Izabella Gustowska. Nowy Jork i dziewczyna
05.11
– 07.02.2016
Punktem wyjścia wystawy Izabella Gustowska. Nowy Jork i dziewczyna jest postać Josephine Hopper (1883-1968) - zapomnianej artystki, żony i modelki amerykańskiego malarza Edwarda Hoppera. Stała się ona inspiracją dla projektu skupionego wokół twórczych kobiet z różnych pokoleń - ich wyborów, kolei losu i możliwości realizacji własnych celów i pragnień. Wśród nich jest sama Gustowska występująca w podwójnej roli: jako jedna z bohaterek-artystek, a zarazem autorka narracji o innych kobietach. W stworzonej przez nią fantazmatycznej opowieści, biograficzne fakty przeplatają się z inspiracjami, długotrwałymi i nowymi fascynacjami, migawkami zapamiętanych słów i obrazów. Jej elementem jest też refleksja o tym, jak sztuka powstaje.
Punktem wyjścia wystawy Izabella Gustowska. Nowy Jork i dziewczyna jest postać Josephine Hopper (1883-1968) - zapomnianej artystki, żony i modelki amerykańskiego malarza Edwarda Hoppera. Stała się ona inspiracją dla projektu skupionego wokół twórczych kobiet z różnych pokoleń - ich wyborów, kolei losu i możliwości realizacji własnych celów i pragnień. Wśród nich jest sama Gustowska występująca w podwójnej roli: jako jedna z bohaterek-artystek, a zarazem autorka narracji o innych kobietach. W stworzonej przez nią fantazmatycznej opowieści, biograficzne fakty przeplatają się z inspiracjami, długotrwałymi i nowymi fascynacjami, migawkami zapamiętanych słów i obrazów. Jej elementem jest też refleksja o tym, jak sztuka powstaje.
Scenerią opowieści o tworzących kobietach jest Nowy Jork, gdzie żyli i pracowali Hopperowie. Szczególnie istotnym punktem na jego mapie okazał się legendarny Westbeth, gdzie od końca lat sześćdziesiątych XX wieku mieszkają artyści i działają artystyczne organizacje, tworząc specyficzną społeczność. Gustowska spędziła w Nowym Jorku kilka miesięcy w 2013 roku, śledząc losy współczesnych młodych mieszkanek tego miasta i zastanawiając się, która z nich jest dzisiejszą Josephine. Powstała monumentalna wideoinstalacja Przypadek Josephine H. (istnieje też jej wersja filmowa, która zostanie pokazana w czasie trwania wystawy). Drugi kluczowy element ekspozycji to filmowy notatnik z okresu pracy nad projektem o współczesnych Josephine. Składają się na niego obrazy i słowa, zarówno przez artystkę nakręcone/napisane, jak i zacytowane. Notatnik zogniskowany jest na kobietach, które były dla Gustowskiej ważne w różnych momentach kariery, a także tych, z którymi zetknęła się w Nowym Jorku. Pojawiają się między innymi Sylvia Plath, Diane Arbus, jedna z uczennic Gustowskiej Ada Karczmarczyk, autorka biografii Hoppera Gail Levin, twórczyni kanonicznego dzieła sztuki feministycznej The Dinner Party Judy Chicago, czy Ada - modelka z obrazów Alexa Katza.
a całej wystawie, która jak zawsze u Gustowskiej jest zmysłową przestrzenią obrazów i dźwięków, rzeczywistość wirtualna splata się z elementami realnymi, a sceny wyreżyserowane przenikają się z tymi z życia codziennego. Filmowe widma przedmiotów sąsiadują z prawdziwymi obiektami, na przykład kapeluszem przywiezionym z Nowego Jorku, czy biograficzną książką o Edwardzie Hopperze autorstwa Gail Levin. Do sfery realnej należą też cztery prace włączone w instalację Gustowskiej: jej film z cyklu Względne cechy podobieństwa (1979, po raz pierwszy pokazywany publicznie), film Ady Karczmarczyk American Girl (2010), fragmenty cyklu Anety Grzeszykowskiej Untitled Film Stills (2006) i zdjęcie Evy Rubinstein pokazujące Diane Arbus w Westbeth (1971).