• krukiewa 1. wych. z użycia [sękaty kij, kostur]: Wysyłała dyżurnego nad Rów z nożem, aby uciął solidną krukiewe i z tym berłem zaczynała lekcje, bo też niektórzy siedzieli po dwa i trzy lata w jednej klasie. Miałem na nogach buty robocze z noskami stalowymi... w ręce kij, zwykłą krukiewe sękatą. Już bez ty krukiewy nigdzie nie wychodze. Inform. 2. przestarz., obelż., wyzyw. [kobieta lekkich obyczajów, prostytutka]: [...] wedle obrzydzenia po krukiewach. [...] że byłam potraktowana przez was jak krukiewa.

sieci społecznościowe