kalafa
- kalafa ekspr. [twarz, gęba]: Jak cię zdzielę w kalafę, to sto pięć kozłów przekopyrtniesz. Sierżant Żurek na jego widok niemal chlasł na plecy, ślipie wywalił, kalafę otworzył, a potem ryknął: "Stryczyna, do jasnej cholery! Czyście z byka spadli?" Ja też myślałem, że mnie odwalą ze względu na nos. Zrób z taką kalafą w prawo zwrot, a sąsiada skaleczysz. Po kalafie się klepaa. Stary papudrok z czerwónym klubrem niech se kalafe wypapro pudrem. Tak, tak, niejednemu szwobowi wtedy my kalafe zmęglowali abo na szkiyty nadepli, że fyrgali jak zające. Trzy dni, wej, przykładali im glinkowy ocet i babkowe liście na kalafy. Co? Ino sie prosze nie wtykać w moje prywatne życie, bo jak trzasne kopyścią w te malowaną kalafe, to sie z rozumem nie połapiesz. Na tym wielgim Wyścigu Pokoju, tu na Ławicy, chcemy odetchnąć pięknym powietrzem, opalić sobie kalafy na ławickim słonyszku. Naturalnie, pszczoły świgły sie na niego, pociyny gó, że mu kalafa spuchła jak kanapa. Mom własnymi oczami patrzeć, jak sobie gzuby kalafy tłuką, abo jak im juszka z klubrów ćknie? Wyglundoł jak taki parzygnot: kalafa modrakowa, obrośniynty jak druciorz. Fruncka zrobiła sie na kalafie czerwono jakby ją kto bez gwołt gigloł w podeszew. Frącka, aż modrakowa na kalafie, postawiła zwierza na miejsce. Kalafa biała jak u księgowego zez młyna. Z kalafy był leko podany na wuja Ignaca. Wyglądał jak ostatnia parzęga. Na kalafie aż zielona. Czymu tak wykrzywio te kalafe? Inform. ◊ fraz. drzeć kalafę [krzyczeć, wrzeszczeć]: Wy, co mi ciyngiem kalafy drzecie. A jak zacznie drzeć kalafę, to co? Poruta będzie na cołkom kamienicę. Frącka przyjechała i stoi teraz zez dziabaką w pazurze i drze kalafę: No, ty chamanie jedyn zapamiętały, ty luntrusie! Nagle wparowuje do nas Frącka i drze kalafę: Wy tu se siedzicie, łamagi jedne! Wiara doobkoła zaczła jeden bez drugiego drzeć kalafy. Przed metóm sie przewalił i nie był piyrszy. Dar kalafe niesmowicie aż do samy chaty. Inform. ◊ fraz. kalafa się komu drze [spać się komu chce, ktoś ziewa]: Od rana mi się kalafa drze. Inform. ◊ fraz. mieć kalafę od ucha do ucha [być pyskatym, kłótliwym]: Zresztą ciotka mo kalafe od ucha do ucha, jak diabli... Ta mo kalafe od ucha do ucha nie przegodosz ji. Inform. ◊ fraz. mieć niewyparzoną kalafę [wyrażać się rubasznie lub nawet wulgarnie]: Jo-żym ta nie jezd żodyn kosynier, przy mnie ze śmiychu wiara nie skona, choć pore wyców szuchernych wtrynie, bo mom kalafe niewyparzonom! ◊ fraz. rnąć w kalafę [uderzyć w twarz]: Zeńdź mi z oczu, luntrusie mówie bo jak cie rne w kalafe, to ci dundle z klubra poletom. ◊ fraz. rozewrzeć kalafę [zacząć krzyczeć, wrzeszczeć]: Malutko Jada z Chartowa rozwarła kalafe, że wszystko byńdzie powiedzone Edy. ◊ fraz. rozpuszczać, rozpuścić kalafę [krzyczeć, wrzeszczeć]: Kochano publicznościo! Żeś nos słuchała z anielską cierpliwością, i choć my czasem rozpuszczali kalafy jak ostatnie przekupy z rynku ty nic! W tej harmonii lokatorskiej ciotka ma głos decydujący, bo jak rozpuści kalafe, to jej nikt nie poradzi. ◊ fraz. stulić kalafę [zamilknąć, zamknąć się]: Nie daj się, globus! zagrzał Ciemniejszego któryś z kibiców. Stul kalafę, dobrze? rzekł Jaśniejszy. ◊ fraz. trzymać kalafę [milczeć]: Jak ci sie z nami nie podobo, to trzym kalafe! Sznupe stul! ◊ fraz. zamykać, zamknąć kalafę [milczeć, milknąć]: I jak sie onemu tak do refleksji przygodało, to zamykoł kalafe i z cywila robił sie żołniyrz. Zamkni kalafe, świntuchu jedyn! Zasłysz. ◊ fraz. zamalować w kalafę [uderzyć w twarz]: Bo jak ci zamaluje w kalafe, to ruski miesiąc zapamiyntosz. Inform. Jak gu za