plakat

W spektaklu wykorzystano również fragmenty "Trojanek według Eurypidesa" Jeana Paula Sartre'a w przekładzie Jerzego Lisowskiego.

"Trojanki" to opowieść o momencie nieheroicznym, o trwającej zawsze chwili pomiędzy wielkimi, historycznymi narracjami, pomiędzy kataklizmem a kataklizmem. Istotą tej opowieści jest poszukiwanie miejsca, czasu, sposobu na trwanie przy ofiarach. Na lament. Skoro wszystko wskazuje na to, że historia wcale się nie skończyła i wciąż nieubłaganie toczy się, pozostaje tylko nieodwracanie wzroku. Współodczuwanie jako jedyny wspólny wszystkim obrzęd.

"Trojanki" dzieją się w czasie, w którym piękni i zbrojni bohaterowie "Iliady" zakończyli już swoje potyczki, w którym Odyseusz nie wsiadł jeszcze na statek, by rozpocząć swoją pełną przygód podróż. Ten czas należy do opłakujących kobiet - tylko one, Trojanki, ocalały ze zdobytego miasta. Tylko one widzą jego ostateczny upadek. Ich losy zależą od wrogów i kapryśnych bóstw, zależą od wszystkich, tylko nie od nich samych.

Wojna nie ma w sobie nic z kobiety, ale kobieta - być może w sposób szczególny - nosi w sobie wojnę. Jej lament - skutecznie zagłuszany przez narracje o męstwie, przez kolejne newsy - zawsze towarzyszy śmierci. To ona staje przed wyzwaniem, czy i jak żyć dalej. Jej płacz rozlega się i zawsze i teraz: pod murami Troi, na wszystkich wojnach świata, nad brzegami Morza Śródziemnego, wszędzie gdzie wielka historia wyrzuca na brzeg kolejne trupy.

  • Reżyseria: Kamila Michalak
  • Przekład: Zygmunt Węclewski
  • Scenografia: Karolina Fandrejewska
  • Kierownictwo muzyczne: Lilianna Krych
  • Muzyka: Marta Śniady

Więcej informacji na kulturapoznan.pl

Zobacz www.teatr-polski.pl/plays,details,101,0,1,trojanki.html