Klub Wysokogórski w Poznaniu istnieje od 1950 roku.
Zrzeszony jest w Polskim Związku Alpinizmu i liczy około 180 członków.
Klubowiczów łączy miłość do gór. Zrzeszamy zarówno wspinaczy górskich jak i skałkowych, przynależą do nas narciarze wysokogórscy i miłośnicy górskich wędrówek.
Klub powstał z połączenia kilku wcześniej istniejących zrzeszeń: Sekcji Turystycznej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (istniejącej od 1903), Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie (od 1923) oraz Koła Wysokogórskiego przy Oddziale Warszawskim PTT (od 1930). Za właściwą datę powstania przyjmowany jest rok 1903, kiedy powstała Sekcja Turystyczna Towarzystwa Tatrzańskiego.
W latach 1935-1950 Klub Wysokogórski był oddziałem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Po zjednoczeniu PTT z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym początkowo należał do struktur organizacyjnych PTTK, jednak w 1952 roku pogorszenie stosunków między KW a PTTK spowodowało zawieszenie działalności. W latach 1952-1954 w miejsce Klubu Wysokogórskiego ustanowiono Komisję Taternictwa Zarządu Głównego PTTK, a w latach 1954-1956 - Sekcję Alpinizmu ZG PTTK i GKKF. Ponowne powołanie do życia Klubu Wysokogórskiego, już jako samodzielnej organizacji z siedzibą w Warszawie, podlegającej GKKF, miało miejsce w grudniu 1956.
Do 1947 roku Klub miał trzy koła regionalne: w Zakopanem (późniejszy Klub Wysokogórski Zakopane), Krakowie i Warszawie (założyciele Klubu Wysokogórskiego).
W sumie liczba kół regionalnych wzrosła do 14 w 1962 i 15 w 1971. Ostatecznie Klub Wysokogórski 3 marca 1974 został przekształcony w Polski Związek Alpinizmu, a koła regionalne w Kluby Wysokogórskie zrzeszone w tej organizacji. Do nowo powstałego PZA nie przystąpił jedynie Polski Klub Górski (do 1966 Klub Turystów Górskich), który przez kolejne trzy lata działał niezależnie i dopiero 25 stycznia 1977 stał się członkiem PZA.
Klub Wysokogórski był wydawcą czasopisma "Taternik".
Dyscyplina: Wspinaczka
KRS: 0000081650
Wróć do listy