Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

PAWEŁ BAUMANN (1983-2016),

kajakarz, olimpijczyk z 2004 i 2008 r.

Urodził się 11 czerwca 1983 w Poznaniu. Wychowanek klubu "Posnania" Poznań i jego reprezentant w latach 2000-2003. Od 2004 r. zawodnik "Zawiszy" Bydgoszcz. Dwukrotny olimpijczyk (2004, 2008). Jako junior był brązowym medalistą mistrzostw Europy (2000 w konkurencji K-2 500 m) i mistrzostw świata (2001 w konkurencji K-2 500 m). Czterokrotny medalista mistrzostw świata (K4 1000m - srebro 2006 i 2007 oraz brąz 2005, K4 500m brąz 2006) i mistrzostw Europy (K4 1000m - brąz 2004 i 2005), wielokrotny mistrz Polski. Zmarł 21 października 2016 r..

ZENON CZECHOWSKI (1946 - 2016),

kolarz, olimpijczyk z 1968 r.

Urodził się 19 listopada 1946 r. w Poznaniu. Kolarstwo zaczął uprawiać w 1961 r. Był zawodnikiem "Lecha" Poznań. Pięciokrotnie startował w Wyścigu Polski (1967 - 1971), odnosząc trzykrotnie (1967, 1968, 1970) zwycięstwo drużynowe. W klasyfikacji indywidualnej w tej imprezie największy sukces odnotował w 1971 r., kiedy to zajął drugie miejsce. W 1968 r. startował na igrzyskach olimpijskich w Meksyku, na których w w wyścigu drużynowym wraz z Andrzejem Bławdzinem, Marianem Kegelem i Janem Magierą zajęli szóste miejsce. Powszechnie uznawany jest za jednego z najlepszych szosowców polskich lat sześćdziesiątych. W 1970 i 1971 r. wygrał plebiscyt "Expressu Poznańskiego" na najlepszego sportowca Wielkopolski. Zmarł 17 listopada 2016 r. w Poznaniu.

STEFAN DEMEL (1946 - 1997),

gimnastyk, olimpijczyk z 1972 r.

Urodził się 10 kwietnia 1946 r. w Poznaniu. Gimnastykę zaczął uprawiać w 1964 r. w klubie "Warta" Poznań, w którego barwach występował przez cały okres kariery zawodniczej. Był sześciokrotnym mistrzem Polski. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 r. w Monachium był zawodnikiem rezerwowym. Po zakończeniu w 1973 r. wyczynowego uprawiania gimnastyki zajął się pracą szkoleniową, początkowo jako instruktor, a następnie trener w swym macierzystym klubie. Zmarł 15 lipca 1997 r. w Poznaniu.

KAZIMIERZ GÓRECKI (1954-1977),

kajakarz, olimpijczyk z 1976r.

Urodził się 17 stycznia 1954r. w Strączynie, W czasie swojej kariery zawodniczej reprezentował klub Orzeł Wałcz. W latach 1974-1975 trzykrotnie był mistrzem Polski w konkurencji K-4 na dystansie 1000 metrów. Był dwukrotnym brązowym medalistą mistrzostw świata w 1974 roku w sztafecie K-1 4 x 500 m (z Andrzejem Matysiakiem, Ryszardem Oborskim, Grzegorzem Śledziewskim) oraz w wyścigu K-4 na dystansie 1000 m (z Grzegorzem Kołtanem, Andrzejem Matysiakiem i Ryszardem Oborskim). Trzykrotny finalista mistrzostw świata w konkurencji K4 1000m w: 1973, 1974 i 1975 roku.

Na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w roku 1976 wystartował w konkurencji K-4 na dystansie 1000 metrów (z Henrykiem Budziszem, Grzegorzem Kołtanem, Ryszardem Oborskim), zajmując 5 miejsce. Mąż olimpijki Marii Kazaneckiej-Góreckiej

Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu^[1] (pole 28, kwatera 1).

Zmarł 26 czerwca 1977 r. w Poznaniu.

ALFONS JEŻEWSKI (1914 - 1983),

kajakarz, olimpijczyk z 1948 r.

Urodził się 26 lutego 1914 r. w Poznaniu. Kajakarstwo zaczął uprawiać w 1947 r. w klubie "Surma" Poznań. Barwom tego klubu pozostał wierny przez cały okres swojej kariery sportowej trwającej do 1960 r. W latach 1948 - 1953 zdobył 13 tytułów mistrza Polski. W 1948 r. startował na igrzyskach olimpijskich w Londynie, na których wraz z klubowym kolegą Marianem Matłoką w konkurencji dwójki 1000 m odpadł w eliminacjach, a w konkurencji dwójki 10 000 m zajął 10. miejsce na 15 startujących załóg. Zmarł 10 kwietnia 1983 r. w Poznaniu.

