Laureaci Konkursu - edycja 2005/2006
Spośród prac magisterskich nagrody otrzymali:
1. Marcin Kowalski, Rafał Kulesza
"Studium projektowe odcinka wschodniego III ramy komunikacyjnej miasta Poznania"
Politechnika Poznańska
Promotor: dr Paweł Rydzewski
Praca została nagrodzona za podjęcie aktualnej problematyki związanej z układem komunikacyjnym Poznania tj. przebiegu wschodniego odcinka tzw. III ramy komunikacyjnej. Praca stanowi ciekawe studium projektowe złożonego problemu wytyczenia drogi wysokiej klasy na terenie zabudowy o skomplikowanym i ukształtowanym sposobie zagospodarowania terenu.
Streszczenie
Praca podejmuje zagadnienia wyboru wariantu przebiegu odcinka wschodniego III ramy komunikacyjnej z uwzględnieniem wpływu nowej drogi na system komunikacyjny Poznania. Temat budzi szczególne zainteresowanie władz i mieszkańców miasta.
Praca stanowi ciekawe studium projektowe złożonego problemu wytyczenia drogi wysokiej klasy na terenie zabudowy o skomplikowanym i ukształtowanym sposobie zagospodarowania terenu. Zgromadzono w niej dostępne dla autorów informacje o wcześniejszych opracowaniach, dokonano ich klasyfikacji i uzupełniono o własne badania. Ostatecznym celem analizy było wskazanie optymalnego wariantu przebiegu trasy z uwzględnieniem wariantu bezinwestycyjnego, przewidującego pozostawienie ul. Browarnej w jej obecnym kształcie i zaniechanie budowy III ramy na odcinku wschodnim. W pracy przedstawiono analizę techniczno-ekonomiczną 3 wariantów przebiegu trasy, studium oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko przyrodnicze Antoninka i Malty oraz przeanalizowano wątek konfliktu społecznego powstałego wraz z pierwszymi planami przebiegu.
Autorom pracy udało się spojrzeć na problem budowy "spięcia wschodniego" ze strony wszystkich zainteresowanych jej powstaniem - projektantów, inżynierów ruchu, władz miasta, kierowców, ekologów oraz społeczności lokalnej. Najlepszym wariantem okazała się najstarsza koncepcja trasy, pochodząca z roku 1994.
2. Krystyna Wierszycka
"Adaptacja Starej Cegielni przy ulicy Mieleszyńskiej 58 w Poznaniu na Muzeum Ceramiki i Centrum Sztuki"
Politechnika Poznańska
Promotor: dr inż. arch. Hanna Michalak
Nagroda została przyznana za prezentację interesującej koncepcji rewitalizacji przestrzeni i zabudowań dawnej cegielni, uwzględniającej w szerokim zakresie zasady ochrony dziedzictwa kulturowego. W przedstawionym projekcie rewitalizacja nie jest postrzegana w kategoriach zwykłej przebudowy czy zastąpienia jednych funkcji drugimi, lecz jako kompleksowe działania, których celem jest odtwarzanie i podtrzymywanie cyklu życiowego terenu poprzemysłowego.
Streszczenie
Praca podejmuje aktualny temat rewaloryzacji i rewitalizacji obszarów poprzemysłowych z zabytkową już architekturą znajdujących się tam budynków. W pracy omówiono przykłady z terenu Polski i zagranicy adaptacji obiektów poprzemysłowych do nowych funkcji. Zaproponowano interesujący sposób rewitalizacji terenu z wprowadzeniem nowej architektury połączonej harmonijnie z dawną, zabytkową. Na uwagę zasługuje wprowadzenie nowej funkcji, związanej jednak tematycznie i ideowo z pierwotnym przeznaczeniem terenu, a tym samym utrzymanie ciągłości historycznej jego charakteru. Pozostawiony zostaje, z wszystkimi charakterystycznymi elementami i urządzeniami, zabytkowy budynek cegielni, a otaczająca go nowa zabudowa rozplanowana została z zachowaniem dawnego układu i kompozycji przestrzennej pierwotnego zespołu cegielni. W pracy uwzględniono również otoczenie, nadając mu funkcje rekreacyjne, z atrakcyjnymi krajobrazowo stawami dawnych glinianek. Praca stanowi prezentację interesującej koncepcji rewitalizacji przestrzeni i zabudowań dawnej cegielni, uwzględniającej w szerokim zakresie zasady ochrony dziedzictwa kulturowego. W przedstawionym projekcie rewitalizacja nie jest postrzegana w kategoriach zwykłej przebudowy czy zastąpienia jednych funkcji drugimi, lecz jako kompleksowe działania, których celem jest odtwarzanie i podtrzymywanie cyklu życiowego terenu poprzemysłowego. Uporządkowanie fragmentów ekologicznie cennych dla miasta, tzw. łączników ekologicznych to szansa na kolejny krok w uzyskaniu ciągłości przestrzennej i funkcjonalnej struktury Poznania.
