Teatr Nowy im. H.Modrzejewskiej rozpoczął działalność 14 września 1923 r. jako placówka prywatna
W początkowym okresie działalności teatru dominował repertuar lekki. Na operetkowo-farsowy charakter programu wskazywała już sama nazwa "nowy", która dodatkowo miała również na celu przeciwstawienie się "staremu" Teatrowi Polskiemu. Założycielem teatru był Mieczysław Rutkowski. W okresie międzywojennym grano także repertuar dramatyczny, a w Teatrze występowały takie gwiazdy polskiego aktorstwa jak: Stefan Jaracz, Juliusz Osterwa, Józef Węgrzyn, i Irena Solska. W 1937 r. - ze względu na trudności finansowe teatr został zamknięty. Otwarto go dopiero w 1945 r., początkowo jako scenę prywatną kierowaną przez Zbigniewa Szczerbowskiego, a od 1949 r. w ramach przedsiębiorstwa Państwowe Teatry Dramatyczne w Poznaniu (po wojnie nie wrócono do nazwy Teatru imienia Heleny Modrzejewskiej). W latach 70. w Teatrze Nowym narodziły się trzy wielkie osobowości teatralne, które odcisnęły wielki wpływ na tę scenę: Izabella Cywińska, Janusz Nyczak i Janusz Wiśniewski. Szczególnie ważnym wydarzeniem było objęcie w 1967 r. placówki przez Izabellę Cywińską. Teatr Nowy za jej kierownictwa oferował oprócz bogatego repertuaru klasycznego, odnoszące wiele sukcesów w kraju i za granicą spektakle dla dzieci Andrzeja Maleszki, a także nową dramaturgię. Słynął z politycznego zaangażowania, przykładem czego był spektakl, który zrealizowano w 1980 r. pt."Oskarżony: Czerwiec 1956 r." Kolejnymi wyróżniającymi się cechami tego teatru, będącymi jednocześnie źródłem jego sukcesów, była zespołowość i współpraca z bardzo zdolnymi scenografami oraz Jerzym Satanowskim - kompozytorem. Wielokrotnie nagradzani byli reżyserujący w teatrze: Izabella Cywińska oraz Tadeusz Nyczak. Koniec lat 70., a dokładniej rok 1977 to inauguracja "Sceny Nowej" oraz międzynarodowy sukces i Nagroda festiwalu BITET w Jugosławii za "Koniec Europy" Janusza Wiśniewskiego. Lata 80. to kolejne sukcesy: "Koniec Europy" uzyskał nagrodę na Holland Festival oraz na Festiwalu Teatru Narodów w Nancy. W latach 1990 - 2002 kierownictwo Teatru Nowego objął Eugeniusz Korin, za dyrekcji którego teatr utrzymał się w czołówce najwybitniejszych krajowych scen. Jednocześnie miał swoją wierną publiczność, stając się jednym z najbardziej obleganych teatrów w Polsce ze 100-procentową frekwencją na małej scenie oraz ponad 90-procentową na dużej sali. Ważną datą w historii instytucji było nadanie jej 22 lutego 2002 r. imienia Tadeusza Łomnickiego - uznawanego za najwybitniejszego polskiego aktora powojennego, który zmarł na deskach Teatru Nowego podczas prób "Króla Leara" Szekspira w reż. Eugeniusza Korina. Od lutego 2003 r. funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru Nowego pełni Janusz Wiśniewski. Najnowszym sukcesem Teatru jest występ na Festiwalu w Edynburgu w sierpniu tego roku i zdobycie bardzo znaczącej nagrody Herald Angel Award, przyznawanej za Doskonałość przez jeden z czołowych brytyjskich dzienników "The Herald". To prestiżowe wyróżnienie Teatr Nowy uzyskał za przedstawienie "Fausta" Goethego w reż. Janusza Wiśniewskiego, które poznaniacy zaprezentowali w stolicy Szkocji aż 23 razy.