Superseniorzy 2018
Andrzej Bielerzewski, ur. 08.04.1937 r. w Poznaniu, zmarł 14 maja 2023 r.
Kajakarz, w latach 1954-1960 odnoszący sukcesy zawodnik Zrywu i Warty Poznań. W 2004 roku założył UKS Rataje ZSO 4, któremu prezesuje do dzisiaj. Obecnie klub posiada oddziały w pięciu poznańskich szkołach. W latach 2000-2014 jako przewodniczący Rady Osiedla Antoninek-Zieliniec Kobylepole zorganizował zajęcia sportowe dla dzieci oraz mecze siatkówki dla dorosłych, w których systematycznie uczestniczył. W ostatnich czterech latach pokonał na rowerze trasy od Olsztyna do Grajewa, od Krakowa do Przemyśla oraz ścianę wschodnią, od Ełku poprzez Sejny Drohiczyn do Terespola. Za kilka miesięcy planuje przejazd wzdłuż całej zachodniej granicy Polski. Nie będąc członkiem żadnej partii politycznej, sześciokrotnie wygrał wybory do Rady Miasta Poznania, w której zajmował się
w szczególności sportem, gospodarką komunalną oraz samorządnością lokalną. Ma trzy córki i ośmioro wnucząt. Wszyscy podzielają sportowe zainteresowania taty i dziadka, oraz uprawiają wiele dyscyplin sportowych. W niektórych startują rodzinnie razem z nim.
Bolesław Brzóska, ur. 18.08.1935 r. w Poznaniu
Mistrz olimpijski niesłyszących w biegu na 1500 m na igrzyskach w Helsinkach w 1961 roku i brązowy medalista w Belgradzie w 1969 roku. Startował też w 1957 roku na igrzyskach w Mediolanie oraz w 1965 roku w Waszyngtonie. Jako trener był również uczestnikiem igrzysk niesłyszących w 1977 roku w Rumunii i w 1997 roku w Danii. Rekordzista świata niesłyszących w biegu na 3000 m z przeszkodami. Wielokrotny mistrz i rekordzista Polski niesłyszących w biegach średnich. Reprezentował Wartę Poznań w klubowej sztafecie, rekordzista okręgu na 4x1500 m w 1961 roku. Sędzia lekkoatletyczny. Trener kadry Polski lekkoatletów niesłyszących i działacz Polskiego Związku Sportowego Głuchych. Prezes Okręgowego Związku Sportowego Głuchych w Poznaniu. Odznaczony w 2008 roku Złotym Krzyżem Zasługi i Złotym Krzyżem Zasługi dla Sportu.
Czesław Cybulski, ur. 18.06.1935 r. w Mosinie, zmarł 3 sierpnia 2022 roku
Legenda polskiej lekkiej atletyki. Studiował na AWF w Warszawie, studia doktoranckie ukończył na AWF w Poznaniu. Trener klasy mistrzowskiej, trener reprezentacji Polski. Od 1968 roku w AZS Poznań, wychował wiele znakomitych zawodniczek i zawodników - 85 z nich zdobyło mistrzostwo Polski i ustanowiło 92 rekordy Polski. Zawodnicy trenowani przez Czesława Cybulskiego zdobyli 12 medali mistrzostw Europy, świata i igrzysk olimpijskich. Trener mistrza olimpijskiego i mistrza świata Szymona Ziółkowskiego, a także Kamili Skolimowskiej, Anity Włodarczyk, Joanny Fiodorow, Pawła Fajdka i Mariusza Tomaszewskiego.
Jako młodzieniec marzył o karierze sportowej w piłce nożnej i - jak sam mówi - radził sobie bardzo dobrze. W 1964 roku założył klub lekkoatletyczny MKS Malta Poznań, której zawodnicy osiągali bardzo dobre wyniki. W 2016 roku otrzymał tytuł członka honorowego AZS Poznań.
Grzegorz Cwojdziński, ur. 23.07.1940 r. w Poznaniu
Przygodę ze sportem rozpoczął w 1949 roku od pływania w poznańskiej Warcie.
