Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

Gleby: tabl. 21, tab. 3; ppm = mg/kg = g/t

Osady wodne: tabl. 42, tab. 4; ppm = mg/kg = g/t

Wody powierzchniowe: tabl. 67, tab. 5; ppb = µg/dm³

Rozmieszczenie strontu w glebach arkusza jest bardzo podobne do rozkładu baru, wapnia, żelaza, magnezu i siarki. Gleby rolniczo-leśnego otoczenia Poznania zawierają najczęściej stront w zakresie 1-14 mg/kg (mediana 7 mg/kg), w dzielnicach peryferyjnych miasta - w ilościach podwyższonych (> 14 mg/kg), a w dzielnicach centralnych - >45 mg/kg. Fakt ten potwierdzają dane statystyczne. W glebach trawników przyulicznych i parków miejskich zawartości strontu są najwyższe - odpowiednio 4-269 mg/kg (mediana 21 mg/kg) i 14-46 mg/kg (mediana 20 mg/kg). Na terenach mniejszych miejscowości (Luboń, Puszczykowo, Mosina, Kórnik, Szreniawa, Komorniki, Swarzędz, Owińska, Rokietnica) również występują podwyższone koncentracje strontu (> 14 mg/kg). Źródłem tych wzbogaceń są prawdopodobnie pyły niskich emisji ze spalania węgla kamiennego..

Najniższymi zawartościami strontu charakteryzują się gleby leśne (< 1-275 mg/kg; mediana 3 mg/kg), a wyższymi - gleby pól uprawnych (2-417 mg/kg; mediana 8 mg/kg) oraz łąk (2-222 mg/kg; mediana 10 mg/kg).

Intensywne anomalie strontu w glebach torfiastych (wzbogaconych również w bar, wapń i żelazo) koło miejscowości Szczytniki (200 mg/kg), między Krzesinkami i Tulcami (417 mg/kg) oraz w dolinie Kanału Mosińskiego koło Dymaczewa (do 275 mg/kg) są prawdopodobnie pochodzenia naturalnego.

Rozkład zawartości strontu w osadach wodnych jest zdecydowanie odmienny od jego przestrzennego rozmieszczenia w glebach. Tło geochemiczne waha się od 2 do 42 mg/kg (mediana 23 mg/kg). Nieco niższą zawartość przeciętną strontu - 17 mg/kg na obszarze RZGW Poznań stwierdzono podczas monitoringu (Bojakowska, Gliwicz, 2003).

Podwyższonymi koncentracjami tego pierwiastka wyróżniają się obszary między Komornikami, Palędziem i Plewiskami (do 147 mg/kg) oraz między Batorowem a Rokietnicą (do 321 mg/kg) na zachodzie arkusza. W południowo-wschodniej części Poznania (między Starołęką a granicami miasta) zawartość strontu osiąga 149 mg/kg. Jego maksymalne stężenie (1058 mg/kg) zanotowano w osadzie stawu rybnego w miejscowości Wierzonka (na północ od Kobylnicy).

Najmniej strontu notowano w osadach wodnych z obszarów leśnych (2-1058 mg/kg; mediana 14mg/kg), zaś obfitują w ten pierwiastek osady cieków drenujących obszary pól uprawnych (2-321 mg/kg; mediana 30 mg/kg). Niskie stężenia strontu stwierdzono w aluwiach Warty (3-20 mg/kg; mediana 10 mg/kg) i Kanału Mosińskiego (6-25 mg/kg; mediana 10 mg/kg), a najwyższe - w stawach rybnych (5-1058 mg/kg; mediana 44 mg/kg).

W wodach powierzchniowych tło geochemiczne strontu zmienia się od 45 do 348 µg/dm³ (mediana 276 µg/dm³ ) wykazując podobieństwo do jego rozkładu w osadach wodnych. Anomalie o charakterze przestrzennym zanotowano między Konarzewem a Dąbrową (do 783 µg/dm³ ), między Sadami a Rokietnicą (do 552 µg/dm³ ), w Swarzędzu (do 640 µg/dm³ ), na południe od Mosiny (do 1011 µg/dm³ ) oraz między MałąStarołękąi Piotrowem (w Poznaniu) a Kórnikiem i Gowarzewem (do 643 µg/dm³ )

Wyraźnie podwyższone ilości strontu występują w obszarach rolniczych (11-1011 µg/dm3; mediana 310 µg/dm³ ) w stosunku do terenów leśnych (4-783 µg/dm³ ; mediana 218 µg/dm³ ).