Trasa 6 - Zielony Poznań
Poznań uznawany jest za drugie miasto w Polsce pod względem udziału obszarów zielonych w powierzchni miasta. Małe i większe obszary zieleni znajdują się we wszystkich dzielnicach miasta, ale niektóre z nich zasługują na szczególną uwagę.
Ogród Botaniczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza to miejsce z pewnością wyjątkowe. Stanowi oazę zieleni i namiastkę dzikiej przyrody, ale także bazę do prowadzenia badań naukowych i edukacji ekologicznej. Położony jest w dzielnicy Ogrody.
Ogród Botaniczny został założony w latach 1922-1925. Na powierzchni 22 ha gromadzi imponującą kolekcję ponad 7000 gatunków i odmian roślin z niemal wszystkich stref klimatyczno - roślinnych Ziemi. Na terenie Ogrodu znajduje się nowoczesna stacja meteorologiczna i stacja monitoringu skażeń powietrza. Powstał również Pawilon Ekspozycyjno - Dydaktyczny, gdzie organizowane są wystawy i prelekcje związane tematycznie z szatą roślinną Ziemi.
Przy ul. Wojska Polskiego znajduje się Ogród Dendrologiczny Uniwersytetu Przyrodniczego. Na obszarze 4,17 ha zgromadzono około 670 gatunków, odmian i form roślin drzewiastych. Są wśród nich zarówno drzewa i krzewy występujące w Polsce w stanie naturalnym jak i liczne gatunki obcego pochodzenia, głównie azjatyckie i północnoamerykańskie. Szczególnie malowniczo Ogród prezentuje się wiosną i wczesnym latem, kiedy zakwita większość uprawianych drzew i krzewów.
Pomiędzy ul. Małopolską a ul. Litewską zlokalizowana jest kolejna enklawa zieleni Park Sołacki. Uważany jest za jeden z najbardziej malowniczych parków Poznania. Budowę parku rozpoczęto w 1908 r., publiczności został udostępniony w 1911 r.; prace wykończeniowe trwały do 1913 r. Do dziś przy ul. Małopolskiej istnieje ustawiona w 1913 r. drewniana poczekalnia tramwajowa (tzw. Zielona budka). Ciekawy jest drzewostan parku, gdyż oprócz gatunków krajowych rosną w nim drzewa egzotyczne, m.in. choina kanadyjska, cypryśnik błotny, daglezja.
W centrum miasta, przy ul. Zwierzynieckiej, mieści się Stare Zoo. Od 2009 r. jest ogólnodostępnym parkiem, w którym nadal mieszkają zwierzęta m.in.: małpy, lemury, warany. Za opłatą można odwiedzić gadziarnię i akwaria.
Park Wilsona to najstarszy poznański park publiczny, znajdujący się między ulicami: Głogowską, Berwińskiego i Matejki, udostępniony publiczności w 1902 r. Park powstał na gruntach dawnej szkółki drzew i krzewów ozdobnych, dlatego ze względu na bogatą kolekcję rosnących w nim roślin, nazywany był Ogrodem Botanicznym. Obecnie znajduje się tu kilkaset drzew i krzewów oraz liczne kwietniki. W trzech położonych na terenie parku stawach oglądać można roślinny wodne. Fontanna w kształcie gwiazdy usytuowana jest w centralnym punkcie parku.
W Parku Wilsona usytuowana jest Palmiarnia Poznańska. Pierwsza palmiarnia powstała w latach 1910-11. W 1928 r. zbudowano nową palmiarnię, z okazji Powszechnej Wystawy Krajowej. W latach 1983-92 została ona gruntownie przebudowana i rozbudowana. Obecnie Palmiarnia ma 4600 m2 i 46.000 m3 kubatury, tworzy ją dziesięć pawilonów wystawienniczych (w tym dział akwarium) oraz dwa pawilony zaplecza. Rośnie w niej ok. 17.000 roślin należących do 700 gatunków z krajów podzwrotnikowych i równikowych. Palmiarnia posiada także kolekcję ryb egzotycznych.
Park Cytadela jest uznawany za centralny punkt układu zieleni miejskiej Poznania. Obecny Park Cytadela to dawny Fort Winiary, największy fort pierścienia fortyfikacji otaczających Poznań w XIX w. Po wojnie zadecydowano o rozbiórce fortu, a na jego terenie utworzono park o powierzchni ok. 100 ha., służący szeroko rozumianej rekreacji. To popularne miejsce spacerów i aktywnego wypoczynku. Na Cytadeli znajdują się liczne pomniki, rzeźby plenerowe m.in. instalacja 112 rzeźb "Nierozpoznani" Magdaleny Abakanowicz. Od kilku lat w sobotę przed Niedzielą Palmową na terenie parku odbywają się monumentalne inscenizacje Misterium Męki Pańskiej.
W odrestaurowanych pozostałościach twierdzy mieści się dzisiaj Muzeum Uzbrojenia oraz Muzeum Armii "Poznań". Południowo-zachodni stok wzgórza to zespół cmentarzy wojskowych, wojennych i wyznaniowych. O przeszłości Cytadeli przypominają dziś ścieżki dydaktyczne: po współczesnej zabudowie Cytadeli i po wielkim obwodzie Fortu Winiary.
Maltą - w szerokim, powszechnie dziś przyjętym znaczeniu - nazywa się tereny otaczające Jezioro Maltańskie. Są to okolice o urozmaiconym krajobrazie, ciekawe pod względem przyrodniczym i historycznym. Nazwa wywodzi się od kawalerów maltańskich, którzy (jako joannici) osiedlili się na terenie przylegającym do kościoła św. Jana Jerozolimskiego tworząc tam komandorię.
Jezioro Maltańskie w obecnym kształcie powstało w 1952 r. przez spiętrzenie wód rzeki Cybiny. W latach 1980-1990 niecka zbiornika i jego otoczenie zostały gruntownie zmodernizowane na mistrzostwa świata w kajakarstwie. Dzisiaj jezioro jest jednym z najlepszych i najładniej położonych torów regatowych dla kajakarzy i wioślarzy na świecie. Tuż obok znajduje się całoroczny sztuczny stok narciarski, tor saneczkowy. Liczba poznaniaków wypoczywających nad Maltą stale rośnie. Przybywa spacerowiczów (także uprawiających nordic walking), łyżworolkarzy, biegaczy i rowerzystów. Za metą toru regatowego znajduje się spory kompleks leśny, w którym mieści się Ogród Zoologiczny.
Nowe ZOO zajmuje 117 ha pięknego, bogatego przyrodniczo terenu, położonego na tzw. Białej Górze. Centralną dolinę zajmują stawy o łącznej powierzchni 16 ha. Największy z nich ma powierzchnię 6 ha i jest większy od Starego ZOO. Zwierzęta - o ile jest to możliwe - eksponowane są na rozległych wybiegach, na których stworzono im warunki zbliżone do naturalnych. Na szczególną uwagę zasługują ptaki drapieżne reprezentowane przez ponad dwanaście gatunków. Atrakcją Zoo są także zwierzęta rzadko pokazywane w polskich ogrodach zoologicznych np.: tygrysy syberyjskie, nosorożec biały czy pantera śnieżna. Od 2009 r. można oglądać nowoczesną słoniarnię, w której zamieszkały 3 słonie afrykańskie. Do Zoo można dojechać kolejką wąskotorową "Maltanką".