Poznan.pl, oficjalna strona Miasta Poznania

WIDOWISKA INDYJSKIE spotkanie z Elżbietą Dziuk i Krzysztofem Renikiem oraz premierowe pokazy filmów Taniec bogów i Krysznanattam poświęconym tradycyjnym indyjskim widowiskom teatralnym

Elżbieta Dziuk i Krzysztof Renikod lat penetrują świat widowisk azjatyckich, szczególnym zainteresowaniem darząc widowiska indyjskie i tybetańskie. Od 2005 roku, we współpracy z Michałem Zielonym, tworzą filmy dokumentalne prezentujące kulturę Indii i Tybetu. W kwietniu 2007 roku Poznańskie Stowarzyszenie Inicjatyw Teatralnych zorganizowało spotkanie z Elżbietą Dziuk i Krzysztofem Renikiem połączone z prezentacją zrealizowanych przez nich filmów Czam czyli taniec (2006, 21; opowieść o rytualnym tańcu mnichów buddyjskich tradycji tybetańskiej wykonywanym w trakcie dorocznych ceremonii klasztornych w jednej ze świątyń Ladakhu) oraz Lhamo opera z krainy Śnieżnego Lwa (2006, 21 opowieść o festiwalu opery tybetańskiej lhamo ). Obecnie mieszkają w Indiach.

Taniec Bogów (2007, 35) przedstawiający tradycję widowisk obrzędowych thejjam z południowych Indii, powstał w 2007 roku, po kilku latach przygotowań i penetracji badawczych prowadzonych przez Krzysztofa Renika w tym rejonie.

Tejjam znaczy tyle, co taniec boga, taniec bóstwa. W swojej najbardziej rozbudowanej formie taniec taki występuje jedynie w północnej Kerali. Nieco podobne formy, znacznie bardziej jednak uproszczone, można odnaleźć także dalej na południe. Uproszczenie tych widowisk na południu, ich niemal reliktowy charakter, wskazują na zanikanie tradycyjnej obrzędowości formami akceptowanymi przez klasyczną kulturę indyjską. Osią, wokół której organizowane jest widowisko tejjam, jest mit opowiadający dzieje bóstwa, legendarnego bohatera, powszechnie czczonego przodka, świętego zwierzęcia.

Krysznanattam   (20072008, 15) pierwsza część etiudy filmowej Krysznanattam ukazuje charakteryzację aktorów tradycyjnych hinduistycznych widowisk teatralnych. Tematem drugiej części filmu są używane w tych widowiskach środki ekspresji scenicznej takie, jak mimika i gest.

Krysznanattam (&) to widowiska ukazujące osiem epizodów z życia Kryszny. Przedstawienia wystawiano tradycyjnie w pałacu Ramorina w Kalkucie oraz w kilku świątyniach Kerali, a od drugiej połowy lat pięćdziesiątych obecnego stulecia właściwie w jednej tylko świątyni hinduistycznej tego regionu, w Guruwajur. Przedstawieniu towarzyszą muzycy oraz śpiewacy, którzy przekazują widzom tekst literacki Pieśni o Krysznie. Ludzie występujący na świątynnej scenie używają niezwykle wyrafinowanych kostiumów i skomplikowanej charakteryzacji, używane są także maski wykonane z drewna. Głównym środkiem ekspresji scenicznej pozostaje w widowisku krysznanattam taniec