Kościół św. Małgorzaty Panny i Męczenniczki (ul. Filipińska)
Kościół na Śródce istniał już w 1 poł. XIII w. Obecna gotycka świątynia powstała prawdopodobnie w 4 ćwierci XV w. Niedługo potem wybudowano zakrystię, wieżę i kaplicę św. Barbary; przylegającą od południa kaplicę św. Filipa Nereusza dostawiono ok. 1650 r. Zniszczony w czasie wojen szwedzkich kościół odbudowano w 1658 r. W latach 1671-1805 był w rękach filipinów. Obecnie jest kościołem rektorskim w parafii archikatedralnej.
Przy zachodniej ścianie kościoła znajduje się pozbawiona dziś zwieńczenia wieża, a z tyłu za nią - gotycki szczyt schodkowy z wysmukłymi blendami. Jednonawowe wnętrze przykrywa późnogotyckie sklepienie gwiaździste, ozdobione polichromią wykonaną w l. 1946-47. Z kruchty do nawy prowadzi ostrołukowy, profilowany portal z 2 poł. XIV w. Późnobarokowe wyposażenie wnętrza pochodzi z 1 poł. XVIII w.
W prezbiterium wisi obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem na półksiężycu, malowany na desce na początku XVII w. W kaplicy św. Barbary obraz Madonny z Dzieciątkiem wśród muzykujących aniołów z ok. 1630 r. W ołtarzu kaplicy św. Filipa Nereusza umieszczona jest stiukowa płaskorzeźba z poł. XVIII w., przedstawiająca modlącego się patrona kaplicy. Brama w murze otaczającym świątynię pochodzi z 1786 r.
Naprzeciw kościoła znajduje się dawny klasztor Filipinów, wybudowany w l. 1746-77. Do późnobarokowego gmachu dostawiono w 1900 r.skrzydło wschodnie, dostosowane wystrojem elewacji do starszej części budowli.
Tekst za: "Poznań od A do Z" pod redakcją Włodzimierza Łęckiego i Piotra Maluśkiewicza, Wydawnictwo Kurpisz S. A., Poznań 1998