Z sentymentem wspomina przynależność do Żeglarskiego Międzyszkolnego Klubu Sportowego Viking i Jacht Klubu Wielkopolski. Był w kadrze narodowej juniorów w klasie Słonka, grał też w piłkę ręczną i tenisa stołowego. W 1963 roku związał się z kręglarstwem, występował w barwach Czarnej Kuli. W latach 1968-1970 zastępca sekretarza i sekretarz Zarządu Poznańskiego Związku Kręglarzy, przez następne pięć lat prezes Poznańskiego Związku Kręglarzy, a od 1976 do 1989 roku założyciel i pierwszy Prezes Polskiego Związku Kręglarskiego, w tych samych latach członek Rady Polskich Związków Sportowych
w Warszawie. W 1989 założył klub sportowy Alfa Poznań (kręglarstwo i brydż). W 1997 roku na kolejnych siedem lat znów został prezesem Polskiego Związku Kręglarskiego, inicjator powstania w 1998 roku Sekcji Bowlingu Sportowego Polskiego Związku Kręglarskiego. Od 2013 roku członek Zarządu Sekcji Kręglarstwa Klasycznego oraz przewodniczący Komisji Technicznej i Rozwoju Kręglarstwa Klasycznego Polskiego Związku Kręglarskiego. Radny i zastępca przewodniczącego Zarządu Rady Osiedla Chartowo, współzałożyciel i prezes Chóru Męskiego i Stowarzyszenia Kompanii Druha Stuligrosza.
Bożena Haglauer, ur. 01.02.1939 r. w Wołkowysku
Znakomita koszykarka poznańskiego Lecha, choć jej pierwszą pasją było przez krótki czas pływanie. Barwy Kolejorza reprezentowała od 1955 do 1971 roku. Mistrzyni Polski juniorek w 1956 i 1957 roku, w tym samym roku świętowała też mistrzostwo Polski seniorek, a rok później zdobyła wraz z koleżankami brązowy medal mistrzostw Polski seniorek.
W reprezentacji Polski wystąpiła 56 razy, m.in. na mistrzostwach świata w 1959 roku
w Moskwie, gdzie drużyna grająca pod kierunkiem znakomitego trenera Floriana Grzechowiaka wywalczyła piąte miejsce oraz na mistrzostwach Europy w 1964 roku
w Budapeszcie, które biało-czerwone zakończyły na miejscu piątym. Z sentymentem wspomina wygrane w 1967 roku mistrzostwa Europy kolejarzy. W 1961 roku ukończyła studia na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Poznaniu. Żona Wiktora Haglauera, Superseniora poznańskiego sportu z 2014 roku.
Jacek Hałasik, ur. 15.04.1944 r. w Poznaniu, zmarł 25 czerwca 2018 roku
Poznaniak od zawsze, radiowiec. Pracę w Rozgłośni Regionalnej Polskiego Radia w Poznaniu rozpoczął 1 sierpnia 1964 roku. Znawca i pasjonat historii sportu w stolicy Wielkopolski. Początkowo, pracując w radiowej technice, współpracował przy tworzeniu serwisów sportowych i transmisji z wieloma komentatorami lat 60., 70. i 80., na przykład z Edmundem Pacholskim. Odznaczony tytułem Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej w 1996 roku. Pasje sportowe łączył z propagowaniem gwary poznańskiej. Był regionalistą - ekspertem od kulis historii Poznania. Mimo przejścia na emeryturę w 2005 roku, dalej występował na antenie Radia Poznań jako autor konkursów gwarowych i felietonista w audycjach sportowych.
Jerzy Kopa, ur. 02.01.1943 r. w Baranowiczach, zmarł 26 czerwca 2022 roku
Wielka kariera piłkarska zakończyła się po jednym sparingowym spotkaniu w barwach Lecha Poznań przeciwko Olimpii Poznań w 1961 roku, kiedy przyjechał ze Szczecina na studia na poznańskim AWF. Trener Zygfryd Słoma zasugerował delikatnie wybór - albo Lech, albo szkoła. Jednak decydujące słowo należało do ojca i ostatecznie Jerzy Kopa wybrał AWF, który ukończył w 1965 roku. Po studiach wrócił do Szczecina, gdzie trzy lata pracował z juniorami Arkonii. Prowadzenie Stali Stalowa Wola, z którą w 1971 roku awansował do drugiej ligi, to pierwszy etap w seniorskim futbolu. Potem były Szombierki Bytom, a w 1976 roku trafił do Lecha Poznań, z którym dwa lata później zdobył trzecie miejsce w lidze, premiowane pierwszym startem w europejskich pucharach.
W 1990 roku, współpracując z Andrzejem Strugarkiem, wywalczył z Kolejorzem mistrzostwo Polski. Prowadził też Pogoń Szczecin, Legię Warszawa, Iraklis Saloniki, Zagłębie Sosnowiec i Olimpię Poznań. Był piłkarskim menedżerem, a także prezesem ds. sportowych w Groclinie/Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski.