3. Emilia Kierzyńska
"Odłogi miejskie - szansa czy problem dla rozwoju miasta na przykładzie południowej części strefy pośredniej miasta Poznania"
Uniwersytet im. A. Mickiewicza
Promotor: prof. dr hab. Leon Kozacki
Nagrodę przyznano za nowatorskie podjęcie tematu potencjału środowiskowego i gospodarczego odłogów miejskich. Inspirowana doświadczeniami z Drezna autorka proponuje system rejestracji odłogów, ich klasyfikację, wskazując na konieczność tworzenia banków informacji i możliwości postępowania planistycznego.
Streszczenie
W pracy podjęto nowatorski temat środowiskowego i gospodarczego potencjału odłogów miejskich i ich traktowania w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Autorka inspirowana doświadczeniami z Drezna proponuje dla obszaru Poznania system rejestracji odłogów, ich klasyfikację. Wskazuje na konieczność tworzenia banków informacji i możliwości postępowania planistycznego. Rozwiązywanie problemu niewykorzystanych terenów miejskich w Polsce, przez wiele lat zaniedbywanego, nabiera z roku na rok szczególnego znaczenia i przyspieszenia. W wyniku przemian gospodarczych dochodzi często do porzucania działalności na danym terenie przy jednoczesnym przeznaczaniu coraz to nowych obszarów pod działalność przemysłową, mieszkaniową lub inną - usługową. Dlatego też każda przemyślana działalność przyczyniająca się do porządkowania lub zagospodarowania miasta, z uwzględnieniem obszarów od dawna nieużytkowanych, jest nadzwyczaj cenna. Wzorcem do opracowania takich terenów była opracowana w 2000 r. przez "Stadtplanungsamt Dersden" baza danych dotycząca tak zwanych odłogów zaktualizowana przez studentów Wydziału Geografii Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie w 2004 r. (przy współudziale autorki). Głównym celem pracy było przedstawienie mapy odłogów miejskich wybranego fragmentu miasta Poznania wraz z bazą danych, a celem szczegółowym charakterystyka oraz propozycje możliwości ich zagospodarowania. Autorka zwraca uwagę na fakt iż podstawową różnicą w odniesieniu do odłogów miejskich miedzy podejściem w Polsce oraz w Niemczech jest kwestia rozumienia terminu "odłóg" (odłóg miejski), ponieważ pojecie to nie zostało zdefiniowane w polskiej literaturze fachowej.
Spośród prac doktorskich wyróżnienia otrzymali:
1. Adam Nadolny
"Porównanie struktur urbanistycznych Poznania, Krakowa i Warszawy w XIX i XX w. ze wzorami miasta według Christophera Alexandra"
Politechnika Poznańska
Promotor: prof. dr hab. Teresa Bardzińska-Bonenberg
Wyróżnienie zostało przyznane za opracowanie oryginalnej metody oceny jakości środowiska urbanistycznego dużych aglomeracji miejskich oraz propozycje przedsięwzięć modernizacyjnych. Wyniki pracy mogą posłużyć do analizy i oceny obecnego stanu miasta Poznania w kontekście jego rewitalizacji, kształtowania przestrzeni publicznych i odbioru miasta przez jego mieszkańców.
