• dycht [całkiem, zupełnie, dokładnie]: Lorneta to bardzo się przydała. Jak się chciało widzieć, tak dycht i na twarzy. Bóg zapłać! Było to kole Gwiozdki 1918, pore dni potem, kiedy to tyn dekorz ze Śródki wlozł na rotusz poznański, dycht na samum szpyce i odchajtnął tę pruską koronę znad polskiego Orła. Był najstarszy i mioł już pod kluką dycht wyraźne pipcie. Stare, brzuchate fotry z Landśturmu dycht pod koniec wojny. Posiarpane, pruskie klufty, dycht całe w feckach, świeżo pościągane z trupów. Jest to powiedział Żurek nasz własny dowódca trzeciej kompanii i zwie się dycht po naszemu "Druh Komendant, porucznik... Kaczmarek!" Bo i się nie bojała! Dycht nic... ani ździebko!! Dycht sie odmienił przez te lata. Inform.

sieci społecznościowe