Informacje z Osiedli

poznan.pl Osiedla Biblioteka dokumentów

Historia Świerczewa (XIX w.)

rozmiar tekstu drukuj kod qr
  • 1819 - Zachowany plan ukazuje wieś składającą się z folwarku i 7 gospodarstw chłopskich. Zagrody stały wzdłuż drogi (dzisiejsza ul. Opolska), po prawej jej (idąc od Dębca) stronie, zaraz za zagłębieniem, w którym płynie Górczynką (jeszcze przed dzisiejszą ul. Sempołowskiej). Folwark leżał po drugiej stronie drogi (między dzisiejszymi ulicami Więzowską, Gliwicką i Wieluńską). Wieś stała więc na niewielkim, suchym wzniesieniu - jakby ostrowie - otoczonym podmokłym obniżeniem Górczynki. Była to jednak zabudowa, powstała na fali nowej kolonizacji (Świerczewo zasiedlono ponownie u schyłku XVIII w.). Całe centrum obszaru wiejskiego (czworokąt zamknięty skrajem doliny Górczynki i dzisiejszymi ulicami Opolską, Leszczyńską oraz Koźmińską i Sucharskiego) zajmował już plac ćwiczeń wojskowych.
  • 1832 - Otwarcie cegielni w Kotowie, na Gliniankach, nieopodal granicy ze Świerczewem. Choć wokół cegielni wyrosła wkrótce mała robotnicza osada, to również świerczewianie znajdowali tam zatrudnienie. Poza tym w następnych dziesięcioleciach działalność cegielni przyczyniła się do powstania całego systemu glinianek w dolinie Strumienia Junikowskiego. Miało to patrząc z perspektywy wielkie dla Świerczewa znaczenie, budowało bowiem wyraźną, naturalną i nie dającą się zignorować granicę oddzielająca naszą wieś od Żabikowa, a co za tym idzie wiążącą ją z czasem bardziej z południowymi dzielnicami Poznania.
  • 1856 - Otwarcie trasy kolejowej łączącej Poznań z Wrocławiem, która wyznaczyła wschodnią granicę Świerczewa.
  • koniec XIX w. -Zaczęto budowę systemu umocnień dookoła Poznania, składającego się z fortów i współdziałających z nimi bunkrów obronnych piechoty. Wtedy właśnie wzniesiono w rejonie obecnej ul. Głazowej fort IX: współpracujący z nim fort IX a znajdował się na Dębcu, przy trakcie kolejowym, na południe od dzisiejszego Kościoła św. Trójcy. Pomiędzy nimi stały jeszcze dwa bunkry piechotne. Pozostałości jednego z nich znajdują się dziś jeszcze na skrzyżowaniu ul. Kołłątaja i Rejewskiego. Drugi, z wymierzonymi ku Luboniowi karabinami, usytuowany był nieopodal skrzyżowania dzisiejszej ul. Opolskiej i Jarzębowej. Jego ruiny można było oglądać jeszcze kilkanaście lat temu: dziś, zasypane ziemią tworzą tajemniczy dla niezorientowanych pagórek za przychodnią zdrowia przy ul. Opolskiej. Dodać tu może warto, iż w dobie budowy tego systemu umocnień wytyczono ważną arterię komunikacyjną, jaką jest dziś ul. Czechosłowacka, wówczas zwana Okrężną, tworząca fragment sieci dróg łączących poszczególne forty ze sobą.

sieci społecznościowe