Park Fryderyka Chopina
Położony jest przy ul. Podgórnej, na zapleczu dawnego Kolegium Jezuickiego i kościoła św. Stanisława biskupa. Duży ogród, służący celom gospodarczym i dydaktycznym, powstał przy Kolegium Jezuickim już na początku XVIII w. O tym, że pełnił on funkcję ogrodu botanicznego wiemy z pamiętnika Józefa Kalasantego Jakubowskiego (1788-1877), profesora przyrody w Gimnazjum św. Marii Magdaleny. Wspominał on, że ogród był pomocą "przy wykładach nauk przyrodniczych". Od 1815 r.ogród stał się częścią rezydencji namiestnika Antoniego Radziwiłła, który przekształcił go w park. Rozbudowa miasta, m.in. powstanie w 1938 r. wschodniego odcinka ul. Podgórnej, spowodowała znaczne zmniejszenie powierzchni parku. W 1961 r.został on otwarty dla publiczności i otrzymał dzisiejsza nazwę. Powierzchnia parku wynosi obecnie 1,8 ha. Rośnie w nim kilka zasługujących na uwagę drzew, m.in.: lipa drobnolistna o obwodzie ok. 3 m, jawor, dąb, platan. Wśród zieleni wznosi się marmurowe popiersie Fryderyka Chopina, dłuta Marcina Rożka.
Tekst za: "Poznań od A do Z" pod redakcją Włodzimierza Łęckiego i Piotra Maluśkiewicza, Wydawnictwo Kurpisz S. A., Poznań 1998