Po seansie Mufasy staje się jasne, że twórcy już w 2019 roku, kiedy do kin wchodził odgrzewany Król Lew z odrobinę zmienionymi niektórymi scenami, mieli pomysł na rozwinięcie opowieści o krainie zwierząt rządzonej przez lwiego króla. Tym razem mandryl Rafiki cofa się w przeszłość, by opowiedzieć historię, od której rozpoczęło się panowanie Mufasy.

Psychologowie radzą, żeby ze śmierci nie robić tabu. By rozmawiać o niej z dzieckiem otwarcie, ale delikatnie, nie używać metafor. Jak rozpocząć temat? Serce Olbrzyma Hollie Hughes może w tym pomóc.

Wzruszająca historia chłopca i dziewczynki, których losy splata wojna. Opowieść pełna emocji, przemocy i aforyzmów. Instagram pieje z zachwytu, szef ArtRage'u - ze złości. Jak to możliwe, że debiut wywołał tyle emocji? Otóż wiele wskazuje na to, że to nie debiut. Że Światłoczułość to powieść Remigiusza Mroza, który jako Jakub Jarno rzucił się na tzw. prozę wysokoartystyczną. Albo przynajmniej - na prozę środka. Miał zadrwić z krytyków, krytycy zadrwili z niego.

Ryszard Ćwirlej w najnowszej powieści Na trwogę bije dzwon prezentuje kolejną odsłonę z życia nadkomisarza policji Antoniego Fischera. Czytelnicy otrzymują jak zwykle skomplikowane, wielowątkowe śledztwo, dynamiczną, pełną nagłych zwrotów akcję, a w tle coraz bardziej gęstniejącą atmosferę polityczną lat 1938-1939.

Dżinsy, minispódniczka, T-shirt z nadrukiem czy okulary przeciwsłoneczne to dzisiaj modowe klasyki. Niemal banały. I dokładnie to samo można by powiedzieć o trampkach. Cóż bowiem niezwykłego w butach noszonych przez kolejne pokolenia uczniów na szkolny wf. albo w trampkach farbowanych na rockowy festiwal? Okazuje się, że mija właśnie 40 lat od wydarzenia, które sportowe obuwie zmieniło w ikonę stylu, obiekt kolekcjonerski i element tożsamości jednocześnie.

Jeśli macie ochotę na nieco szalone, buntownicze love story Beating hearts jest propozycją dla Was. Okazuje się, że Francuzi mogą być kojarzeni przez widzów nie tylko przez pryzmat łatwych i przyjemnych komedii romantycznych czy - dla przeciwwagi - niszowego, artystycznego kina.

Jesień przechyla się ku zimie, a melancholia rozgościła się za oknem? Odpowiedzią niech będzie muzyka ze świetnych nowych płyt: jazzowego Kwartetu, improwizująco-folkowo- elektronicznego tria GMM, eterycznego folkowego duetu Wspak albo lirycznego solisty Grzegorza Tomczaka - choć przecież z godnym zespołem towarzyszącym.

Będę znów powtarzać jak mantrę: nie patrzcie, że to bardziej książeczka niż książka, że ma zaledwie nieco więcej niż 200 stron, naprawdę nie zasłużyła sobie na szybką lekturę, byle zaliczyć, odhaczyć, zameldować, że przeczytane. Dziennik pocieszenia Wojciecha Bonowicza - poza oczywistym celem niesionym już w tytule - powstał po to, byśmy znaleźli czas na delektowanie się niespieszną lekturą i przestrzenią na niejedną refleksję.

Po lekturze Nas wszystkich Manon Gauthier nie mogłam pozbyć się myśli - czy jest sens zastanawiać się nad tym, czy jesteśmy "aż ludźmi" czy "tylko zwierzętami"? Jesteśmy jednym i drugim. Rozpisywał się kiedyś o tym na łamach "Tygodnika Powszechnego" prof. Bartosz Brożek.

Tak jak 2023 rok miał Barbenheimera, czyli Barbie i Oppenheimera, dwie wielkie premiery w tym samym czasie, które w sumie zarobiły grubo ponad 2 miliardy dolarów, tak rok bieżący ma Glicked, czyli Wicked i Gladiatora II, duet filmowy równie efektywnie przetaczający się przez światowy box-office. Ale Wicked Jona M. Chu łączy z Barbie jeszcze coś więcej.

