Nagroda Artystyczna Miasta Poznania dla EGONA NAGANOWSKIEGO za pracę twórczą, szczególnie w dziedzinie eseistycznej, monograficznej i przekładowej służącej między innymi europeizacji kultury polskiej.
EGON NAGANOWSKI Badacz literatury, eseista, krytyk literacki, tłumacz.
Urodził się 31 marca 1913 r. w Innsbrucku w Austrii, zmarł 23 stycznia 2000 r. w Poznaniu.
Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego w zakresie filologii polskiej i filologii germańskiej (1932-1939). Tytuł doktora nauk humanistycznych uzyskał na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego (1973). Podczas okupacji mieszkał w Warszawie, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim w szeregach Armii Krajowej, w latach 1944-45 jako jeniec wojenny przebywał w obozie w Niemczech.
W latach 1946-1950 pracował w Polskim Związku Zachodnim w Poznaniu, 1950-1961 w Rozgłośni Poznańskiej Polskiego Radia kolejno w charakterze redaktora odpowiedzialnego Redakcji Literackiej, kierownika Działu Artystycznego i zastępcy redaktora naczelnego. W 1961 został zwolniony ze względów politycznych. Od tego czasu prowadził samodzielną pracę literacką oraz działał w Związku Literatów Polskich (prezes przez 3 kadencje: 1952-1953, 1955-1960, 1980-1983) i Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich.
Zadebiutował w 1937 przekładem powieści Rudolfa Brunngrabera Radium (o Marii Skłodowskiej - Curie). Był autorem wielu prac o charakterze monograficznym, historycznoliterackim, krytycznoliterackim, eseistycznym, między innymi z zakresu europejskiej prozy XX wieku (w kręgu jego zainteresowań znaleźli się: James Joyce, Robert Musil, Martin Andersen - Nexö, Thomas Mann, Stefan Zweig, Franz Kafka, Franz Werfel, Joseph Roth), dramatu zachodnioeuropejskiego dawnego i współczesnego oraz niemieckojęzycznego eseju. Szkice, eseje, opracowania ogłaszał w polskich i zagranicznych periodykach naukowych i literackich, był także autorem przedmów i posłowi do polskich przekładów prozy zachodnioeuropejskiej, głównie niemieckiej i austriackiej. W wydaniach książkowych ukazały się w Polsce m.in.: Magiczny klucz - opowieść o życiu i twórczości młodego Martina Nexö (1958), Telemach w labiryncie świata - o twórczości Jamesa Joyce'a (1962, 1967, 1971, 1997), Podróż bez końca - o życiu i twórczości Roberta Musila (1980).
Za tę ostatnią został odznaczony medalem za zasługi dla badania dzieł Roberta Musila, przyznanym przez burmistrza Klagenfurtu, rodzinnego miasta pisarza. Jego dorobek obejmuje także ok. 500 esejów oraz wiele przekładów (wspólnie z żoną Ireną) dzieł Tomasza Manna (m.in. Dzienniki), Friedricha Dürrenmatta (Wizyta starszej pani), Wolfganga Borcherta, Güntera Grassa i innych.
Był jednym ze współtwórców europejskiej "musilologii" i członkiem Kuratorium der Internationalen Robert - Musil - Gesellschaft w Wiedniu. Należał do The James Joyce Foundation, Tusa, Oklahoma (USA). Był także członkiem: Komitetu Porozumiewawczego Środowisk Twórczych w Poznaniu (od 1990 jego prezesem), Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Klubu Pamięci Poznańskiego Czerwca 1956 oraz PEN - Clubu.
Uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Krzyżem Zasługi I kl. w dziedzinie Nauki i Sztuki nadanym przez prezydenta Austrii (1987), Nagrodą PEN - Clubu (1978), Nagrodą Inter Nationes (Bonn 1976).