Włodzimierz Kotliński, ur. 03.04.1940 r. w Damasławku
Lekkoatleta AZS Poznań, którego barwy reprezentował w latach 1957-1963. Specjalizował się w sprintach, biegach przez płotki i skoku w dal. W 1957 roku był mistrzem Poznania na 100 metrów, a dwa lata później mistrzem Polski w biegu na 200 metrów przez płotki. Od 1964 do 1991 roku trener w poznańskiej Olimpii. Jego podopieczni zdobyli ponad 50 medali mistrzostw Polski. Przez osiem lat (1967-75) pracował w Polskim Związku Lekkiej Atletyki jako trener odpowiedzialny za skok w dal kobiet i pięciobój. Przez dziesięć lat był też przewodniczącym Rady Trenerów w Wielkopolskim Związku Lekkiej Atletyki. Z powodzeniem startuje w rywalizacji weteranów, a w tym roku wybiera się na mistrzostwa świata do Malagi. Jest prezesem Lekkoatletycznego Klubu Seniora Olimp, a także prezesem Regionalnej Rady Olimpijskiej. Od 1966 roku instruktor narciarstwa, ciągle aktywny.
Czesław Kur, ur. 15.11.1943 r. w Ławach
Znakomity przed laty judoka, a potem trener i działacz. Posiadacz stopnia mistrzowskiego judo 7 dan. Jego największymi sukcesami w karierze były dwa brązowe medale mistrzostw Europy (1968, 1969 w kategorii 70 kg). W tej samej kategorii zdobył także wicemistrzostwo Polski w 1968 roku oraz trzy brązowe medale mistrzostw Polski (1966, 1967, 1969). Reprezentował barwy Gwardii Koszalin i Wybrzeża Gdańsk. W latach 1976-1991 pracował jako trener w Olimpii Poznań, gdzie jego najbardziej znanym zawodnikiem był Jacek Beutler (mistrz Polski i olimpijczyk w Seulu), w latach 1991-1995 pracował jako szkoleniowiec duńskiej reprezentacji judo kobiet i mężczyzn, a następnie wrócił do Olimpii. Od 1985 do 1988 roku był członkiem Zarządu Polskiego Związku Judo. Od ponad 50 lat prowadzi treningi judo we wszystkich grupach wiekowych, przez wiele lat opiekował się kadrą Wielkopolski w judo. Dba o bezpieczeństwo i wszechstronny rozwój zawodników, ale również zwraca uwagę na ich wychowanie oraz edukację pozasportową.
Wojciech Lipoński, ur. 16.12.1942 r. w Sosnowcu
W młodości uprawiał lekkoatletykę. W 1964 roku biegł na drugiej zmianie polskiej sztafety 4x400 metrów, która dwukrotnie ustanawiała rekordy Polski. W swej karierze odniósł też wiele sukcesów indywidualnych. W 1966 roku ustanowił swój rekord życiowy na 400 metrów - 46,9 sekundy. Był w reprezentacji Polski na igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964 roku.
Do 2014 roku profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, gdzie kierował Zakładem Stosunków Kulturalnych Polsko-Anglosaskich i Akademii Wychowania Fizycznego
w Poznaniu, w którym z kolei kierował Zakładem Olimpizmu i Etnologii Sportu. Obecnie profesor Uniwersytetu Szczecińskiego, kierownik Zakładu Kultur Anglojęzycznych. Wykładowca wielu uczelni zagranicznych, m.in. Międzynarodowej Akademii Olimpijskiej. Członek Międzynarodowego Komitetu Pierre de Coubertina, Olimpijskiej Akademii Kanady oraz Brytyjskiego Towarzystwa Historii Sportu. W latach 1987-1990 był członkiem Komisji Ewaluacji Kulturowej przy Komitecie Organizacyjnym Igrzysk Olimpijskich w Seulu. Dwukrotnie - w 2004 i 2012 roku - został wyróżniony Złotym Wawrzynem Polskiego Komitetu Olimpijskiego w dziedzinie literatury historycznej związanej ze sportem.
