Wykład otwarty: "Complex trauma in serious mental illness: The forgotten perspective. Impact on emotional development and clinical prognosis"

Wydział Medyczny Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego oraz Miasto Poznań zapraszają na wykład otwarty pt. "Complex trauma in serious mental illness: The forgotten perspective. Impact on emotional development and clinical prognosis", który wygłosi Dr Soledad Romero Cela.

Wykład odbędzie się 24 października 2024 r. o godz. 11 w sali 1010 Centrum Biologii Medycznej Uniwersytetu Medycznego ul. Rokietnicka 8, Poznań. Wykład odbędzie się w j. angielskim.

plakat informujący o wykładzie - grafika artykułu
Dr Soledad Romero Cela

Dr Soledad Romero Cela jest psychiatrą oraz pracownikiem naukowym Oddziału Psychiatrii I Psychologii Dzieci i Młodzieży Szpitala Klinicznego Uniwersytetu w Barcelonie (Servei de Psiquiatria i Psicologia Infantil i Juvenil Hospital Clínic de Barcelona). Dr Romero jest autorką licznych publikacji naukowych koncentrujących się wokół tematu traumy wczesnodziecięcej i jej wpływu na rozwój chorób i zaburzeń psychicznych.

Dr Soledad Romero uzyskała dyplom lekarza na Wydziale Medycznym Uniwersytetu La Laguna w San Cristobal de La Laguna w Hiszpanii. W czerwcu 2005r. ukończyła specjalizację z dziedziny psychiatrii w Hospital Clinic w Barcelonie. Karierę naukową rozpoczęła podczas stażu na Uniwersytecie w Pittsburghu w USA, badając obszar choroby afektywnej dwubiegunowej (ChAD) u dzieci i młodzieży. W tamtym okresie, badania dr Romero dotyczyły częstości występowania choroby afektywnej u dzieci oraz korelacji manifestacji klinicznej choroby z doświadczeniem przemocy w dzieciństwie. W 2014r. dr Romero uzyskała stopień naukowy doktora. Jej rozprawa doktorska pt."Sexual and Physical Abuse and Negative Life Events in Children and Adolescents with Bipolar Disorder" otrzymała wyróżnienie Uniwersytetu Medycznego w Barcelonie.

Dr Romero kontynuowała pracę naukową jako kierownik projektu obejmującego badania na temat charakterystyki klinicznej, neuroobrazowej oraz neurokognitywnej nastolatków z chorobą afektywną dwubiegunową typu I lub II. Ponadto, pozostawała również zaangażowana w długoterminowe badanie prospektywne, badając potomstwo rodziców, z diagnozą choroby afektywnej dwubiegunowej oraz schizofrenii, pod kątem odchyleń w badaniach neuroobrazowych, psychopatologii, procesach poznawczych i genetyce.