Prof. Bruno Cocset (Francja) 13.10.2021
Nienasycony muzyk-badacz, nietypowy wiolonczelista, znany pedagog i założyciel Les Basses Réunies, Bruno Cocset nadaje barokowej wiolonczeli jej własny, indywidualny głos, karmiony nieustannym poszukiwaniem idealnej synergii gestu instrumentalnego i muzycznego. Ta praca nad dźwięcznością i organologią, prowadzona wspólnie z lutnikiem i twórcą instrumentów Charlesem Riché, dała początek dziewięciu instrumentom, wymyślonym, pomyślanym i granym na potrzeby różnych programów koncertowych i nagraniowych.
Dopiero po studiach w Tours i okresie w Conservatoire National Supérieur de Lyon Bruno Cocset zaczął grać na barokowej wiolonczeli na strunach jelitowych, najpierw ucząc się sam, a następnie współpracując z Christophe Coinem (był pierwszym absolwentem Coin's). w Conservatoire National Supérieur de Musique et Danse de Paris w 1986). Uczęszczał także na kursy mistrzowskie u wiolonczelistki Anner Bijlsma i skrzypka Jaapa Schrödera. Następnie spędził dwadzieścia lat jako "nomadyczny wiolonczelista", okres bogaty w muzyczne spotkania i doświadczenia z najbardziej zagorzałymi mistrzami sceny barokowej. Jego najczęstszymi bazami domowymi w tamtych czasach były Il Seminario Musicale Gérarda Lesne i Le Concert des Nations Jordiego Savalla i Hespèrion XX-XXI. W 1996 roku założył Les Basses Réunies i nagrał sonaty wiolonczelowe Vivaldiego (zdobywcy Premio Vivaldi z Fondazione Giorgio Cini), pierwsze wydawnictwo w bogatej dyskografii wytwórni Alpha.
Bruno Cocset jest regularnie zapraszany do grania we Francji i reszcie Europy, w Quebecu i Rosji, a także poświęca wiele czasu na transmisję: od 2001 roku wykłada w CNS MD w Paryżu oraz w Haute École de Musique w Genewie od września 2005, a od 2002 do 2013 wykładał również w Escola Superior de Música de Catalunya w Barcelonie, gdzie stworzył klasę wiolonczeli historycznej. W 2011 roku założył Vannes Early Music Institute (Bretania), w skład którego wchodzą przede wszystkim europejska akademia muzyki dawnej, warsztat instrumentalny i centrum zasobów poświęcone repertuarom od renesansu do XIX wieku.