Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

W okresie Bożego Narodzenia panuje związany z nimi zwyczaj odwiedzania kościołów i oglądania żłóbków betlejemskich. Zajrzyjmy więc do dwóch kościołów, by zachwycić się najsłynniejszymi z nich.

Pierwszy prezentowany jest w kościele c, a powstał w latach 1958-60, w miejsce wcześniejszego z 1928 r. Ruchome figury są dziełem Jerzego Watracza i Antoniego Szulca, a mechanizm skonstruował Roman Galasiński. W minionych latach w żłóbku dokonywano zmian: dodawano nowe figury, niektóre wymieniano na ładniejsze, bardziej podobne do pierwowzorów. Odwiedzający oglądają nie tylko stajenkę betlejemską ustawioną na tle zabudowy poznańskiego Starego Miasta, ale także długi korowód 120 postaci historycznych oddających hołd narodzonemu Jezusowi, słuchając objaśnień z taśmy magnetofonowej.

Drugi, niezwykle okazały ruchomy żłóbek można oglądać w kościele pw. św. Franciszka Serafickiego przy pl. Bernardyńskim, a tradycja budowania żłóbków w tej świątyni sięga roku 1949. Zajmuje on całe prezbiterium kościoła i uznawany jest za największy w Europie. Jego rozmiary są imponujące, gdyż zajmuje on powierzchnię ok. 180 mkw (10 m szerokości, 15 m wysokości i 18 m głębokości). W nim ustawionych jest około 200 figur sięgających niekiedy naturalnych rozmiarów. Postacie Matki Bożej, św. Józefa, Dzieciątka Jezus i Aniołów wykonał Franciszek Masorz z Rybnika, a pasterzy brat Leonard Bannert. W wystroju żłóbka spotkamy najczęściej budowle typowe dla krajobrazu polskiej wsi, lecz zdarzało się, że umieszczano w nim elementy charakterystyczne dla ziem położonych z dala od Polski, m.in. z włoskiego Greccio (gdzie w grocie św. Franciszek w 1223 r. zbudował pierwszy żłóbek) lub z Ziemi Świętej. Oglądaniu żłóbka towarzyszą dźwięki polskich kolęd.