Glin Al
Gleby: tabl. 6, tab. 3; %
Osady wodne: tabl. 26, tab. 4; % tabl. 26, tab. 4; %
Wody powierzchniowe: tabl. 48, tab. 5; ppm = mg/dm3
Tło geochemiczne glinu w glebach (zakres percentyli 25-95) jest mało zróżnicowane i zawiera się w granicach 0,26-0,56%. Najniższe zawartości glinu występują w glebach leśnych (0,11-1,10%; mediana 0,26%). Nieco wyższe od przeciętnych zawartości glinu stwierdzono w glebach miejskich Poznania (0,29-0,68%; z medianą 0,37% w obszarach o zabudowie miejskiej zwartej). Podwyższone koncentracje glinu (>0,56%) w glebach tworzą małe obszary anomalne, rozproszone na terenie całego arkusza. Skupienie anomalii lokalnych w dolinie Warty w południowej części arkusza można wiązać z rozwojem gleb na madach rzecznych (Kowalkowski i in., 1994), obfitych w minerały ilaste. Zróżnicowanie tła geochemicznego glinu w osadach wodnych badanego obszaru jest znaczne. Niskie zawartości glinu występują w osadach wodnych cieków drenujących obszary leśne. Wyraźnie podwyższone koncentracje tego pierwiastka zawierają osady z rejonu Luboń-Skórzewo-Stęszew oraz z okolic Robakowa, Szczepankowa i Swarzędza. Niskimi zawartościami glinu charakteryzują się aluwia Warty (mediana 0,13%) i Kanału Mosińskiego (mediana 0,15%). Wśród osadów wód stojących niskimi stężeniami glinu wyróżniają się osady większych jezior (mediana 0,17%). Maksymalną zawartość glinu (7,93%) stwierdzono w osadzie wodnym w północnej części starorzecza Warty (Kocie Doły) obok składowiska odpadów Poznańskich Zakładów Chemicznych w Luboniu, które w latach 70. i 80. produkowały fluorek glinu. Wody powierzchniowe zawierają glin w niewielkich ilościach, zwykle nieprzekraczających 0,0 l mg/dm3. Podwyższone zawartości glinu w wodach (>0,0 l mg/dm3 ) występują w południowej części Poznania, w okolicach wsi Wiórek, w rejonie Kórnika na południu arkusza oraz na północy w rejonie Złotkowa i na skraju rezerwatu "Puszcza Zielonka" - Potasze.