Park Wilsona
Park Wilsona to najstarszy poznański park publiczny, znajdujący się między ulicami: Głogowską, Berwińskiego i Matejki, udostępniony publiczności w 1902 r. Park powstał na gruntach dawnej szkółki drzew i krzewów ozdobnych, dlatego ze względu na bogatą kolekcję rosnących w nim roślin, nazywany był Ogrodem Botanicznym. Obecnie znajduje się tu kilkaset drzew i krzewów oraz liczne kwietniki. W trzech położonych na terenie parku stawach oglądać można roślinny wodne. Fontanna w kształcie gwiazdy usytuowana jest w centralnym punkcie parku.
W Parku Wilsona usytuowana jest Palmiarnia Poznańska. Pierwsza palmiarnia powstała w latach 1910-11. W 1928 r. zbudowano nową palmiarnię, z okazji Powszechnej Wystawy Krajowej. W latach 1983-92 została ona gruntownie przebudowana i rozbudowana. Obecnie Palmiarnia ma 4600 m2 i 46.000 m3 kubatury, tworzy ją dziesięć pawilonów wystawienniczych (w tym dział akwarium) oraz dwa pawilony zaplecza. Rośnie w niej ok. 17.000 roślin należących do 700 gatunków z krajów podzwrotnikowych i równikowych. Palmiarnia posiada także kolekcję ryb egzotycznych.