NARCYZ MACIASZCZYK (1929-1985),

hokeista na trawie, olimpijczyk z 1952 i 1960 r.

Urodził się 19 lipca 1929 r. w Gnieźnie. Hokej na trawie zaczął uprawiać w 1946 r. w klubie "Chrobry" Gniezno. Od 1949 r. do 1952 r. grał w gnieźnieńskiej "Spójni", w latach 1953-1954 w OWKS Wrocław, a następnie do 1964 r. w "Grunwaldzie" Poznań. Sześciokrotny mistrz Polski: 1949, 1950, 1951, 1952, 1954, 1955. W latach 1949-1963 w drużynie narodowej rozegrał pięćdziesiąt meczów. Był dwukrotnym olimpijczykiem. Grał w drużynie narodowej, która w 1952 r. na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach zajęła szóste miejsce na dwanaście startujących zespołów, a na igrzyskach olimpijskich w 1960 r. w Rzymie miejsce dwunaste.

Zmarł 22 grudnia 1985 r. w Poznaniu.

RYSZARD MARZEC (1931-1972),

hokeista na trawie, olimpijczyk z 1952 i 1960 r.

Urodził się 26 grudnia 1931 r. w Gnieźnie. Hokej na trawie zaczął uprawiać w 1945 r. w klubie "Stella" Gniezno, w którego barwach występował do 1952 r. W latach 1953-1954 był zawodnikiem OWKS Wrocław a następnie do 1970 r. "Grunwaldu" Poznań. Ośmiokrotny mistrz Polski: 1948, 1949, 1950, 1951, 1952, 1954, 1955, 1966. W latach 1950-1965 w drużynie narodowej rozegrał sześćdziesiąt meczów. Był dwukrotnym olimpijczykiem. Grał w drużynie narodowej, która w 1952 r. w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach zajęła szóste miejsce na dwanaście startujących zespołów, a na igrzyskach olimpijskich w 1960 r. w Rzymie miejsce dwunaste. W drużynie narodowej od 1952 r. do 1965 r. pełnił funkcję kapitana. W ogłoszonej przez Polski Związek Hokeja na Trawie w 1970 r. liście najlepszych polskich hokeistów 25-lecia PRL. znalazł się na pierwszym miejscu. Zmarł 30 czerwca 1972 r. w Poznaniu.

JAN MIELNICZAK (1954 - 2016),

hokeista na trawie, olimpijczyk z 1980 r.

Urodził się 11 grudnia 1954 r. w Poznaniu. Hokej na trawie zaczął uprawiać w 1966 r. w klubie "Grunwald" Poznań, w którego barwach występował do 1974 r. Następnie był zawodnikiem "Pocztowca" Poznań. Był pięć razy mistrzem Polski na boiskach otwartych (1979, 1981, 1982, 1983, 1988) i raz w hali (1981). Należał do najskuteczniejszych napastników ekstraklasy. W latach 1983 - 1985 i w 1988 r. zdobył "Złotą Laskę" Polskiego Związku Hokeja na Trawie i czasopisma "Sport". W latach 1973 - 1982 w reprezentacji Polski rozegrał 57 meczów. W 1980 r. startował w igrzyskach olimpijskich w Moskwie, na których reprezentacja Polski zajęła czwarte miejsce. Karierę sportową zakończył w 1988 r. Zmarł 13 sierpnia 2016 r. w Poznaniu.

STANISŁAW OLEJNICZAK (1938 - 2022),

koszykarz, olimpijczyk z 1964 r.

Urodzony 28 marca 1938 r. w Zbąszyniu. Wychowanek "Obry" Zbąszyń. W latach 1957 - 1963 zawodnik "Lecha" Poznań, a następnie do 1971 r. warszawskiej "Legii". Trzykrotnie zdobył mistrzostwo Polski (1958, 1966, 1969), dwukrotnie wicemistrzostwo (1961, 1968) oraz brązowy medal w 1959 r. Dwa razy zdobył Puchar Polski (1968, 1970). Siedmiokrotnie uczestniczył w rozgrywkach Pucharu Europy. Wraz z reprezentacją Polski został wicemistrzem Europy, a w 1965 r. wywalczył brązowy medal. Olimpijczyk z Tokio (1964), gdzie reprezentacja Polski zajęła szóste miejsce. W drużynie narodowej rozegrał 121 spotkań. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 1 lutego 2022 r.

RAFAŁ PISZCZ (1940-2012),

kajakarz, olimpijczyk z 1964, 1968 i 1972 r.

