Gołąb miejski czyli skalny
Długość ciała ok. 31-34 cm, rozpiętość skrzydeł 60-65 cm, masa ciała 200-350 g. Okres lęgowy: cały rok. Różne formy barwne. Ptaki dorosłe mają połyskujące szyje, a młode matową.
Ptak ten bardzo licznie występuje w mieście. Wywodzi się od dzikiego gatunku gnieżdżącego się na skałach. Do ptaków dzikożyjących dołączają uciekinierzy z gołębników, stąd obserwujemy w mieście taką dużą rozmaitość form barwnych. W Poznaniu występuje kilkanaście tysięcy par. Najwięcej gołębi gnieździ się w obrębie Starego Miasta oraz na nowych osiedlach. Obecność gołębi budzi wiele kontrowersji. Część poznaniaków dokarmia te ptaki, inni wprost przeciwnie. Całoroczne dokarmianie niewątpliwie wpływa na wysoką liczebność gołębi, powoduje koncentracje ptaków, co prowadzi do konfliktów (fot. plakat).
Gołębie zanieczyszczają odchodami elewacje. Są traktowane więc jako element niepożądany. Na niektórych zabytkowych budynkach zakłada się siatki zabezpieczające i kolce uniemożliwiające im przesiadywanie i gniazdowanie. Są to działania kosztowne lecz nie wpływają na stan ilościowy gołębi w mieście. Ptaki te łatwo znajdują nowe miejsca lęgowe. Licznie spotykamy je na parapetach okiennych, poddaszach, pod mostami i w różnych zakamarkach. Nie zasiedlają miejsc do których otwór wlotowy jest mniejszy niż 10 cm. Szereg takich otworów jest zamykana przez administratorów budynków by pozbyć się niepożądanych ptaków. Niestety w ten sposób niszczy się miejsca lęgowe dla wielu innych pożytecznych gatunków ptaków. Gołąb składa tylko dwa jaja, lecz sezon lęgowy trwa prawie cały rok, co sprawia iż liczebność ich szybko zwiększa się.
Nie dokarmiajmy gołębi!
W ten sposób zwiększamy ich liczebność w mieście, co powoduje degradację budynków, zwłaszcza na Starym Rynku.