Tadeusz Łuczak, ur. 6.10.1939 r. w Borysławiu, zmarł 24 września 2020 roku w Poznaniu
Tuż po wojnie zamieszkał z rodziną w Poznaniu i od najmłodszych lat grał w Warcie. Jego talent został zauważony, czego najlepszym dowodem były powołania do reprezentacji Polski juniorów. Dwa razy uczestniczył w Turnieju Juniorów UEFA, obecnie mającym rangę mistrzostw Europy. Po służbie wojskowej w Śląsku Wrocław wrócił do Poznania, obejmując funkcję trenera w Warcie, a także rozpoczął pracę w popularnym "Ceglorzu", gdzie spędził 40 lat. Niestety, nie było mu dane zagrać w 1. lidze, ale za to w roli trenera uratował "warciarzy" przed spadkiem z najwyższej klasy rozgrywkowej, co było dużym sukcesem. W macierzystym klubie był szkoleniowcem wszystkich grup wiekowych. W plebiscycie z okazji 100-lecia Warty Poznań został wybrany najlepszym trenerem w historii klubu. Mówi o sobie, że jest "Poznańską Pyrą" z wyboru, lokalnym patriotą.
Aleksy Marszał, ur. 17.07.1933 r. w Poznaniu
Hokeista na trawie, były zawodnik Stali i Warty Poznań oraz CWKS Poznań. 11-krotny mistrz Polski - 10 razy z Wartą i raz z CWKS. Były kapitan drużyny laskarzy Warty. Rozegrał setki meczów na boiskach krajowych i zagranicznych, w tym w europejskich pucharach. Od 2009 roku aktywny członek Klubu Olimpijczyka Polskiego Związku Hokeja na Trawie, współorganizator i uczestnik imprez sportowych dla dzieci i młodzieży w Warcie oraz w Klubie Olimpijczyka PZHT (w tym udział w Piknikach Olimpijskich Polskiego Komitetu Olimpijskiego i w Sejmikach Klubów Olimpijczyka organizowanych przez PKOl). Mistrz Sportu, wyróżniony także Złotą Odznaką Honorową PZHT i Złotą Odznaką Honorową Warty Poznań.
Edward Motyl, ur. 11.02.1938 r. w Myszkowie, zmarł 15.10.2023 r.
Karierę sportową rozpoczął podczas służby wojskowej w Bydgoszczy, a następnie
w Poznaniu, z którym związał się na stałe. Specjalizował się w biegu na 3000 metrów
z przeszkodami. Wielokrotnie reprezentował Polskę w meczach międzypaństwowych, dwukrotnie był uczestnikiem mistrzostw Europy. Po zakończeniu kariery sportowej w 1969 roku został trenerem w Olimpii Poznań. Pracę rozpoczął od zajęć z młodymi sprinterami,
a następnie trenował biegaczy na 800, 1500, 5000 i 10.000 metrów, a także maratończyków. Pod jego okiem trenowały tak znane biegaczki, jak Małgorzata Sobańska, Grażyna Syrek
i Monika Drybulska, które reprezentowały Polskę na igrzyskach olimpijskich. Obecnie jego najbardziej znaną podopieczną jest Patrycja Wyciszkiewicz, biegająca na 400 metrów, dwukrotna olimpijka. W minionym roku biegała w sztafecie, która zdobyła złoto na halowych mistrzostwach Europy w Belgradzie, brąz na mistrzostwach świata w Londynie i złoto na uniwersjadzie w Tajpej. Zasłużony trener Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, w 2014 roku został laureatem Nagrody Sportowej Miasta Poznania dla najlepszego szkoleniowca.
Bolesław Olejniczak, ur. 24.01.1943 r. w Niemierzewie
Przygodę z piłką ręczną rozpoczął w zespole juniorów AZS Poznań, z którym w 1961 roku zdobył tytuł mistrza Polski. W 1963 roku został zawodnikiem Grunwaldu Poznań, w którym grał już do końca kariery. Od 1965 roku był kapitanem zespołu, który w 1971 roku zdobył tytuł mistrza Polski, a rok później wicemistrzostwo. Pracę trenera rozpoczął z zespołem juniorów Grunwald, zdobywając w latach 1972-73 tytuły wicemistrzów kraju i w 1974 roku mistrzostwo Polski. Wielu jego wychowanków grało w zespołach ekstraklasy. W 1975 roku przejął zespół seniorów Grunwaldu, po dwóch latach zdobywając brązowy medal. Pracował także w Posnanii, Ostrovii, Pogoni Zabrze, Wybrzeżu Gdańsk, Chrobrym Głogów i Metalplaście Oborniki, z którym w 1988 roku awansował do ekstraklasy. Trener pierwszej klasy, odznaczony Diamentową Odznaką Związku Piłki Ręcznej w Polsce.
