2005
ZENON LASKOWIK
Twórca i filar Teya, najsłynniejszego, powojennego poznańskiego kabaretu. W latach 70. i 80. XX wieku był jednym z największych kabareciarzy w kraju. Poznański listonosz.
Urodził się 26 marca 1945 roku w Międzyrzeczu, gdzie ukończył szkołę średnią. Studiował w poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Tutaj w 1964 roku założył kabaret Klops, a w 1971 roku wraz z Krzysztofem Jaślarem - kabaret Tey. Programy kabaretowe, pamiętane przez całą Polskę do dzisiaj, współtworzyli wtedy: Bohdan Smoleń, Janusz Rewiński, Rudi Schubert, Aleksander Gołębiowski i Zbigniew Górny.
Widzowie uwielbiali Teya. Przedstawienia kabaretowe były dla widzów "oddechem wolności" w smutnej rzeczywistości PRL-u. Talent Laskowika, jego niespotykane poczucie humoru, odnoszące się często do poznańskiej mentalności i języka, gwarantowały artystom pełne sale (Tey dawał nawet 10 przedstawień tygodniowo). W każdym z programów (Czymu ni ma dżymu, Z tyłu sklepu) kpił z absurdalnej, socjalistycznej rzeczywistości. Udział w festiwalach opolskich (Kabaretony) przyniósł mu niezwykłą popularność w całej Polsce, a także Złotą Szpilkę w 1973 roku. Programy z jego udziałem, takie jak Narodziny gwiazdy, Muzyka małego ekranu czy Studio Gama, nagrywała Poznańska Telewizja. Piosenki i skecze Teya żyją od lat własnym życiem i zdają się nie starzeć.
U szczytu sławy Laskowik zrezygnował z życia artystycznego i rozpoczął pracę jako poznański listonosz. Miasto straciło wtedy najlepszy w powojennej historii kabaret. Na scenę Laskowik wrócił dopiero w 2003 roku ze spektaklem Niespodziewane powroty, czyli powtórzmy klimacik przygotowanym przez Platformę Kabaretową O.B.O.R.A. Grano go przy pełnych salach. Obecnie Laskowik występuje wraz z Władysławem Sikorą w kabarecie OAO. Współczesne dokonania przynoszą mu wiele uznania, ale wydaje się, że "prawdziwy" Laskowik to ten, który podnosił Polaków na duchu przed 30 laty, nawiązując do najlepszych tradycji polskiego kabaretu. Było w nim wtedy coś z naturszczyka, co sprawiało, że rzesze widzów przyjmowały go serdecznie i bezpośrednio.
Poznańscy radni napisali 24 maja 2005 roku: "Uznając wielkie zasługi dla podnoszenia na duchu Polaków w trudnych latach naszej historii, rozsławiania poznańskiego humoru oraz promocji naszego miasta, Rada Miasta Poznania przyznaje Panu Zenonowi Laskowikowi tytuł Zasłużony dla Miasta Poznania".
**
Politechnika Poznańska
1 września 1919 roku otwarto w Poznaniu Państwową Wyższą Szkołę Budowy Maszyn, w 1922 roku przemianowaną na Poznańską Szkołę Budowy Maszyn, a w 1929 roku - na Państwową Wyższą Szkołę Budowy Maszyn i Elektroniki. Powiększona w 1930 roku o Wydział Elektryczny szkoła funkcjonowała do wybuchu II wojny światowej. W 1945 roku placówkę przekształcono w Szkołę Inżynierską prowadzącą zajęcia w cyklu trzyletnim na trzech wydziałach: Budowy Maszyn, Budownictwa Lądowego i Elektrycznym. W 1953 roku otwarto Wydział Mechanizacji Rolnictwa. Dwa lata później uchwałą Rady Ministrów z 3 września Szkołę Inżynierską przemianowano na Politechnikę Poznańską.
W latach 1968-2006 strukturę uczelni powiększono kolejno o wydziały: Chemiczny, Fizyki Technicznej, Architektury, Informatyki i Zarządzania oraz Elektroniki i Telekomunikacji. Obecnie na 24 kierunkach studiuje w trybie dziennym, wieczorowym i zaocznym ok. 20 tys. studentów.
