dr Marta Kosińska, Na ostrzu chaosu: o ciężarze dźwięku i lekkości przypadku

Zasięg oddziaływania wykładów wygłaszanych przez Johna Cage'a w New School for Social Research (1956-1961) w nowojorskiej dzielnicy Greenwich Village wykraczał daleko poza eksperymenty amerykańskiej awangardy muzycznej. Ich słuchacze rekrutowali się ze wszystkich pól praktyki artystycznej, wielu z nich było uczniami także Claude'a Levi Straussa (nauczającego w tej samej szkole w rok przed swoim powrotem do Europy) oraz dr Suzuki, forpoczty buddyzmu zen w powojennej Ameryce. Ten sam zestaw filozoficznych kategorii: przypadek (chance), organizacja (organization), struktura (structure), kompleksowość (complexity), szum (noise), porządek (order) swobodnie proliferował po wszystkich obszarach sztuki zacierając ich ostre kontury. Nowe eksperymenty z elektronicznymi metodami wytwarzania i zapisu dźwięków wiązały awangardową myśl w nowe paradoksalne dychotomizacje: postrzegania dźwięku jako obiektu i obrazu ustrukturyzowanego podług wartości muzycznych. Nadchodziła cudowna era muzycznego minimalizmu, fenomenologii obiektu pojmowanego jako proces oraz filmu jako kompozycji strukturyzowanej w jakościach czasowych.


Zobacz www.arsenal.art.pl