Najstarsza wzmianka pisana dotycząca poznańskiej siedziby biskupów pochodzi z 1404 r., chociaż dwór biskupi istniał zapewne od początku funkcjonowania katedry. Pałac - wielokrotnie niszczony w czasie wojen lub powodzi - zmieniał w ciągu wieków swój kształt architektoniczny, między innymi dzięki Janowi Baptyście Quadro (XVI w.) i Pompeo Ferrariemu (XVIII w.).Obecnie jest to gmach trójskrzydłowy o zróżnicowanej architekturze. Główne, zachodnie skrzydło pałacu swój późnoklasycystyczny wygląd zawdzięcza gruntownej przebudowie, dokonanej w l. 1852-54 wg projektu Juliusza Salkowskiego, zmodyfikowanego przez Karla Heinricha Schinkla. Wejście do budynku prowadzi przez balkonowy portyk z kolumnami jońskimi. Pod portykiem stoją dwie marmurowe rzeźby przedstawiające świętych Piotra i Pawła, wykonane przez Oskara Sosnowskiego; do 1945 r. stały one w ołtarzu głównym katedry. W skrzydle północnym - wzniesionym na reliktach murów z XV i XVI w. - znajduje się klasycystyczna brama, z wielkim dwukolumnowym portykiem. Na skwerze przed pałacem stoi późnobarokowa figura św. Jana Nepomucena z ok. 1730 r., przeniesiona tu z pobliskiego Kobylegopola. Po zachodniej stronie skweru znajduje się budynek Kurii Metropolitalnej. Wzniesiony w 1834 r. wg projektu budowniczego Traegera, został częściowo przebudowany w l. 1870 i ok. 1920, wg planów Mariana Andrzejewskiego. Równolegle do niego, nieco bardziej na zachód, wznosi się barokowo-klasycystyczny budynek dawnego probostwa katedralnego, postawiony na starszych fundamentach w 1792 r. i przebudowany w 1859 r., prawdopodobnie przez Karla Heinricha Schinkla. W północnej ścianie budynku wmurowane są dwie kamienne płyty z 1598 i 1715 r. z inskrypcjami dotyczącymi dziejów probostwa, a popiersie w tympanonie fasady przedstawia prawdopodobnie Jana Kochanowskiego, który w latach 1564-74 był prepozytem (proboszczem tytularnym) katedry poznańskiej.Na skwerze obok stoi pomnik papieża Jana Pawła II (projekt Krystyny Fałdygi-Solskiej, 2000 r.). Jako zwierzchnik kościoła papież odwiedził Poznań dwukrotnie; w 1983 i 1997 roku.Ciekawym budynkiem jest też stojąca w pobliżu psałteria. W dawnych czasach w katedrze przez całą dobę dwunastu kapłanów odśpiewywało Psałtarz Dawidowy. To właśnie dla nich - kolegium psałterzystów - biskup Jan Lubrański wzniósł budynek psałterii. W południowym szczycie psałterii uwagę zwracają blendy (ślepe okna) zamknięte łukami w kształcie oślego grzbietu.Na Ostrowie Tumskim znajduje się także 9 zabytkowych kanonii i 3 dawne wikariaty, w których niegdyś zamieszkiwali kanonicy kapituły katedralnej. Najstarszą z nich jest, wzniesiona na początku XVI w., kanonia Fundi Godziemba, której nazwa pochodzi od herbu fundatorów - Lubrańskich. Warto też zwrócić uwagę na pochodzący z XVIII w. wikariat z dachem polskim krytym gontem (ul. Posadzego 7).
Więcej o Ostrowie Tumskim w przewodniku multimedialnym
Wróć do listy