Jeżycka kamienica odzyskała dawną świetność
![Na zdjęciu przedstawiony jest widok ulicy z budynkiem o beżowej fasadzie i ciemnym dachu. Budynek ma trzy piętra z wieloma oknami, z których niektóre mają znaki. Przed budynkiem, na ulicy, zaparkowane są samochody. Na parterze znajduje się firma o nazwie "BLUE SKY TRAVEL" z szyldem nad wejściem. Na niebie widać niebieskie niebo z rozproszonymi chmurami. - grafika artykułu](/mim/msp/pictures/obrazek,pic1,1016,247289,434147,show2.jpg&_sst=1739447336765)
Wpisana do rejestru zabytków kamienica przy ul. Roosevelta 2 przeszła gruntowną renowację. Obejmowała ona m.in. prace konserwatorskie przy elewacji frontowej i północnej. Dzięki dotacji w wysokości 230 000 złotych z budżetu Miasta udało się wzmocnić ściany budynku, naprawić pęknięcia oraz odnowić tynki i detale architektoniczne.
Prace przyczyniły się do poprawy estetyki kamienicy i zwiększania bezpieczeństwa obiektu. W ramach remontu wykonano też renowację schodów zewnętrznych, wymianę opierzeń oraz instalację piorunochronów.
Historia kamienicy przy ul. Roosevelta 2
Kamienica przy ul. Roosevelta 2 została wzniesiona przed 1897 rokiem. Jej budowę zleciła Spółdzielnia Budowlana Urzędników Kolei (Wohnungs-Bau-Vereinigung der Mittleren-Eisenbahn-Beamten zu Posen eGmbH). Obiekt stał się częścią większego zespołu trzech kamienic (nr 1, 2 i 3) przeznaczonych dla pracowników kolei.
W okresie pruskim budownictwo mieszkaniowe miało na celu zachęcenie urzędników do osiedlania się w Poznaniu, a kamienica stanowiła element polityki germanizacyjnej. W 1906 roku mieszkało w niej sześć rodzin.
Ulica Franklina Roosevelta na przestrzeni lat kilkakrotnie zmieniała nazwę. Od 1904 roku funkcjonowała jako Buddestrasse - od imienia ministra kolei w rządzie pruskim Hermana von Buddego. Po odzyskaniu niepodległości na jakiś czas zmieniono jej nazwę na Jasną.
Według danych z Księgi Adresowej Miasta Poznania z 1923 roku właścicielem kamienicy było Towarzystwo Budowlane Urzędników Państwowych. Mieszkały w niej wówczas rodziny nauczycieli oraz pracowników administracji publicznej.
W 1945 roku wydłużono ulicę do Dworca Zachodniego i ponownie zmieniono jej nazwę. Od tej pory funkcjonuje jako ul. Roosevelta.
Surowy, ale elegancki wygląd
Architektura kamienicy jest przykładem szlachetnej prostoty. Fasada budynku pozbawiona jest bogatych detali, dzięki czemu cechuje ją surowy, lecz elegancki wygląd.
Cechą charakterystyczną obiektu są dwa symetrycznie umiejscowione dwukondygnacyjne wykusze, obejmujące skrajne osie okien i przykryte daszkami wieżowymi w kształcie ściętych piramid. To właśnie one wyróżniają budynek na tle innych kamienic. Ozdobne opaski okienne i pilastry na pierwszym piętrze wzmacniają wrażenie harmonii, zaś gzyms na parterze nadaje całości wyrazistej formy.
Dodatkowo okna w poziomie parteru, z wyjątkiem dwóch skrajnych, zostały zamienione na witryny oraz drzwi wejściowe. Parter został ozdobiony za pomocą naklejenia taśmy malarskiej na odpowiednio zabezpieczonym styropianie i odcięty od wyższych kondygnacji wyraźnym, poziomym akcentem gzymsu.
W Poznaniu jest więcej takich pereł
Kamienica przy ul. Roosevelta 2 to nie tylko ważny element architektoniczny w przestrzeni miasta, ale także świadectwo dbałości o zachowanie historii i kultury Poznania.
Opowieść o jeżyckim budynku otwiera cykl poświęcony obiektom, które odzyskały swój dawny blask. To także zachęta do spacerów po naszym mieście i uważnego przyglądania się otaczającemu nas dziedzictwu.
HO