Prace nad programem składały się z trzech etapów. Najpierw przeprowadzono diagnozę wśród mieszkanek i mieszkańców Poznania pn.: "Badanie problemów i potrzeb wybranych grup społecznych doświadczających i narażonych na dyskryminację". Wewnętrzne badanie przeprowadzone wśród osób reprezentujących wydziały, biura i jednostki organizacyjne Miasta. Odbyły się dwuetapowe konsultacje społeczne. W pierwszym etapie była to ankieta skierowana do mieszkanek i mieszkańców Poznania, w drugim warsztaty przeprowadzone z osobami reprezentującymi organizacje społeczne oraz Urząd Miasta Poznania. Z badań powstał raport, który został wykorzystany podczas tworzenia programu.
W zespole pracującym nad programem zasiadała m.in. radna Marta Mazurek. Na posiedzeniu Komisji zwracała m.in. uwagę na zwięzłą formę treści programu, co jest m.in. efektem dyskusji i konsultacji. Program określiła jako "równościową konstytucję", swego rodzaju drogowskaz, będący podstawą do tworzenia bardziej szczegółowych programów skierowanych już do konkretnych grup.
Magdalena Pietrusik-Adamska, dyrektorka Wydziału Zdrowia i Spraw Społecznych Urzędu Miasta, podkreślała, że program został poprzedzony diagnozą sytuacji w mieście. W ankiecie udział wzięło 1568 osób. Ponad 50% ankietowanych czuje się bezpiecznie pod względem zagrożenia dyskryminacją, ale 30% nie czuje się w tym zakresie bezpiecznie. Jednocześnie ponad 43% pytanych zauważa przypadki dyskryminacji. Wśród grup najbardziej narażonych na dyskryminację wymieniano uchodźców, obcokrajowców, mniejszości etniczne. Kolejna grupa związana jest z wyznaniem i światopoglądem, i tu wskazywani byli zarówno katolicy, jak i ateiści, czy wyznawcy innych religii. Inne grupy narażone na dyskryminację to: osoby niepełnosprawne i chore, osoby LGBT+, osoby dotknięte ubóstwem i bezrobociem, dalej dyskryminacja ze względu na płeć, czy wiek (seniorki i seniorzy).
W dyskusji nad programem radny Przemysław Alexandrowicz stwierdził, że Radzie Miasta dano zbyt mało czasu na dyskusję nad tym dokumentem, zastanawiał się też nad wyborem osób do ankiety oraz czy sporządzono prognozę skutków takiego programu.
Przewodnicząca Komisji Maria Lisiecka-Pawełczak przypomniała, że w sprawie dokumentu odbywały się konsultacje i warsztaty, o których radni miejscy byli informowani i mogli wziąć w nich udział. Ankieta dostępna była na stronach Miasta i każdy mógł ją wypełnić.
Zdaniem radnego Krzysztofa Rosenkiewicza ankieta nie jest do końca reprezentatywna, a sama treść programu odnosi się bardziej "do nadbudowy, niż do bazy", dlatego w opinii radnego dokument niewiele zmieni.
Głos zabrała również osoba spoza Rady - Hanna Bogusz, pełnomocnik ds. osób niepełnosprawnych Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Jako osoba niedowidząca pozytywnie ocenia zmiany w mieście na rzecz osób niepełnosprawnych, jednak przedstawiony projekt jest jej zdaniem utopijny, mówi o odczuciach dyskryminacji, a to jej zdaniem coś innego niż sama dyskryminacja.
Według radnej Sary Szynkowskiej vel Sęk dokument przygotowany jest pod konkretne grupy i pomija inne, jak np. dzieci z rodzin wielodzietnych, dzieci rodziców rozwiedzionych, osoby w depresji. W taką opinią nie zgodziła się radna Halina Owsianna, podkreślając, że każda z wymienionych grup jest przedmiotem starań miejskich jednostek i programów. O tym mówiły również dyrektor Magdalena Pietrusik-Adamska i radna Marta Mazurek, zwracając uwagę, że program równościowy wyznacza cele jakimi powinny kierować się szczegółowe programy skierowane do konkretnych grup.
Komisja nie przyjęła wniosku radnego Przemysława Alexandrowicza o odroczenie procedowania nad projektem uchwały i program zaopiniowała pozytywnie.
oprac. red.