Samorządowa Karta dla Kultury
W stulecie odrodzenia Niepodległej Rzeczypospolitej - demokratycznego państwa będącego wspólnym dobrem wszystkich obywateli oraz obywatelek, które w roku 1918 po raz pierwszy na ziemiach polskich uzyskały prawa wyborcze,
mając świadomość, że po 123 latach rozbiorów Polska mogła odrodzić się tylko dzięki temu, że poprzez swą kulturę przetrwała w sercach i umysłach Polaków,
pamiętając także o stuleciu utworzenia w Rzeczypospolitej samorządu gminnego, który przybliżył demokrację obywatelom,
pomni faktu, że odradzająca się Polska - jako wspólnota wieloetniczna i wielowyznaniowa - miała za sobą długą i chlubną tradycję gościnności, tolerancji oraz otwartości na ludzką różnorodność i wielobarwność kulturową, stanowiącą jej dobro wspólne,
uznając, że samorząd terytorialny to ogół mieszkańców tworzących lokalną lub regionalną wspólnotę, zaś wybieralne władze samorządowe i podległa im administracja samorządowa działają w imieniu i dla dobra tak rozumianego samorządu: ogółu mieszkańców,
świadomi odpowiedzialności za przyszłość naszej Ojczyzny, jaka dziś spoczywa na barkach nas wszystkich,
my, niżej podpisani, uchwalamy niniejszą Kartę, a sygnując ją swymi nazwiskami, wyrażamy poparcie dla składających się na nią dziesięciu zasad i deklarujemy, że każdy i każda z nas - w miarę możliwości - będzie dążyć do ich urzeczywistniania w swojej codziennej pracy.
- Kultura nadaje sens procesowi rozwoju miast, wsi i regionów, a animacja i edukacja kulturowa budują kompetencje do aktywnego uczestnictwa w tym procesie.
- Kultura jest polem odkrywania przez każdego z nas własnego potencjału i doświadczania osobistej sprawczości - kultura przywraca ludziom wiarę we własne siły.
- Kultura to przestrzeń partycypacji nas wszystkich: ludzi współtworzących społeczeństwo obywatelskie. Uczestnicząc w kulturze, kształtujemy życie społeczne i tworzymy rozwój społeczny w duchu dialogu i wzajemnego zrozumienia.
- Kultura jest dobrem wspólnym, nie może być zawłaszczana ani reglamentowana przez żadną ideologię.
- Kultura to przestrzeń kształtowania się wspólnoty ponad różnorodnością, w której naturalne różnice wzbogacają, a nie dzielą.
- Kultura to obszar dialogu z własnym dziedzictwem, w całej jego złożoności. To odkrywanie pozytywnych i negatywnych wątków w naszych dziejach oraz dbałość o dziedzictwo własne, a także "osierocone".
- Kultura jest drogą do budowania tożsamości, zakorzenienia i poszanowania dziedzictwa. Jednak zakorzenić się można tylko w prawdzie.
- Kultura szuka równowagi pomiędzy wspólnotowością i przestrzenią indywidualnego buntu w imię konstytucyjnych zasad wolności twórczej i wolności korzystania z jej dóbr.
- Kultura przynosi odpowiedzi na potrzeby, ale jest też polem dialogu i sporu, wytwarzania wciąż nowych oczekiwań, pytań i szans rozwoju.
- Autonomia instytucji kultury i zasada suwerenności twórczej długofalowo służą rozwojowi kultury i dobru społeczności. Panujące w samorządowych instytucjach kultury warunki pracy powinny być wzorem uczciwego i równego traktowania pracowników i pracownic.
Kulturę tworzymy wszyscy, indywidualnie i grupowo, w instytucjach publicznych, organizacjach społecznych, sektorze prywatnym i samorządzie. Dążąc do urzeczywistniania tych zasad my, politycy i urzędnicy, animatorzy i edukatorzy, artyści i menedżerowie kultury, deklarujemy wspólną pracę na rzecz tworzenia i realizacji polityk publicznych w naszym środowisku lokalnym.