoprzyjętych krajach do Unii Europejskiej (UE-12) o zbliżonych do Polski warunkach gospodarczych średnio wskaźnik ten jest nieco niższy i wynosi 9,6%. Dla porównania, w piętnastu krajach Unii Europejskiej (UE-15) przed akcesją nowych członków, wskaźnik ten wynosi 10,3%.
Polska osiąga podobny wskaźnik emisji gazów cieplarnianych na mieszkańca w porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej, pomimo znacznie wyższego od średniej unijnej udziału paliw stałych w bilansie energetycznym kraju i pomimo braku praktycznie bez-emisyjnej energetyki jądrowej. Paliwa stałe, węgiel kamienny i brunatny, charakteryzują się najwyższymi wskaźnikami emisji gazów cieplarnianych spośród wszystkich paliw kopalnych, a ponadto najniższymi sprawnościami procesów przemian energetycznych przy produkcji energii elektrycznej i ciepła. Względnie niski poziom emisji gazów cieplarnianych na mieszkańca w Polsce da się wytłumaczyć relatywnie niskim poziomem aktywności gospodarczej, wyrażonej wartością Produktu Krajowego Brutto na mieszkaoca (PKB/M). Dalszy wzrost gospodarczy Polski niezbędny dla zmniejszenia dystansu do unijnej średniej, będzie się wiązał ze wzrostową tendencją emisji gazów cieplarnianych. W tej sytuacji, dotrzymanie rygorystycznych limitów poziomu emisji gazów cieplarnianych, których wprowadzenie planowane jest w Unii Europejskiej nie będzie proste i wymagałoby podjęcia znaczących wysiłków w naszym kraju.
Przytoczone wyżej wskaźniki i uwarunkowania odpowiednio uwzględniono przy interpretacji wyników niniejszej pracy wykonanej dla miasta Poznania.