Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

Spośród trzech jezior o pochodzeniu naturalnym znajdujących się na terenie miasta Poznania, Jezioro Strzeszyńskie jest drugim pod względem zajmowanej powierzchni i głębokości zbiornikiem wodnym. Jego dokładny plan batymetryczny i dane morfometryczne opracowane zostały w oparciu o sondowania wykonane w 1992 roku. Powierzchnia zwierciadła wody wynosi 34,9 ha, długość i szerokość maksymalna odpowiednio 1210 i 540 m, objętość wody 2,8 mln m³. W misie jeziornej występują dwa głębokie baseny: południowy, o maksymalnej głębokości 17,8 m oraz północno-wschodni, o nieco tylko mniejszej głębokości 16,9 m. Znacznie urozmaicona linia brzegowa, obecność dwóch zatok dość wyraźnie oddzielonych od głównej misy jeziora sprawiają, że trzeba  przebyć co najmniej 4,6 km, aby obejść jezioro wzdłuż linii brzegowej.

Z uwagi na walory krajobrazowe i turystyczne oraz położenie w zasięgu komunikacji miejskiej, urocze ścieżki spacerowe i rowerowe oraz kąpieliska i plaże, Jezioro Strzeszyńskie stanowi bardzo atrakcyjny teren rekreacyjny. Korzystają z niego nie tylko okoliczni mieszkańcy, ale również mieszkańcy odległych dzielnic Poznania i jego okolic. Jezioro położone jest w północno-zachodniej części Poznania, w górnej części zlewni rzeki Bogdanki w pozycji wododziałowej i zasilane jest przez niewielkie dopływy wód powierzchniowych oraz przede wszystkim przez wody podziemne. Zlewnia całkowita jeziora zajmuje powierzchnię ok. 760 ha, natomiast zlewnia bezpośrednia jest zaledwie cztery razy większa od powierzchni jeziora, przy czym w ok. 60% pokryta jest lasem. Jezioro zaliczone zostało do rybackiego typu jezior sielawowych. Poza sielawą występuje w nim sieja, okoń, jazgarz, karp, karaś pospolity, karaś srebrzysty, lin, kiełb, leszcz, krąp, ukleja, płoć, wzdręga, amur biały, szczupak, węgorz, sandacz, ciernik. Jezioro znajduje się w użytkowaniu Polskiego Związku Wędkarskiego, który udostępnia je do wędkowania przez cały rok oraz prowadzi okresowo zarybienia i odłowy kontrolne.

Jezioro Strzeszyńskie jest zbiornikiem o pełnym mieszaniu wód podczas wiosennej i jesiennej cyrkulacji wód. Wówczas, w głównej, głębokiej misie jeziora cała masa wody ma zbliżoną temperaturę a także koncentrację tlenu rozpuszczonego. Z kolei latem pojawia się w tym jeziorze wyraźnie wykształcona stratyfikacja, czyli uwarstwienie dzielące wodę na warstwy. Górna warstwa (epilimnion) o miąższości 2-5 m jest ciepła, o wyrównanej temperaturze i dobrze natleniona. Warstwa środkowa (metalimnion) zalegająca niżej, na głębokości 6-9 m, charakteryzuje się natomiast dużym spadkiem temperatury i koncentracji tlenu, przy czym już tu pojawiają się znaczne deficyty tlenowe. W warstwie dolnej (hipolimnionie), tj. od głębokości ok. 10 m temperatura wody nie zmienia się już istotnie wraz z głębokością, jest ona niska i w miarę stała, 4-6ºC. Ponadto występują tu warunki beztlenowe i to przez znaczną część roku, bo w okresie od czerwca do października. Z uwagi na koncentrację substancji pokarmowych, głównie fosforu ogólnego, jezioro zaliczane jest do niezbyt żyznych, natomiast beztlenowy obszerny hypolimnion i obecność siarkowodoru wskazują na bardzo wysoką żyzność wód, wręcz przeżyźnienie.