Rycheza
Małżonka Mieszka II, urodzona około 995 r. była córką Ezzona-Erenfrieda, palatyna Dolnej Lotaryngii, oraz Matyldy, córki cesarza Ottona II i Teofano, a tym samym siostrzenicą cesarza Ottona III. Wzrastała w jednym z najbardziej kulturalnych środowisk ówczesnego świata i otrzymała staranne wykształcenie.
Małżeństwo Mieszka II z Rychezą zostało zawarte w 1013 r. i było dla Piastów wejściem do niemieckiej arystokracji państwowej. Książęca para rezydowała najprawdopodobniej w Krakowie. Rycheza, koronowana zapewne razem z mężem jeszcze w 1025 r., była tym samym pierwszą królową Polski. Królewskie małżonki nie sprawowały wówczas realnej władzy, ich głównym zadaniem było wzniecanie w mężu miłosierdzia ku poddanym.
Para doczekała się trójki potomków: syna Kazimierza i dwóch córek. Po wybuchu wewnętrznego kryzysu w państwie w 1031 r. Rycheza wraz z dziećmi wyjechała z Polski i jak podaje kronika z Brauweiler, wywiozła oraz przekazała cesarzowi dwie korony - jej własną oraz Mieszka II.
Znane są liczne nadania Rychezy dla różnych instytucji kościelnych na terenie Niemiec, a szczególną opieką otaczała założony przez jej rodziców klasztor benedyktyński w Brauweiler. Zmarła w Saalfeld nad Soławą 21.03.1063 r. i do śmierci tytułowana była polską królową. Została pochowana w kolegiacie Panny Marii ad Gradus w Kolonii, a w 1816 r. pochówek przeniesiono do katedry kolońskiej, gdzie znajduje się do dziś.
Materiały pochodzą z ekspozycji pt. "Bolesław Chrobry/z Poznania/po władzę i koronę", przygotowanej przez Muzeum Archeologiczne w Poznaniu.