Urodził się 24 października 1940 r. w Poznaniu. Kajakarstwo zaczął uprawiać w 1955 r. w klubie "Warta" Poznań, w którego barwach występował przez cały okres swojej kariery sportowej. Zaliczany jest do najwybitniejszych polskich kajakarzy w historii tej dyscypliny. W latach 1964-1974 zdobył dwadzieścia pięć tytułów mistrza Polski. Ośmiokrotny finalista mistrzostw świata i trzykrotny mistrzostw Europy. Jako olimpijczyk debiutował na igrzyskach olimpijskich w 1964 r. w Tokio, na których startując w konkurencji K-4 1000 m doszedł do półfinału. Na igrzyskach olimpijskich w 1968 r. w Meksyku wraz z Ewaldem Januszem, Ryszardem Marchlikiem i Władysławem Zielińskim w K4 1000 m zajął ósme miejsce. W swym trzecim starcie olimpijskim w 1972 r. w Monachium wraz Władysławem Szuszkiewiczem zdobył brązowy medal w K2 1000 m. Był to pierwszy medal olimpijski w historii wielkopolskiego kajakarstwa. Zwycięzca plebiscytu Expressu Poznańskiego na najlepszego sportowca Wielkopolski (1972 r.). W trakcie wyczynowego uprawiania sportu w 1970 r. ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz uzyskał uprawnienia trenerskie w poznańskiej AWF. Po zakończeniu w 1974 r. kariery sportowej był nadal związany z kajakarstwem jako trener i działacz społeczny. Udzielał się w pracach organizacyjnych swego macierzystego klubu. W latach 1982-1993 i 2004-2008 piastował funkcję prezesa Wielkopolskiego Związku Kajakowego. Pełnił także obowiązki wiceprezesa Polskiego Związku Kajakowego oraz prezesa Wielkopolskiej Fundacji Kajakowej. Był członkiem Trybunału Arbitrażowego do spraw Sportu przy Polskim Komitecie Olimpijskim. W 1984 r. uzyskał uprawnienia sędziego międzynarodowego w kajakarstwie klasycznym. Jako sędzia uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w 1996, 2000, 2004 i 2008 roku. Zmarł 12 września 2012 r. w Poznaniu.

ALEKSNADER POLUS (1914-1965),

bokser, olimpijczyk z 1936 r.

Urodzony 1 lutego 1914 w Dortmundzie. Wychowanek klubu "Warta" Poznań i jego reprezentant w latach 1929-1933, a następnie zawodnik "Warszawianki". Jako pierwszy polski pięściarz w 1937 r. w Mediolanie zdobył tytuł mistrza Europy (kategoria piórkowa). Trzykrotnie wywalczył mistrzostwo Polski: 1932 i 1933 w wadze koguciej, a 1935 w wadze piórkowej. W 1936 był także wicemistrzem Polski w wadze piórkowej.

Dwukrotnie z zespołem Warty wywalczył drużynowe mistrzostwo Polski w 1932 i 1933 roku. W reprezentacji Polski wystąpił 6 razy w latach 1932-1936, odnosząc 3 zwycięstwa, 1 remis i przegrywając walki 2.

Reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich w Berlinie 1936, gdzie dotarł do ćwierćfinału. Przegrał z późniejszym mistrzem olimpijskim, Argentyńczykiem Oscarem Casanovasem.

W 1939 po kampanii wrześniowej, został internowany w Rumunii, w latach 1940-1945 walczył tam jako zawodowiec. Po powrocie do Polski w 1945 roku został zdyskwalifikowany za przekroczenie praw amatorskich. Powrócił na ring w 1947 walcząc jako amator do zakończenia swojej kariery.

Bilans walk na ringu to: 125 walk, 105 wygranych, 15 przegranych i 5 remisów.

Zmarł 13 lutego 1965 r. w Poznaniu.

MARIAN ROGOWSKI (1921 - 2007),

hokeista na trawie, olimpijczyk z 1952 r.

Urodził się 12 sierpnia 1921 r. w Poznaniu. Hokej na trawie zaczął uprawiać w latach trzydziestych w klubie "Czarni" Poznań, w którego barwach występował do 1950 r. Następnie był zawodnikiem "Lecha" Poznań. W 1952 r. uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach, na których reprezentacja Polski zajęła szóste miejsce na 12 startujących zespołów. W trakcie turnieju olimpijskiego był zawodnikiem rezerwowym i nie wystąpił w żadnym meczu drużyny narodowej. Zmarł 11 stycznia 2007 r. w Poznaniu.

