Ona i On: emocjonujący dialog - wystawa
09.05
– 23.05.2025
Wstęp wolny
Wyjątkowa wystawa dwóch artystycznych spojrzeń na portret - kobiece i męskie, abstrakcyjne i realistyczne, kruche i pełne siły. Autorkami prac są: Joanna Bogusz - Paszek i Magdalena Brzezińska
Magdalena Brzezińska, powracająca do twórczości po wielu latach, gdy jej dzieci dorosły, początkowo była rozczarowana swoim brakiem wprawy i techniczną niedoskonałością. Jednak świadoma kruchości i jednorazowości życia postanowiła nie dawać za wygraną. To właśnie dzieci wsparły ją w artystycznym powrocie, a najmłodsza córka często tworzy razem z nią, zachwycając ją swoim talentem i wrażliwością. Formą, której Magdalena poświęciła się niemal bez reszty, jest portret. Jest on dla niej czymś więcej niż odwzorowaniem rysów twarzy, co samo w sobie sprawia jej przyjemność. Portret to opowieść o człowieku i jego emocjach. Jak Gustavo Adolfo Bécquer, Magdalena wierzy, że dusza może przemawiać oczami i przesyłać pocałunki spojrzeniem. Najbardziej fascynuje ją męska twarz - jej surowość, ślady upływającego czasu, doświadczenia utrwalone w zmarszczkach. Niekiedy idealizuje swoich modeli, zazwyczaj jednak stara się wydobyć piękno ze zmęczenia i przemijania. Artystka sięga po ołówki i suche pastele, czasem wzbogacając je opalizującymi pigmentami, by obdarzyć swoje portrety subtelnym światłem. Uwielbia kontrast między surowością rysunku a delikatnym lśnieniem nadającym twarzy blask lub wydobywającym intensywność spojrzenia. Oprócz portretów indywidualnych tworzy również pełne czułości wizerunki par.
Joanna Bogusz-Paszek to artystka z wyboru. Malarstwem, które stanowi dla niej pasję i sposób na życie oraz rodzaj arteterapii, na szerszą skalę zajęła się kilka lat temu, po urodzeniu Syna, chociaż pociąg do sztuk plastycznych towarzyszy jej od zawsze. Najchętniej stosuje technikę grubo nakładanej akwareli (technika własna) i akrylu (w tym błyszczącego) na papierze fakturowanym lub płótnie, ale również typowej akwareli. Joanna maluje przede wszystkim portrety kobiet, w formie abstrakcyjnej, rzadziej realistycznej, traktując kobiety, jako podmiot, a nie przedmiot prac malarskich, dlatego w takim ujęciu jej sztukę można nazwać feministyczną. Cechącharakterystyczną jej twórczości jest też tzw. " fokus na kolor", który ma wprowadzać optymizm, dodawać energii i sprawiać, że wobec jej obrazów trudno jest przejść obojętnie. W jej ikonicznych portretach, z których większość powstała na podstawie własnych przeżyć wewnętrznych i obserwacji, zobaczyć można cały wachlarz stanów emocjonalnych i ulotnych nastrojów. Począwszy od pozytywnych takich jak radość, przyjemność, euforia, spokój, ufność, pewność siebie, po te trudniejsze, takie jak smutek, strach, zagubienie, wzruszenie, tęsknota, lęk, żal, rozpacz, aż po stan " zamrożenia emocji". Każda emocja jest ważna, każdą można "odczytać " z twarzy i kompozycji namalowanego portretu. Może też być wyrażona poprzez użytą kolorystykę barw, formę czy technikę. Obrazy w żywych, kontrastujących kolorach, z dodatkiem błysku, lub spokojne, przygaszone barwy, bardziej subtelne i pastelowe oddające inny nastrój. Artystka ubiera oblicza kobiet w kwiaty, ozdobne elementy, motyle, które nawiązują do procesu metamorfozy. Czasami skupia się na fragmencie aby nadać szczególny wyraz spojrzeniu, grymasowi ust. W końcu kobieta ma wiele twarzy.
Odsłonięte usta na portretach, poza walorami estetycznymi mają symbolizować wolność do wyrażania poglądów. Malarka pragnie podkreślić, że kobiety to fascynujące, piękne, dobre, mądre i różnorodne istoty, często niedoceniane i tak stara się je obrazować.
Wstęp wolny
- Wydarzenie bez barier: brak informacji
Pobierz baner (PNG, 1,11 MB)
