Siarka S; Siarczany SO4
Gleby: tabl. 20, tab. 3; %
Osady wodne: tabl. 41, tab. 5; %
Wody powierzchniowe: tabl. 66, tab. 6; ppm = mg/dm3
Tło geochemiczne siarki w glebach zmienia się od < 0,005 do 0,019% (mediana 0,013%). Wartość mediany jest niższa w stosunku do median całego kraju - odpowiednio 0,025% i 0,035% - dla gleb lekkich i ciężkich, wyznaczonych w wyniku monitoringu (Motowicka-Terelak, Terelak, 1998). Zawartość maksymalną siarki (0,273%) zanotowano w rejonie między Dąbrową a Batorowem na zachodzie arkusza.
Podwyższone koncentracje siarki (>0,019%) występują na terenie Poznania (dochodząc do 0,127%) oraz w postaci anomalii punktowych w otoczeniu miasta. Źródłem siarki są głównie emisje SO2 ze spalania węgla i innych paliw. Bilans emisji dwutlenku siarki w Polsce (Ochrona..., 2002) wskazuje, że 70,8% tego gazu dostaje się do atmosfery ze źródeł energetycznych.
W glebach napływowych doliny Warty (powyżej ujścia Kanału Mosińskiego) zawartość tego pierwiastka osiąga 0,129 mg/kg, a na południe od Dymaczewa w glebach torfowych w dolinie Kanału Mosińskiego zaznacza się anomalia (>0,42%) z maksimum 0,138%. Z występowaniem gleb torfiastych i torfów związanych jest kilka innych anomalii lokalnych w dolinie KopIi koło miejscowości Szczytniki (0,257%), w dolinie Michałówki koło miejscowości Żerniki (0,153%), na zachód od Jeziora Skrzyneckiego Dużego (do 0,105%) oraz w okolicy Złotkowa (0,107%).
Zawartość siarki w osadach wodnych jest bardzo zróżnicowana, od < 0,005 do 4,992%
(mediana 0,096%). Na znacznym obszarze arkusza jej ilość w analizowanych próbkach nie przekracza 0,254%. W osadach niektórych cieków i zbiorników wodnych siarka osiąga koncentracje ponadprzeciętne (>0,254%), a niekiedy anomalne (>0,964%). Maksymalną jej ilość (4,992%) zanotowano w osadzie sadzawki przy ulicy Majakowskiego (przy południowym krańcu Jeziora Maltańskiego). Intensywne, anomalne stężenia siarki stwierdzono w osadzie stawu rybnego koło Wierzenicy w gminie Swarzędz (3,32%), sadzawki i niewielkiego jeziora w okolicy Moraska (odpowiednio 3,31 % i 2,19%) oraz sadzawki przy ulicy Droga Dębińska w Poznaniu (2,20%).
W aluwiach Głuszynki koło wsi Borówiec zawartości siarki wynoszą 2,72 i 1,99%, zaś w rowie bezodpływowym w okolicach ośrodka PAN koło Kórnika jej ilość przekracza 2%. Te koncentracje związane są prawdopodobnie z lokalnymi nagromadzeniami substancji organicznej w osadach.
Najniższe zawartości siarki wykazują aluwia Warty (0,007-0,102%; mediana 0,033%) i Kanału Mosińskiego (0,015-0,184%; mediana 0,039%). Aluwia pozostałych rzek zawierają siarkę w przeciętnych ilościach od 0,063% (Główna) do 0,158% (Cybina i Głuszynka). Wysokie stężenia tego pierwiastka w osadach stawów rybnych (0,007-3,317%; mediana 0,176%) mogą być wywołane gniciem wysokobiałkowej karmy nie zjedzonej przez ryby.
Tło geochemiczne siarczanów w wodach powierzchniowych zawiera się w granicach < 1-165 mg/kg (mediana 116 mg/dm3 ), a na nim wyróżniają się anomalie o charakterze punktowym i obszarowym, z maksimami przekraczającymi 337 mg/dm3. Anomalie te zanotowano w okolicach Lubonia (do 387 mg/dm3 ), między Konarzewem a Dąbrową (do 1450 mg/dm3 ), w okolicy Kiekrza (do 365 mg/dm3 ), między Wi1dą, Swarzędzem i Szczodrzykowem (do 554 mg/dm3 ) oraz na południe od Mosiny (do 855 mg/dm3 ). Intensywną, punktową anomalię siarczanów (1088 mg/dm3 ) stwierdzono też w wodzie niewielkiej sadzawki w okolicy Moraska, której osady zawierają 3,31 % siarki.