HENRYK ROZMIAREK (1949-2021),

Olimpijczyk: Monachium 1972, Montreal 1976, Moskwa 1980 (piłkarz ręczny)

Urodzony 13 stycznia 1949 w Poznaniu. Ukończył Szkołę Podstawową nr 69 w Poznaniu, Technikum Mechaniczne im. Janka Krasickiego w Poznaniu o specjalności budowy maszyn, a także studia magisterskie w zakresie wychowania fizycznego w gdańskiej Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego. Posiadał stopień wojskowy sierżanta. W dzieciństwie trenował skok wzwyż, bieg na 80 metrów oraz pchnięcie kulą, które następnie zamienił na grę w piłkę ręczną. Grał na pozycji bramkarza w klubach Grunwald Poznań, Posnania Poznań, PSV Hannover i SG Weiche-Handewitt. Mistrz Polski w barwach Grunwaldu (1971), 177-krotny reprezentant Polski, dwukrotny srebrny medalista pucharu świata (1974, 1979), dwukrotny uczestnik mistrzostw świata i trzykrotny olimpijczyk z Monachium 1972 (10. miejsce), Montrealu 1976 (3. miejsce, brązowy medal olimpijski) i Moskwy 1980 (7. miejsce). Laureat plebiscytu "Expressu Poznańskiego" na 10 najlepszych sportowców Wielkopolski 1976. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener w kraju i za granicą. Odznaczony między innymi tytułami "Mistrz Sportu" (dwukrotnie, 1971 i 1974) oraz "Zasłużony Mistrz Sportu" (1974), brązowym (1973) oraz srebrnym (1976) medalem "Za zasługi dla obronności kraju", brązowym medalem "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" (1976), brązowym medalem "Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe" (dwukrotnie, 1976, 1980), odznaką honorową "Za zasługi dla województwa wielkopolskiego" (2009), srebrną odznaką "Za Zasługi dla Sportu" (2009), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017) oraz tytułem "Zasłużony dla Miasta Poznania" (2018). Swoje ostatnie 25 lat życia mieszkał w podpoznańskiej Kobylnicy.

Zmarł 10 marca 2021 w Poznaniu. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Górczyńskim.

MARIAN SIEJKOWSKI (1940-1990),

wioślarz, trener, olimpijczyk z roku 1964 i 1972

Urodzony 29 sierpnia 1940 w Poznaniu. Wychowanek TW Polonia Poznań, później zawodnik wrocławskiego AZS.

Uczestnik mistrzostw świata w latach:

• 1962 - 4. miejsce dwójka bez sternika oraz 6 miejsce dwójka ze sternikiem
• 1966 - 9. miejsce czwórka ze sternikiem
• 1970 - 6. miejsce w osadzie ósemek

Uczestnik mistrzostw Europy w latach:

• 1962 - 10. miejsce dwójka bez sternika,
• 1964 - 3. miejsce dwójka ze sternikiem (partnerzy: Kazimierz Naskręcki, sternik Stanisław Kozera),
• 1965 - 8. miejsce dwójka ze sternika

Dwukrotny uczestnik igrzysk olimpijskich:

• 6. miejsce (IO, Tokio 1964) - dwójka ze sternikiem (partnerzy: Kazimierz Naskręcki i sternik Stanisław Kozera,
• 6. miejsce (IO, Monachium 1972) - ósemka (partnerzy: Jerzy Ulczyński, Krzysztof Marek, Jan Młodzikowski, Grzegorz Stellak, Marian Drażdżewski, Ryszard Giło, Sławomir Maciejowski, Ryszard Kubiak).

Po zakończeniu kariery sportowej podjął pracę trenera. Był m.in głównym trenerem reprezentacji Niemiec. Zmarł 31 października 1990. Został pochowany na Cmentarzu Miłostowo w Poznaniu (pole 44, kwatera 4).

ZDZISŁAW WOJDYLAK (1929-1987),

hokeista na trawie, olimpijczyk z 1952 i 1960 r.

Urodził się 3 października 1929 r. w Inowrocławiu. Hokej na trawie zaczął uprawiać w 1947 r. w klubie "Lechia" Poznań, w którego barwach występował do 1953 r., a następnie był zawodnikiem OWKS Wrocław (1953-1954) i "Grunwaldu" Poznań (1955-1970). Był trzykrotnym mistrzem Polski (1954, 1955, 1966) i trzykrotnym wicemistrzem Polski (1958, 1959, 1963). W latach 1952-1967 w reprezentacji Polski rozegrał pięćdziesiąt jeden meczów. Dwukrotny olimpijczyk. Grał w drużynie narodowej, która w 1952 r. na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach zajęła szóste miejsce, a na igrzyskach olimpijskich w 1960 r. w Rzymie miejsce dwunaste. Z powodzeniem uprawiał także hokej na lodzie w AZS Poznań w barwach których w 1953 r. zdobył akademickie mistrzostwo Polski. W tym też roku wystąpił w reprezentacji Polski na akademickich mistrzostwach świata. Zmarł 26 października 1987 r. w Poznaniu.