Chrom Cr
Gleby: tabl. 11, tab. 3; ppm = mg/kg = g/t
Osady wodne: tabl. 32, tab. 4; ppm = mg/kg = g/t
Wody powierzchniowe: tab. 5; ppb = µg/dm3
Tło geochemiczne chromu w glebach (roztwarzanych w wodzie królewskiej) jest niskie (< 1-7 mg/kg dla 75% badanych próbek). Zawartości całkowite (oznaczone metodą XRF) w glebach użytków rolnych Wielkopolski wynoszą od < 3,1 do 30,1 mg/kg (Retmann i in., 2003).
Podwyższone koncentracje (>7 mg/kg) chromu występują głównie w centrum Poznania, a wyraźne anomalie (> 14 mg/kg) - w północnej części Starego Miasta i północnej części Nowego Miasta. Na południu arkusza bardzo wyraźne anomalie zanotowano w glebach aluwialnych doliny Warty.
Najniższymi zawartościami chromu charakteryzują się gleby leśne (< 1-30 mg/kg; mediana 4 mg/kg), nieco wyższymi gleby pól uprawnych (2-30 mg/kg; mediana 5 mg/kg), zaś najwyższymi - gleby terenów o zabudowie miejskiej, zwartej (5-36 mg/kg; mediana 9 mg/kg). Rozkład chromu w osadach wodnych podobny jest do jego rozmieszczenia w glebach, choć zawartości są wyższe. Można przypuszczać, że wzbogacenia w obu środowiskach są antropogeniczne.
Wysokie zawartości chromu (>25 mg/kg) zanotowano w obrębie silnie zurbanizowanych części Poznania. Do najwyższych należy koncentracja 324 mg/kg chromu stwierdzona w osadzie sadzawki (starorzecza Warty) na terenie ogródków działkowych przy ulicy Hetmańskiej. Osad ten zawierał również 112 mg/kg miedzi, 0,42 mg/kg rtęci, 211 mg/kg ołowiu oraz 2,95% siarki. W aluwium strumienia Górczynka (przy ulicy Głogowej) zanotowano 106 mg/kg chromu oraz 167 mg/kg miedzi, 1,67 mg/kg rtęci, 72 mg/kg niklu i 61 mg/kg ołowiu. Źródło pochodzenia maksymalnego zanieczyszczenia chromem (806 mg/kg) i miedzią (2197 mg/kg) aluwium niewielkiego strumienia w zlewni Jeziora Bnińskiego (na zachód od Kórnika) jest trudne do zidentyfikowania.
Wody powierzchniowe zawierają chrom w niewielkiej ilości (< 3 µg/dm3 ). W kilku próbkach jego zawartość wahała się w granicach < 3-7 µg/dm3.