W poprzednim tysiącleciu średnio co 200 lat Poznań nawiedzały wielkie epidemie dżumy, czarnej ospy i cholery
Pierwsze wzmianki o epidemiach chorób zakaźnych na ziemiach polskich pochodzą z kroniki Długosza, który podaje, że w roku 1003 oraz w latach 1006-1007 panowało w Polsce "powietrze morowe". W sferze przypuszczeń należy zostawić to, czy dotarło ono także do Poznania.
Udokumentowana informacja o nieokreślonej epidemii w Poznaniu dotyczy roku 1174. Druga wzmianka odnosi się do lat 1205-1207. Od tego czasu nawracające epidemie różnych chorób (dżumy, cholery, czarnej ospy, i innych, często nieokreślonych) pojawiały się w stolicy Wielkopolski co kilka - kilkanaście lat. Ówczesny niski stan sanitarny przy koncentracji ludności na małej powierzchni sprawiał znaczną podatność na szerzenie się licznych chorób, na które wówczas praktycznie nie znano środków zaradczych. Pociągały one za sobą wiele ofiar i nierzadko powodowały przejściowy spadek zaludnienia miasta.
Do najbardziej katastrofalnych zaliczyć można jednoczesną epidemię 3 odmian dżumy z lat 1347-1349, która w Europie Zachodniej doprowadziła do wyludnień całych obszarów.
W 1514 r. w Poznaniu epidemia pochłonęła 10 tys.osób, czyli ok.połowy mieszkańców, w 1542 r.zmarło ok. 5 tys.osób, podobnie jak w 1599 r. (stanowiło to wtedy 1/3 ludności miasta).
W latach 1708-1709 historycy odnotowali tzw."wielki mór", czyli epidemię cholery, która spowodowała śmierć ok. 9 tys.osób, co jak się przypuszcza mogło stanowić aż 3/4 ludności Poznania. Wydaje się, iż oficjalnie podawana liczba zgonów była w tamtych czasach najczęściej zawyżana z uwagi na oczekiwane z tego tytułu ulgi podatkowe, co nie zmienia faktu, iż epidemia była czynnikiem poważnie hamującym rozwój miasta.
W okresie późniejszym pojawiały się epidemie o mniejszym zasięgu, np: biegunki (1732 r.), cholery (1831 r.), tyfusu (1866 r.). Ostatnie niewielkie epidemie, spowodowane przez wodę z ujęcia wody z Warty, pojawiły się w Poznaniu w latach 1880-1890. Do poprawy sanitarnej w mieście przyczyniło się m.in.zapoczątkowanie budowy kanalizacji (1888 r.) oraz wybudowanie ujęcia wody w Dębinie (1902 r.).