Akty prawne
1. Konstytucja RP z 2.04.1997 r.
Staje w obronie praw i wolności osób z niepełnosprawnością w Polsce. Określa zasady, jakimi powinny kierować się: władza ustawodawcza, wykonawcza i samorządy terytorialne działające na rzecz środowiska osób z niepełnosprawnością.
2. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych z 1.08.1997 r.
Dokument uchwalony przez Sejm RP, w którym uznaje się prawo osób z niepełnosprawnością do niezależnego, samodzielnego, aktywnego życia. Jest jednym z podstawowych dokumentów dot. osób z niepełnosprawnością. Nie jest źródłem prawa, nie gwarantuje konkretnych uprawnień. Wskazuje najważniejsze obszary, w których należy podjąć działania w celu stworzenia warunków przyjaznych i dostosowanych do ograniczeń, jakie niesie niepełna sprawność.
3. Konwencja o Prawach Dziecka, przyjęta przez Zgromadzenie ONZ z 2.10.1989 r.
Jest podstawą wszelkich uregulowań dot. praw dziecka i ucznia oraz spraw zw. z kształceniem i wychowaniem dzieci i młodzieży. "Państwa - Strony niniejszej konwencji uważają, że zgodnie z zasadami zawartymi w Karcie Narodów Zjednoczonych uznanie wrodzonej godności oraz równych i niezbywalnych praw wszystkich członków rodziny ludzkiej jest podstawą wolności, sprawiedliwości oraz pokoju na świecie, (...) przypominają, że w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka podkreśla się, iż dzieci mają prawo do szczególnej troski i pomocy, (...) uznają prawo dziecka do nauki i stopniowego realizowania tego prawa na zasadzie równych szans."
4. Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59 ze zm.)
Jest podstawowym aktem prawnym regulującym kształcenie dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością w Polsce. Według ustawy i odpowiednich aktów wykonawczych dziecko z niepełnosprawnością, posiadające specjalne potrzeby edukacyjne ma prawo do:
- pobierania nauki we wszystkich typach szkół zgodnie z indywidualnymi predyspozycjami, potrzebami rozwojowymi oraz edukacyjnymi
- dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb ucznia, w sytuacji, gdy poradnia psychologiczno-pedagogiczna lub inna poradnia specjalistyczna stwierdza u ucznia specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom
- do korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej i specjalnych form pracy dydaktycznej
- korzystania z bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu na zajęcia do przedszkol i szkół podstawowych lub specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych oraz specjalnych ośrodków wychowawczych dla dzieci i młodzieży, wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodków umożliwiających dzieciom i młodzieży z głębokim upośledzeniem umysłowym realizację obowiązku szkolnego
- do nieodpłatnego zakwaterowania w internacie specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego
- do przystąpienia do sprawdzianu, egzaminu ósmoklasisty, egzaminu maturalnego bądź egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w warunkach i formie dostosowanych do indywidualnych potrzeb psychofizycznych ucznia
- do dostosowania standardów wymagań egzaminacyjnych:
- Dla uczniów niewidomych i słabowidzących, niesłyszących i słabosłyszących - w przypadku sprawdzianu w ósmej klasie szkoły podstawowej.
- Dla osób niesłyszących z języka polskiego, języków obcych nowożytnych, historii i wiedzy o społeczeństwie - w przypadku egzaminu maturalnego
- do zwolnienia z nauki drugiego języka obcego, w przypadku gdy dziecko ma wadę słuchu lub głęboką dysleksję rozwojową
- do wydłużenia każdego etapu edukacyjnego przynajmniej o jeden rok
- do odpowiedniego wyposażenia i oprzyrządowania stanowiska ucznia.