Teatr Nowy im. Tadeusza Łomnickiego - przed wojną im. Heleny Modrzejewskiej - mieści się od 1923 roku w secesyjnej kamienicy, wybudowanej w latach 1906-1907 przy ulicy Dąbrowskiego 5 (dawna Berlińska), gdzie pierwotnie mieściła się siedziba "Bratniaka" i sala widowiskowa Bandolina. Do 1937 roku był spółką akcyjną, jego założycielem i dyrektorem był do roku 1934 Mieczysław Rudkowski. Prezentowano tu lekkie komedie i farsy na przemian z poważnym repertuarem dramatycznym, Rudkowski uruchomił też na Sołaczu Scenę na Wodzie dla widowisk plenerowych. Sezon 1927/1928 to ambitne, eksperymentalne premiery goszczącego w Nowym z grupą aktorów wileńskiej "Reduty" Edmunda Wiercińskiego. W 1934 roku dyrekcję Nowego objął Teofil Trzciński; dano wówczas głośną premierę Dziadów Mickiewicza w jego reżyserii.


Po wojnie Teatr Nowy został reaktywowany jako prywatne przedsiębiorstwo Zbigniewa Szczerbowskiego. Działał jako scena o profilu rozrywkowo-gwiazdorskim; występowali tu gościnnie m.in. Ludwik Solski, Mieczysława Ćwiklińska i Józef Węgrzyn. W okresie 1971-1973 dokonano przebudowy i remontu Nowego, który w 1973 roku otrzymał status autonomicznej instytucji artystycznej pod dyrekcją Izabelli Cywińskiej. Za jej dyrekcji (1973-1989) Teatr stał się jedną z najważniejszych scen dramatycznych o światowych sukcesach. W repertuarze znalazły się sztuki o problematyce egzystencjalnej i moralnej (m.in."Oskarżony: Czerwiec Pięćdziesiąt Sześć", "Wróg ludu", "Tartuffe"), inscenizacje dramaturgii współczesnej w reżyserii m.in. Cywińskiej, cieszące się międzynarodowym rozgłosem spektakle Janusza Wiśniewskiego ("Modlitwa chorego przed nocą", "Koniec Europy", "Panopticum a'la Madame Tussaud") czy inscenizacje klasyki Janusza Nyczaka ("Awantura w Chioggi", "Letnicy", "Dom otwarty").


W okresie 1989-2002 dyrektorem Teatru Nowego był Eugeniusz Korin; dokonano wtedy gruntownej przebudowy budynku, a w roku 2002 nadano Teatrowi imię Tadeusza Łomnickiego, wielkiego aktora, który zmarł na deskach Teatru Nowego podczas próby "Króla Leara". Eugeniusz Korin wyreżyserował m.in."Getto", "Czerwone Nosy", "Czajkę", "Sny" według "Zbrodni i kary", a do współpracy zaprosił m.in. Krzysztofa Warlikowskiego, Tadeusza Bradeckiego, Krzysztofa Babickiego, Roberta Glińskiego, Erwina Axera, Krzysztofa Nazara.


Od roku 2003, pod dyrekcją Janusza Wiśniewskiego, Nowy gra na Dużej Scenie (365 miejsc), Scenie Nowej (150 miejsc) i otwartej w 2005 roku Trzeciej Scenie (125 miejsc) około 20 sztuk, dając ponad 500 spektakli w sezonie dla około 70 tysięcy widzów. Z Teatrem Nowym współpracują reżyserzy, kompozytorzy, scenografowie z pokolenia mistrzów, jak też "złote dzieci", przedstawiciele najmłodszego pokolenia teatru XXI wieku. Teatr uczestniczy w międzynarodowym życiu teatralnym (Niemcy, Izrael, Francja, Szwecja, Wielka Brytania). W repertuarze znajdują się arcydzieła wszechczasów, klasyka teatralna światowa (William Shakespeare, Anton Czechow, Jean Genet) i krajowa (Aleksander Fredro, Stanisław Wyspiański, Sławomir Mrożek). Stały dyskurs z widzami zapewniają także wieczory Sceny Verbum i Premiery Akademickie.


Teatr Nowy im. Tadeusza Łomnickiego
ul. Dąbrowskiego 5; 60-838 Poznań
tel. (061) 847-24-40, 847-86-24
Okres funkcjonowania: wrzesień - czerwiec, w lipcu przerwa wakacyjna,
w sierpniu występy na wyjeździe
www.teatrnowy.pl

Ten artykuł ma więcej niż jedną stronę. Wybierz poniżej kolejną, żeby czytać dalej