Dwumetrowej długości papirus zawiera fragmenty Księgi Umarłych, w której mieszczą się magiczne formuły mające ułatwić zmarłemu poruszanie się po zaświatach.

Od zeszłego roku Muzeum Archeologiczne wprowadza szereg zmian na wystawie "Śmierć i życie w starożytnym Egipcie", która jest wieloletnim depozytem Muzeum Egipskiego w Berlinie. W wyniku reorganizacji tej placówki, poznańska ekspozycja przechodzi szereg zmian - w miejsce dawniej prezentowanych zabytków, pojawiają się inne, niemniej ciekawe. Wśród nich jest dostępny dla zwiedzających od niedawna papirus Taatum.

- Papirus należy do zespołu trzech papirusów należących do członków jednej rodziny, żyjących na początku Okresu Ptolemejskiego (ok. 300 p.n.e.). Pozostałe znajdują się w Berlinie. Pochodzą one ze wspólnego grobu, odkrytego w 1820 r. w Tebach Zachodnich. Oprócz pani Taatum byli tam pochowani m.in. jej babcia Reret i ojciec Padihorpachered. Rodzina należała do ówczesnej klasy średniej społeczeństwa egipskiego - wyjaśnia dr Andrzej Ćwiek, egiptolog z Muzeum Archeologicznego w Poznaniu.

Papirus udostępniony w Poznaniu dla zwiedzających jest szczególny. Posiada wyjątkowe formy zapisu, wynikające z wprowadzania elementów języka potocznego do typowych tekstów religijnych.

Najważniejszą częścią papirusu jest przedstawienie sceny psychostasis, czyli ważenia duszy, będącej egipskim odpowiednikiem Sądu Ostatecznego. Ukazuje ona Ozyrysa, władcę zaświatów i sędziego umarłych, ku któremu zmierza zmarła Taatum (w białej szacie, z podniesionymi rękami), prowadzona przez boginię Maat, personifikującą ład, prawdę, sprawiedliwość (zarówno w wymiarze kosmicznym, jak i społecznym i moralnym).

Przed nimi trwa scena ważenia serca zmarłej, w celu stwierdzenia, czy nie jest ciężkie od grzechów. Na drugiej szali wagi umieszczone jest strusie pióro (symbol Maat - porządku). Ważenia dokonuje szakalogłowy Anubis (bóg mumifikacji, przewodnik zmarłych i opiekun cmentarzy), a Thot (bóg mądrości, przedstawiony jako człowiek z głową ibisa) zapisuje wynik. Jeżeli będzie on pozytywny (szale pozostaną w równowadze), zmarła zostanie uznana za godną życia wiecznego. Na zmarłych, którzy popełnili zbyt wiele zła w życiu doczesnym czyha Ammit, zwana przez egiptologów "Pożeraczką". Potwór ten, będący hybrydą krokodyla, lwa i hipopotama, znajduje się przed Ozyrysem.

Wystawę "Śmierć i życie w starożytnym Egipcie" można zwiedzać od wtorku do niedzieli.

• O Muzeum Archeologicznym w Poznaniu. Instytucja już na stałe wrosła w pejzaż instytucji kulturalnych miasta Poznania. Istnieje od ponad 150 lat. To właśnie tutaj znajduje się sławny i unikalny w tej części Europy obelisk Ramzesa II, tutaj też można obejrzeć prawdziwą egipską mumię, słynne wołki z Bytynia i wiele innych ciekawych zabytków z Wielkopolski i Afryki. Badania w Wielkopolsce i w Afryce stanowią główne profile działalności Muzeum. Muzeum nie zapomina też o archeologii Poznania, inicjując i uczestnicząc w wielu przedsięwzięciach, ważnych dla studiów nad problematyką miasta wczesnolokacyjnego. Instytucja nastawiona jest na kontakt z szerokim i wymagającym odbiorcą, upowszechnia dorobek naukowy i popularyzuje wiedzę o przeszłości. Temu właśnie służą wystawy, nierzadko zaskakujące ciekawymi i nowatorskimi formami ekspozycji oraz przyciągające publiczność atrakcyjną tematyką. Muzeum Archeologiczne w Poznaniu jest Miejską Instytucją Kultury, finansowaną z budżetu Miasta Poznania