Akademia Lubrańskiego (ul. Lubrańskiego 1)
Była pierwszą w Poznaniu uczelnią o charakterze szkoły wyższej. Ufundował ją w 1518 r. biskup poznański Jan Lubrański, który również - wraz z królem Zygmuntem Starym - zapewnił fundusze na jej działalność. Największy rozkwit przeżywała akademia w 2 ćwierci XVI w.; wykładał w niej wówczas m.in. wybitny humanista niemiecki Krzysztof Hegendorfer. Uczelnia nie miała jednak prawa nadawania stopni akademickich. Jej absolwentami byli m.in.: lekarz Józef Struś, poeta Klemens Janicki, matematyk i astronom - profesor uniwersytetów w Krakowie i Wilnie - Jan Śniadecki. Akademia przestała istnieć w 1780 r., kiedy po jej połączeniu z Akademią Wielkopolską (dawnym Kolegium jezuickim) utworzono Szkołę Wydziałową Poznańską. Po likwidacji uczelni w jej dawnej siedzibie umieszczono bibliotekę kapitulną i seminarium duchowne. Od 1926 r.mieści się w niej Archiwum Archidiecezjalne. Czteroskrzydłowy budynek dawnej akademii - z niewielkim dziedzińcem - powstał w l. 1518-30. Wielokrotnie restaurowany, obecny kształt uzyskał podczas gruntownej przebudowy, przeprowadzonej w l. 1924-25, wg projektu Kazimierza Rucińskiego. W latach 1974-79 usunięto tynki odsłaniając mury fasady. Przy wejściu znajdują się dwie niewielkie płyty z herbem Godziemba biskupa J. Lubrańskiego.
Tekst za: "Poznań od A do Z" pod redakcją Włodzimierza Łęckiego i Piotra Maluśkiewicza, Wydawnictwo Kurpisz S. A., Poznań 1998