Teresa Ostańska, ur. 18.02.1934 r. w Bydgoszczy
Karierę koszykarską rozpoczęła w 1951 roku w Warcie Poznań, a po rozwiązaniu sekcji trafiła do Olimpii, gdzie trenowała m.in. pod okiem Eugeniusza Dylewicza. Przez lata, grając na pozycji środkowej, uważana była za najlepszą koszykarkę Olimpii. Jej boiskowy pseudonim to Rena. Zasłużony Mistrz Sportu. 106 razy zagrała w reprezentacji Polski, do której trafiła po turnieju finałowym mistrzostw Polski w 1953 roku. Do 1966 roku wystąpiła na wszystkich mistrzostwach Europy. W Sofii wywalczyła wraz z koleżankami czwarte miejsce. Była kapitanem narodowej drużyny. Przygodę ze sportem rozpoczęła jednak od siatkówki. Pracowała wtedy w Zakładach Hipolita Cegielskiego, grała również w piłkę ręczną.
Jerzy Smorawiński, ur. 28.03.1942 r. w Poznaniu
W 1965 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu.
W latach 1975-1999 kierował Wojewódzką Przychodnią Sportowo-Lekarską w Poznaniu.
W 1984 roku rozpoczął pracę w poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego jako adiunkt. W 1992 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu, a w 2001 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych. W latach 1984-1992 był kierownikiem Zakładu Medycyny Sportowej w Poznaniu, a od 1992 roku kierownikiem Katedry Medycyny Sportowej tej uczelni (od 2002 roku - Katedry Medycyny Sportu i Fizykoterapii). Rektor poznańskiego AWF w latach 1996-2002 i 2008-2016.
Od 1974 do 2000 roku lekarz kadry narodowej Polski w hokeju na trawie, w latach 1991-2001 prezes Polskiego Związku Hokeja na Trawie. Przez dwie kadencje pełnił funkcję przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej, był też przewodniczącym Komisji do Zwalczania Dopingu w Sporcie (1993-2006) oraz przedstawicielem Polski
w Grupie Monitorującej Konwencję Antydopingową Rady Europy (1993-2006). W latach 1997-2001 oraz 2001-2005 pełnił godność senatora Rzeczypospolitej Polskiej.
Jerzy Solarski, ur. 13.02.1932 r. w Poznaniu
Lekkoatleta AZS Poznań. Z klubem akademickim związał się na przełomie lat 40. i 50. minionego stulecia. W latach 50. zaliczał się do najlepszych sprinterów w Polsce. Swoimi wynikami sportowymi budował silną pozycję wielkopolskiej lekkiej atletyki. W 1953 roku
w mistrzostwach Polski zdobył brązowy medal w sztafecie 4x100 metrów, a w 1954 roku medal srebrny. W latach 1955-1956 był akademickim mistrzem Polski w biegach na 100 i 200 metrów. Jeszcze jako zawodnik angażował się w prace organizacyjne sekcji lekkiej atletyki AZS Poznań. Od lat czynnie uczestniczy w pracach Koła Seniora AZS Poznań. W 2016 roku za całokształt pracy na rzecz sportu akademickiego otrzymał godność członka honorowego AZS Poznań.
Andrzej Zembrzuski, ur. 9.10.1943 r. w Mielcu
Kierowca i pilot rajdowy. Czterokrotnie zdobywał tytuł mistrza kraju w Rajdowych Samochodowych Mistrzostwach Polski. W słynnym rajdzie Vuelta del America del Sur
w 1978 roku zajął wspólnie z Sobiesławem Zasadą drugą pozycję w mercedesie 450SLC.
W latach 1963-1978 startował w wielu międzynarodowych imprezach rajdowych, w tym
w legendarnym Rajdzie Monte Carlo. Kilkakrotnie był pilotem Sobiesława Zasady. Jeździł też z innymi znanymi kierowcami, jak Ryszard Kopczyk czy Adam Smorawiński. Gdy nie brał udziału w rywalizacji na trasie rajdu, porywał publiczność jako spiker zawodów, zarówno podczas wyścigów na Torze "Poznań", jak i podczas poznańskiego odcinka rajdu Monte Carlo. Od 15 lat kształci kierowców w Ośrodku Doskonalenia Techniki Jazdy
w Bednarach pod Poznaniem. Od 1966 roku jest członkiem Automobilklubu Wielkopolski,
a od 2012 roku jego członkiem honorowym.