Streszczenie
Miasta współczesnej Europy, znajdują się obecnie na etapie kolejnego poszukiwania tożsamości w odniesieniu do czasów minionych. Odwołanie w pracy do badań Ch. Aleksandra, miało na celu zobrazowanie spuścizny ostatnich 50 lat eksperymentów architektoniczno-urbanistycznych, powstałych na fali fascynacji modernizmem i nowymi możliwościami technicznymi. Poruszane w pracy zagadnienia odnoszą się do struktury przestrzennej Poznania, w kontekście porównania jej jakości urbanistycznej z Warszawą i Krakowem. Dzięki umiejętnemu połączeniu teorii z praktyką, udało się autorowi zgromadzić bogaty materiał badawczy, pozwalający w sposób zobiektywizowany porównać walory urbanistyczne Poznania, Krakowa i Warszawy w ujęciu historycznym i współczesnym. Na tej podstawie została opracowana oryginalna metoda oceny jakości środowiska urbanistycznego dużych aglomeracji miejskich oraz propozycje przedsięwzięć modernizacyjnych. Wyniki pracy mogą posłużyć do analizy i oceny obecnego stanu miasta Poznania w kontekście jego rewitalizacji, kształtowania przestrzeni publicznych i odbioru miasta przez jego mieszkańców.
Elementy aplikacyjne zawarte w pracy posiadają znaczenie dla Poznania, w zakresie zastosowania wyników w planowaniu przestrzennym, szczególnie na poziomie planowania miejscowego. Praca wpisuje się swoim charakterem w interdyscyplinarną dziedzinę badań nad miastem współczesnym w kontekście uwarunkowań historycznych. Przeprowadzone badania pozwolą na wyciągnięcie wniosków planistycznych, które w wymierny sposób podniosą atrakcyjność struktury urbanistycznej miasta, wskazując obszary, które w najbliższym okresie powinny stać się "urbanistycznym produktem markowym" Poznania.
2. Łukasz Jastrząb
"Poznański czerwiec 1956 r. - straty osobowe i ich analiza"
Uniwersytet im. A. Mickiewicza
Promotor: prof. dr hab. Wiesław Olszewski
Praca została wyróżniona za podjęcie wciąż niewystarczająco udokumentowanego tematu związanego z wydarzeniami Poznańskiego Czerwca 1956 r. Rozprawa jest próbą określenia liczby ofiar śmiertelnych oraz chronologicznych uwarunkowań i okoliczności wydarzeń, które miały miejsce w tamtych dniach, z wykorzystaniem wielu, niekiedy nieuwzględnianych dotąd źródeł materiałów badawczych. Praca stanowi kolejny, polemiczny głos w dyskusji o charakterze oraz przebiegu tragicznych wydarzeń z 1956 r.
Streszczenie
W pracy podjęto wciąż niewystarczająco udokumentowany temat związany z Poznańskim Czerwcem 1956 r.
W pierwszej części pracy autor koncentruje się na chronologicznych uwarunkowaniach przebiegu oraz miejscach walk, z uwzględnieniem dużej szczegółowości m.in. z identyfikacją miejsc starć zbrojnych, włącznie z próbą wskazania stanowisk ogniowych. Kolejne rozdziały przedstawiają okoliczności śmierci i zranień oraz próbę wyliczenia liczby ofiar. W rozprawie dokonano stratyfikacji ofiar pod względem wieku, płci, statusu społecznego, zawodów, miejsc zatrudnienia i zamieszkania.
Istotnym uzupełnieniem pracy są aneksy, stanowiące 40% objętości opracowania. Liczne materiały źródłowe pochodzą z kilkunastu archiwów.
Rozprawa jest próbą określenia liczby ofiar śmiertelnych oraz okoliczności wydarzeń, które miały miejsce w tamtych dniach, z wykorzystaniem wielu, niekiedy nieuwzględnianych dotąd źródeł badawczych. Autor starał się ująć problematykę całościowo, dokonując szerokiego przeglądu materiałów źródłowych. Jednak brak dużego doświadczenia badawczego potrzebnego w analizie zgromadzonego materiału może budzić zastrzeżenia, co do przyjętej selekcji źródeł i jednoznacznego formułowania ostatecznych wniosków. Autor podjął zagadnienia faktograficznie niezwykle skomplikowane, otoczone klimatem silnych emocji wokół których zrodziły się legendy Poznańskiego Czerwca 1956 r. Dochodzi niekiedy do wniosków, które po opublikowaniu już stały się przyczynkami do żywej dyskusji w środowiskach uczestników tamtych wydarzeń.
Praca jest kolejnym, polemicznym głosem w dyskusji o charakterze oraz przebiegu tragicznych wydarzeń z 1956 r. i pokazuje potrzebę dalszych badań nad Poznańskim Czerwcem.