W 1995 roku Politechnika Poznańska jako pierwsza uczelnia techniczna w Polsce została członkiem CESAER, organizacji zrzeszającej najlepsze europejskie politechniki i uniwersytety techniczne, a już trzy lata później zorganizowała prestiżowy, IX kongres tego stowarzyszenia, który obradował w Polsko-Niemieckim Centrum Akademickim Politechniki.
Politechnika Poznańska od lat utrzymuje bardzo wysoki poziom zarówno w zakresie dydaktyki, jak i badań naukowych. Studenci uczelni są laureatami wielu prestiżowych wyróżnień z zakresu informatyki, ich odkrycia doceniła m.in. największa firma komputerowa na świecie Microsoft. Pracownicy naukowi politechniki ściśle współpracują przy różnych projektach z władzami miasta Poznania.
W 2004 roku obchodzono 85-lecie powstania polskiego Wyższego Szkolnictwa Technicznego w Poznaniu, 85-lecie Wydziału Budowy Maszyn i Zarządzania oraz 75-lecie Wydziału Elektrycznego. Rok później, 12 kwietnia 2005 roku, Rada Miasta przyznała uczelni tytuł Zasłużony dla Miasta Poznania.
**
Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
25 kwietnia 1920 roku Senat Uniwersytetu Poznańskiego powołał prof. Adama Wrzoska, lekarza, społecznika i naukowca, na organizatora i pierwszego dziekana Wydziału Lekarskiego, który dał podwaliny pod dzisiejszy Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego.
W latach 20. XX wieku na Wydziale Lekarskim UP jako pierwsze w Polsce powstały katedry: wychowania fizycznego, higieny szkolnej, chemii fizjologicznej, fizyki lekarskiej, radiologii i ortopedii. Naukę w roku akademickim 1920-21 rozpoczęło 133 studentów, dwa lata później było ich już 443. Promocje pierwszych 24 doktoratów odbyły się w 1922 roku.
Pomyślny rozwój uniwersytetu przerwał wybuch II wojny światowej. W tym czasie Wydział Lekarski i Farmaceutyczny działały w ramach Tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich w Warszawie. Na konspiracyjne zajęcia uczęszczało wówczas ponad 600 słuchaczy. W listopadzie 1940 roku na Uniwersytecie Edynburskim otwarto, co było ewenementem, polski Wydział Lekarski, w którym do 1946 roku studiowało ponad 300 studentów.
Uczelnia usamodzielniła się decyzją władz państwa 1 stycznia 1950 roku, w marcu otrzymała nazwę Akademii Medycznej, od 1984 roku - im. Karola Marcinkowskiego. W 1993 roku w uczelni uruchomiono Oddział Kształcenia w Języku Angielskim. Czterokrotnie uznano ją za najlepszą uczelnię medyczną w Polsce.
Aktualnie zajęcia prowadzone są na czterech wydziałach: Lekarskim I, Lekarskim II, Farmaceutycznym i Nauki o Zdrowiu, 13 kierunkach i w siedmiu specjalnościach. W uczelni pracuje ok. 2100 pracowników, uczy się ok. 8 tys. studentów, w tym 700 obcokrajowców. W strukturze uniwersytetu funkcjonuje sześć poznańskich szpitali: Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego, Szpital Kliniczny im. Heliodora Święcickiego, Ginekologiczno-Położniczy Szpital Kliniczny, Ortopedyczno-Rehabilitacyjny Szpital Kliniczny im. Wiktora Degi, Szpital Kliniczny im. Karola Jonschera i Centrum Stomatologii.
Uchwałą z 14 grudnia 2006 roku Sejm RP zmienił nazwę uczelni na Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego, co ułatwić ma jego międzynarodowe funkcjonowanie.
W 80. rocznicę powstania Uniwersytetu Medycznego (Akademii Medycznej) poznańscy radni uchwałą z 18 stycznia 2005 roku nadali uczelni tytuł Zasłużony dla Miasta Poznania.