6.3. Dostawy energii dla użytkowników końcowych w mieście
6.3.1. Dostawy ciepła sieciowego
Łączne ilości ciepła zakupionego w 2010 roku z miejskiego systemu ciepłowniczego w podziale na poszczególne kategorie odbiorców przedstawiono na wykresie.
Największym odbiorcą ciepła sieciowego są domy mieszkalne (64% całkowitej sprzedaży ciepła sieciowego)
6.3.2. Dostawy energii elektrycznej
Enea Operator dostarcza energię elektryczną odbiorcom z terenu miasta Poznania. Odbiorcy są zasilani z poziomu wysokiego, średniego i niskiego napięcia. Niżej przedstawiono ilości odbiorców w podziale na ich główne kategorie.
Dane o ilościach dostarczanej energii w okresie lat objętych analizą przedstawiono w tablicy 11.
Jak wynika z danych przedstawionych w tablicy 10 w okresie od 1990 roku zużycie energii elektrycznej wzrosło prawie dwukrotnie. Największą dynamikę sprzedaży energii obserwuje się w grupie odbiorców instytucjonalno-przemysłowych na wysokim i średnim napięciu (WN, SN). W grupie odbiorców na niskim napięciu (NN), w której głównym odbiorcą są gospodarstwa domowe, zużycie energii elektrycznej przerastało w mniejszym stopniu.
6.3.3. Dostawy gazu ziemnego
Jak powiedziano wyżej, Poznań zaopatrywany jest w gaz ziemny przez spółkę Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. w Warszawie, Wielkopolski Oddział Obrotu Gazem, Gazownia Poznańska.
Roczne zużycie gazu w Poznaniu w 2010 roku wyniosło 305 mln m3. Miasto zasilane jest obecnie gazem ziemnym wysokometanowym GZ-50.
Zapotrzebowaniu na gaz ziemny na terenie miasta Poznania systematycznie wzrasta. Związane to jest z ogólnym rozwojem gospodarczym jak również ze stosowaniem gazowych systemów grzewczych w budownictwie.
6.3.4. Zaopatrzenie miasta w nie-sieciowe nośniki energii
Do tej kategorii należą paliwa używane przez konsumenta indywidualnego na cele grzewcze (paliwa stałe i płynne) oraz paliwa płynne używane do celów transportowych. Dystrybucja tych paliw odbywa się drogą indywidualnych punktów (składów opału, stacji paliw). Są to jednostki organizacyjne należące do dużych koncernów (zwłaszcza na obszarze paliw płynnych) lub stanowiące małe przedsiębiorstwa.
Zebranie danych dotyczących zaopatrzenia miasta w nie-sieciowe nośniki energii w źródłach zaopatrzenia w te nośniki okazało się niemożliwe. Dystrybucja paliw (zarówno stałych, jak i płynnych) odbywa się drogą indywidualnych punktów (składów opału, stacji paliw). Są to jednostki organizacyjne należące do dużych koncernów (zwłaszcza na obszarze paliw płynnych) lub małe przedsiębiorstwa i nie posiadają one obowiązku prawnego udostępniania danych na użytek pracy. Odmawiały one współpracy, argumentując odmowę zagrożeniem ich pozycji konkurencyjnej.
Paliwa stałe na użytek indywidualnego użytkownika końcowego.
Zużycie paliw stałych przez końcowych odbiorców energii spadło w sposób znaczący w Poznaniu w ostatnich latach. W konsekwencji, zmniejszyła się liczba punktów sprzedaży tych paliw. W ramach poprzedniej pracy skontaktowaliśmy się z 15 sprzedawcami węgla, brykietów i peletów. W ramach tegorocznej aktualizacji pracy nie udało się otrzymad informacji od działających w Poznaniu punktów handlu opałem.
Ponieważ nie udało nam się otrzymać danych o sprzedaży opału bezpośrednio od sprzedawców, skalę zaopatrzenia w opał oszacowaliśmy modelowo. Założono, że w warunkach rynkowych zaopatrzenie zbliżone jest do zapotrzebowania paliw do produkcji energii. Szczegółowe informacje o modelowanym zapotrzebowaniu paliw ze źródeł nie-sieciowych przedstawione jest w dalszej części pracy.
Paliwa płynne
Paliwa płynne podzielić można na dwie kategorie:
- paliwa płynne do produkcji energii w źródłach stacjonarnych, głównie olej opałowy lekki i ciężki11,
- paliwa płynne dla transportu (benzyny, olej napędowy, gaz płynny (LPG).
Znaczących dostawców olejów opałowych przedstawiono w tablicy poniżej.
Paliwa płynne dla transportu dystrybuowane są przez szereg stacji benzynowych i gazowych. Część z nich to małe przedsiębiorstwa, a część należy do koncernów paliwowych. Lista tych ostatnich znajduje się w tablicy poniżej.
Jak wynika z tablicy, na terenie miasta Poznania działa 52 stacji firmowych, przy czym największy udział ma BP Polska.
Podobnie jak w przypadku składów opału, otrzymanie od podmiotów handlowych informacji o sprzedaży paliw płynnych nie było możliwe. Obliczenia emisji gazów cieplarnianych z sektora transportu samochodowego oparto na podejściu modelowym.