• kluft 1. [ubranie, garnitur]: Więc śmignie sie Kaczmarek w nowy kluft od Rychtera i bedzie pana odgrywał. Tak zawracoł mi gitare, że mu lajsłam kluft na miarę. [...] niech z szafónierek klufty wywlekom i niech przyknajom coluchnum ekom. Klopnij tyn śrubsztak, szezlong, kufte, przodek i westke z modnym kluftem. A ten ojca kluft tylko wisi w szafie i zawadza. Ino mom pod spoćkiym niedzielny kluft i se pomyślołym, że go przewietrze od moliny. Nie o siebie sie boje ino o tyn mój kluft wymamloł i skrył sie za mnie. [...] wyglądał jak ostatnia parzęga. Na kalafie aż zielony. A kluft oświktany i pognieciony jakby w rurach spał. Szczuny przeważnie w kluftach i krymach z rydlem, dziewuchy w bestrych dyrdokach i papciach na korku. [...] goście wew dychtownych rzeczach, no męska część wew kluftach na miarę. Jo żem sie oblekł wew kluft taki więcej pieprz i sól, co żem se go lajsnął niedawno. Wysiekł się (Biniu) wew kluft, zawdział umunczkowaną koszulę, ale bez ślypsa. [...] wdziałem kluft szyty na urząd. Inform. [....] papcie wyczyszczóne butaliną, kluft tyż możliwy. Inform. 2. [mundur]: Taki przesąd. Kto na froncie wciąga na siebie nowe klufty, ten podobnież ginie. Posiarpane, pruskie klufty, dycht całe w feckach, świeżo pościągane z trupów. Polskie wojsko my są i nie mogymy doch lotać w tych niemieckich kluftach. "Niby mo recht!" przytakli mu nasi, no i jazda na własną pięść medytować, jakie to w Wojsku Polskim uszyć sobie klufty.

sieci społecznościowe