Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

Gleby: tabl. 15, tab. 3; %

Osady wodne: tabl. 36, tab. 4; %

Wody powierzchniowe: tabl. 59, tab. 5; ppm= mg/dm³

Zawartość magnezu w glebach jest niska, dla 90% badanych próbek zawiera się w granicach od < 0,01 do 0,15% (mediana 0,06%). Podwyższonymi koncentracjami wyróżniają się grunty centrum Poznania o zwartej zabudowie (0,05-0,40%; mediana 0,13%) oraz gleby terenów przemysłowych miasta (0,03-0,22%; mediana O, 15%). Podwyższone zawartości magnezu w glebach miejskich występują również w dzielnicach centralnych innych aglomeracji kraju. W glebach miejskich Szczecina zawartość przeciętna magnezu wynosi 0,07% (Lis, Pasieczna 1998b), Łodzi - 0,05% (Lis, Pasieczna 1998a), a Wrocławia - 0,09% (Tomassi-Morawiec i in., 1998). Sposób przestrzennego rozkładu podwyższonych stężeń magnezu we wszystkich aglomeracjach wskazuje na ich antropogeniczne źródła (z opadów pyłów).

Niskie zawartości magnezu stwierdzono w glebach leśnych (< 0,01-0,24%; mediana 0,04%), a nieznacznie wyższe - w glebach pól uprawnych (< 0,01-0,34%; mediana 0,07%) oraz łąk (0,01-0,21 %; mediana 0,06%).

Tło geochemiczne magnezu w osadach wodnych zawiera się w granicach 0,01-0,20%. Podwyższonymi koncentracjami tego pierwiastka (>0,20%) wyróżnia się obszar między Konarzewem, Skórzewem, Przeźmierowem i Rokietnicą na zachodzie arkusza oraz od Starołęki (w Poznaniu) po Kórnik na południowym wschodzie. Podwyższone ilości magnezu występują w obszarach wzbogacenia osadów w wapń. Źródłem tych pierwiastków może być ich migracja w spływach powierzchniowych z terenów rolniczych poddawanych wapnowaniu.

Najmniej magnezu zawierają osady wodne z obszarów leśnych (0,01-1,29%; mediana 0,07%), a dwukrotnie większe jego ilości notowano w aluwiach cieków z terenów pól uprawnych (0,01-0,68%; mediana 0,17%).

Najniższymi stężeniami magnezu charakteryzują się aluwia Warty (0,01-0,16%; mediana 0,04%), Kanału Mosińskiego (0,03-0,09%; mediana 0,04%) i osady jezior (0,01-0,64%; mediana 0,07%). Najwyższe koncentracje tego pierwiastka zanotowano w osadach stawów rybnych (0,05-1,29%; mediana 0,28%).

Rozkład magnezu w wodach powierzchniowych wykazuje znaczne podobieństwo do jego rozmieszczenia w osadach wodnych. Przeciętne koncentracje magnezu wynoszą około 20 mg/dm³. Podobnie niskie jego zawartości (9,7-29,5 mg/dm³ ) stwierdzano w wodach powierzchniowych Łotwy drenujących osady czwartorzędowe (Klavis i in., 1996). Podwyższone koncentracje magnezu występują w wodach z obszarów rolniczych (0,9-69,1 mg/dm³ ; mediana 20,7 mg/dm), a niskie - w wodach z terenów leśnych (0,4-34,1 mg/dm³ ; mediana 14,4 mg/dm).

Najuboższe w magnez są wody Warty (8,0-10,1 mg/dm³ ; mediana 8,8 mg/dm³ ), a najsilniejszą anomalię (>32,7 mg/dm³ ) zanotowano w Średzkiej Strudze (lewym dopływie KopIi) i jej zlewni koło Szczodrzykowa.