• świgać ndkśwignąć dk [rzucać, rzucić]: Inksza publika by gwizdała, tumpała, rumotała, świgałaby w nos ryczkami i szkarupami ze stolików a ty co? Wiym, że [...] jesta klub kręglarzy "Dobry Rzut", co świgo drzewianne kule. Baba sie rozszalała, świgała mną w lewo i w prawo. Świgłem im rolę pod nogi i poszedłem sobie. Zerwałem maskę ze łba i świgłem ją daleko od siebie, bo sie zaczłem dłowić. Nareszcie! Mama, ostaw kuchnię, zećpij fartuch i fyrej dó gości, bo sie tero świgną na wyścigi. Szpycnij na tego luja, co śwignął kaszokiem. Wew kole stanął ten ginol zez Olimpii [...] Będzie świgoł młotem. Świgomy Frącki i Helci od Binia karty pływackie na stół i mówimy: I co? Są my kaliki, łamagi abo tuleje? Raz taki jeden istny [...] śwignął wew te wylęgi kaniorem. Latem jak były drzwi otwarte w sieni, to przeważnie małe szczuny świgali klamotami w drzwi Narożnych i nura. A jak roz majster Maryś Hakelbery chcioł, żeby zapisoł sie do Partii, tak na niego mówiom... ale klon, kurwami świgoł, mówie ci, no nie. Śwignijcie to ino dalej, chłopcy. Byle szybko! Ino nie świgaj rzekł.

sieci społecznościowe