Brzmi to jak wic - przychodzi lekarka do więzienia, a chłop to cesarz rzymski. I zaczyna swój monolog na 400 stron, w którym tłumaczy, jak to się stało, że urodzony 37 lat po Christosie władca w roku 2003 puścił z dymem krakowskiego Giganta. Ponad 2 lata po wydaniu Chodź ze mną Łukasz Orbitowski znowu pisze o jakichś "kosmitach". Tym razem jednak przybyszem z odległego świata jest sam Neron, rozśpiewany piroman, namiętny kochanek, pogromca chrześcijan i domów handlowych. Uwaga - tak naprawdę mało o nim wiemy.

Na początku filmu reżyser Rich Peppiatt odcina się od kina wojennego, które zdominowało opowieść o współczesnym Belfaście, stolicy Irlandii Północnej. Jego historia od początku miała być pozytywna, budująca, a jednocześnie niepozbawiona buntowniczego ducha.

Mam wrażenie, że cokolwiek, czego nie napiszę o tej książce, będzie do bólu banalne i płytkie. Biała elegia noblistki z Korei Han Kang to z jednej strony - jak pisze wydawca - "oszałamiające studium kruchości życia", a z drugiej niewyobrażalnie wręcz kameralna opowieść, złożona z czegoś na kształt lśnień świeżego, białego śniegu w słoneczny i mroźny dzień. Z czegoś nieskazitelnie czystego, co aż poraża blaskiem i rozświetla mrok.

Zestaw filmów Przypadkowo napisałam książkę, Major Tones i Kiedy przegraliśmy z Niemcami to zupełnie różne, ale jednak wymagające propozycje dla dorastających widzów, które po prostu trzeba zobaczyć. Łączy je to, że ich bohaterami i bohaterkami są mniej lub bardziej młodzi ludzie, którzy mierzą się ze stratą kogoś bliskiego.

Macie dość naiwnych historii o tym, jak ludzie z miasta kupują dom na odludziu, zaczynają hodować krowy czy kury i uprawiać własne warzywa w ogrodzie, ale wszystko to w otoczce narracji o jedynej słusznej życiowej drodze? Jeśli tak, film Silje Evensmo Jacobsen zdecydowanie jest dla Was! To skuteczna odtrutka na modne ostatnio w kinie idealizowanie ucieczki od cywilizacji, które części widzów zaczyna już odbijać się czkawką.

Paweł Sołtys, jak Marek Nowakowski lata temu, rusza na spacer ulicami Warszawy, miasta palimpsestu. Niesie w sobie kilkuletniego siebie oraz zmarłych przodków, po skroniach spływa mu sierpniowy pot. Idzie z dociekliwością i empatią, po drodze spotyka outsiderów, widma, gołębie i inne miejskie ptaki. Sierpień to proza dzisiejszych albo niedzisiejszych flanerów. XX-wieczna z charakteru, nieco podniosła, czasem nużąca, na szczęście połyskująca w wymiarze językowym.

Wystawa Iluzje wszechwładzy. Architektura i codzienność pod okupacją niemiecką w CK Zamek pokazuje, jak wyglądało życie w Kraju Warty - według niemieckich założeń wzorcowym obszarze poddanym germanizacji po 1939 roku. To opowieść o okupowanych i okupantach, o prawdzie i fałszu, o rzeczywistości i jej kreowaniu.

"Liście klonu rosnącego przed szpitalem mieniły się złotem i czerwienią. Stałem przy oknie i wyglądałem na zewnątrz. Pomyślałem, że to dziwne, że liście są najpiękniejsze chwilę przed tym, jak opadną".Żeby pisać o książce Uciekinierzy Ulfa Starka nie trzeba szukać pretekstu...

Młynarski. Trochę miejsca w Teatrze Nowym robi w człowieku... dużo miejsca. A cała ta nowo powstała przestrzeń aż woła, by dalej wypełniać ją tym, co dobre, ważne, bliskie i karmiące.

Szkielet scenariusza Konklawe będzie rozpoznawalny dla każdego miłośnika kryminałów i thrillerów - oto określona liczba osób zostaje odizolowana od reszty społeczeństwa, a protagonista musi odkryć tajemnice skrywane przez kluczowe persony biorące udział w psychologicznej rozgrywce. Może i brzmi jak fabuła powieści Agathy Christie, ale tym razem autorem książkowego pierwowzoru jest nie Królowa Kryminału, a Robert Harris, który współpracował wcześniej między innymi z Romanem Polańskim przy Człowieku widmie oraz Oficerze i szpiegu.